Με το νέο μισθολόγιο η κυβέρνηση προχωρεί σε παραπέρα μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπάλληλων, όταν με τα μέχρι τώρα μέτρα της τους έχει αφαιρέσει σε ονομαστική βάση πάνω από 5 μισθούς.
Η κυβέρνηση οδηγεί το μεγαλύτερο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων στην εξίσωση με τον ιδιωτικό τομέα, κάτω από το όριο της φτώχειας, στην εξαθλίωση.
Η υποτιθέμενη αύξηση στον κατώτατο βασικό μισθό κατά 69 ευρώ είναι χωρίς αντίκρισμα, στάχτη στα μάτια, αφού την ίδια στιγμή εξαγγέλλει οριζόντια μεσοσταθμιστική μείωση των μισθών από 20% - 40%, περικοπή όλων των επιδομάτων, μείωση έως και κατάργηση κάθε μισθολογικής ωρίμανσης, ενώ ταυτόχρονα περικόπτει πάνω από 1.000 ιατρικές εξετάσεις και φάρμακα.
Η υποτιθέμενη αύξηση στον κατώτατο βασικό μισθό κατά 69 ευρώ είναι χωρίς αντίκρισμα, στάχτη στα μάτια, αφού την ίδια στιγμή εξαγγέλλει οριζόντια μεσοσταθμιστική μείωση των μισθών από 20% - 40%, περικοπή όλων των επιδομάτων, μείωση έως και κατάργηση κάθε μισθολογικής ωρίμανσης, ενώ ταυτόχρονα περικόπτει πάνω από 1.000 ιατρικές εξετάσεις και φάρμακα.
Οι εξοντωτικές αυξήσεις στην έμμεση φορολογία και στην άμεση με την μείωση του αφορολόγητου και με τα εξοντωτικά χαράτσια, θα χειροτερεύσουν την κατάσταση και για τους δημόσιους υπάλληλους.
Η σύνδεση μισθού - αποδοτικότητας σε συνδυασμό με το βαθμολόγιο και την αξιολόγηση, θα αποτελέσει εργαλείο χειραγώγησης, και πειθαναγκασμού, θα εντείνει το βαθμό εκμετάλλευσης των δημοσίων υπαλλήλων.
Ταυτόχρονα αρνητικές συνέπειες για την πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων στο εισόδημα, αλλά και στις εργασιακές σχέσεις και στη ζωή τους θα φέρουν η επιβαλλόμενη εφεδρεία - απολύσεις, η συρρίκνωση και το κλείσιμο κρίσιμων τομέων, οι ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Οι συντάξεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα θα υποστούν νέους μεγάλους ακρωτηριασμούς.
Οι μισθωτοί στον ιδιωτικό τομέα, οι αυτοαπασχολούμενοι δεν πρέπει να πιστέψουν την προπαγάνδα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του συστήματος, ότι η σφαγή των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα γίνεται για λόγους δικαιοσύνης και για να βελτιωθεί η δική τους θέση. Γίνεται για το ακριβώς αντίθετο: Θα αυξηθεί η πίεση για ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών τους και για διεύρυνση των προσωρινών και ελαστικών σχέσεων εργασίας. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες στην υγεία, στην πρόνοια και αλλού θα χειροτερεύσουν. Ενώ η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων θα έχει εισόδημα και συντάξεις φτώχειας, ένα τμήμα, η εργατική αριστοκρατία που θα συμβάλλει στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, θα έχει υψηλούς μισθούς και προνόμια, όπως γίνεται και με τα στελέχη των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Η επίθεση στα εργασιακά - μισθολογικά δικαιώματα των μισθωτών και του δημόσιου και του ιδιωτικού είναι ενιαία, δεν είναι προσωρινή και μπορεί να την αποκρούσει μόνο ένα πανεργατικό - παλλαϊκό κίνημα. Τώρα οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα να εγκαταλείψουν τις αυταπάτες και τον ατομικισμό, το ενδιαφέρον μόνο για το συμφέρον του κλάδου, που καλλιεργούσαν συστηματικά τα κόμματα του συστήματος και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, προωθώντας οι μεν, ανεχόμενοι οι δε, την πολυδιάσπαση των εργασιακών - μισθολογικών δικαιωμάτων, αποδεχόμενοι την επιδοματική πολιτική. Μεγάλες ευθύνες είχαν και έχουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που αποπροσανατόλιζαν, καθησύχαζαν και απέκρυπταν από τους εργαζόμενους αυτά τα βάρβαρα μέτρα, ενώ εδώ και χρόνια είχαν ψηφιστεί στην ΕΕ, με τη συμμετοχή των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Αυτές οι ηγεσίες, ούτε ήθελαν, ούτε θέλουν να συγκρουστούν με αυτή την πολιτική.
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα στις σημερινές συνθήκες πρέπει να εντείνουν την πάλη τους για κατώτατο βασικό μισθό 1.400 ευρώ, με ανάλογη κλιμάκωση για όλες τις κατηγορίες και τα μισθολογικά κλιμάκια, με ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό, εκτός από το οικογενειακό, τέκνων και ανθυγιεινό.
Κανένα τμήμα εργαζομένων δεν μπορεί μόνο του να αποκρούσει τη βάρβαρη πολιτική, που έχοντας ως στόχο την υψηλή κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μεγάλων επιχειρήσεων, με αφορμή την κρίση, εξοντώνει κατακτήσεις των εργαζομένων και παραδίδει το δημόσιο πλούτο στο μεγάλο κεφάλαιο, ελληνικό και ξένο.
Η παρεμπόδιση και ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ και των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, απαιτεί σήμερα απ' όλους τους εργαζόμενους συμμετοχή στην οργάνωση του πανεργατικού παλλαϊκού αγώνα στη γραμμή: Τέλος οι θυσίες του λαού, την κρίση και το χρέος να πληρώσει η πλουτοκρατία. Αλλαγή του συσχετισμού σε κάθε χώρο, σε κάθε κλάδο σε βάρος των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων που καλλιεργούν την υποταγή και τις χρεοκοπημένες αυταπάτες ότι υπάρχει λύση χωρίς αντιπαράθεση με τα μονοπώλια το κράτος τους.
Λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση για ριζικές αλλαγές. Ο πλούτος να γίνει λαϊκή περιουσία με λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου