«Υπάρχει ιδεολογική, πολιτική και αισθητική τρομοκρατία»

Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο εκφασισμού, από τη στιγμή που διαρρηγνύεται ο κοινωνικός ιστός, ανατρέπονται αξίες, καταλύονται βασικά προτάγματα, ενώ η οργή εναλλάσσεται με τον φόβο και τίποτα από αυτά τα δύο δεν μετατρέπεται σε πρόταση εξουσίας, είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, απευθυνόμενος στους ανθρώπους των Γραμμάτων και της Τέχνης.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επικαλέστηκε το παράδειγμα της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» (1919-1933) και είπε ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος ακόμα και ενός Κοινοβουλίου εχθρικού προς τον κοινοβουλευτισμό, από τη στιγμή που η κρίση απειλεί εν τέλει την εθνική συνοχή.

«Οι έρευνες της κοινής γνώμης κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου» επεσήμανε, προσθέτοντας ότι «οι αναποφάσιστοι είναι πολλοί, αυτοί που θέλουν να ''τιμωρήσουν'' τα κόμματα είναι εξίσου πολλοί και κανείς δεν ξέρει πώς θα διαμορφωθούν τελικά οι τάσεις του εκλογικού σώματος, δεδομένου ότι το 50% αυτού δηλώνει ότι θα αποφασίσει την τελευταία εβδομάδα και επιπλέον το 50% αυτών δηλώνει ότι θα αποφασίσει την τελευταία στιγμή».

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι αυτή η αναποφασιστικότητα των ψηφοφόρων ενδέχεται να επηρεαστεί από μια «τεχνική διόγκωση κριτηρίων» και ότι «το παραμικρό γεγονός μπορεί να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτα φαινόμενα».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, απευθυνόμενος στους διανοούμενους, είπε ότι, αν νιώθουν άνθρωποι του «αφηγηματικού-ιστορικού λόγου» και δεν έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ, πρέπει πρώτον να συμμετάσχουν στην εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης και δεύτερον πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να εκδηλώσουν και να εκφράσουν τις απόψεις τους.

«Υπάρχει ιδεολογική, πολιτική και αισθητική τρομοκρατία και διατυπώνεται ένας πολιτικός λόγος που λαϊκίζει, δημαγωγεί, υπεραπλουστεύει και αυτοταπεινώνεται» είπε, τονίζοντας ότι είναι επείγουσα προτεραιότητα η υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής, καθώς και η διατύπωση προτάγματος προς την ελληνική κοινωνία.

«Η κοινωνία είναι πλέον τόσο καχύποπτη, που στρέφεται εναντίον του εαυτού της, αρνούμενη τις ίδιες τις δυνατότητές της» επεσήμανε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προσθέτοντας ότι «είμαστε στα πρόθυρα μεγαλύτερου φαύλου κύκλου».

Ο κ. Βενιζέλος είπε, μιλώντας για την Ακροδεξιά, ότι δεν πρέπει να «εκκολαφθεί το ''αυγό του φιδιού''», ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην Αριστερά, διατυπώνοντας το ερώτημα αν «είναι αριστερός πολιτικός λόγος εκείνος που δεν οδηγεί σε εφαρμόσιμη πολιτική εξόδου από την κρίση».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνέχισε λέγοντας αν είναι αριστερός πολιτικός λόγος εκείνος που απαντά σε ψευδή διλήμματα ή κάνει επιλογές χωρίς κόστος και πρόσθεσε ότι κάποιοι πιστεύουν πως, μετά τις εκλογές, κάποιοι θα κυβερνούν και θα αναλάβουν τις ευθύνες και κάποιοι άλλοι θα σχολιάζουν την πραγματικότητα είτε εντός είτε στις παρυφές του πολιτικού συστήματος.

Υπάρχουν κάποιοι που δεν νιώθουν την ανάγκη διατύπωσης προτάσεων και αυτό είναι αντιπαραγωγική κατανομή ρόλων στην κοινωνία, είπε ο κ. Βενιζέλος.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κάλεσε τους ανθρώπους των Γραμμάτων και της Τέχνης να υιοθετήσουν την προσπάθεια της χώρας ως ατομική τους υπόθεση.

Για την κρίση φταίνε πάρα πολλοί, είπε, τονίζοντας, ταυτόχρονα, ότι «από ένα σημείο και μετά, όμως, πρέπει να ξαναγράψουμε τους όρους λειτουργίας του τόπου».

«Αυτό είναι πραγματικά ένα συντακτικό έργο, όχι με τη νομική ή θεσμική έννοια, αλλά με την ουσιαστική και γι' αυτό είναι δύσκολο, καθώς πρέπει να σκεφθούμε τα πάντα» πρόσθεσε.

Αναφερόμενος στο ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο κινείται η χώρα, ο κ. Βενιζέλος είπε ότι δεν υπάρχει διεθνής οικονομία πειθαρχημένη και λειτουργούσα με κανόνες και ως εκ τούτου μπορεί να «γίνει μεγάλη ζημιά».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επεσήμανε ακόμη ότι, όπως σκέπτεται το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, με τους ίδιους όρους σκέπτονται και τα κόμματα και οι κυβερνήσεις στις χώρες της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.

Ο κ. Βενιζέλος πρόταξε ακόμα μία φορά το ζήτημα της αλήθειας στον διάλογο με τον λαό, είπε ότι πραγματικά «τι να προβάλλει κανείς», όταν οι επικοινωνιολόγοι προτείνουν την προβολή κάποιου «ωφελημένου των τελευταίων δυόμισι ετών» και τόνισε ότι ο πραγματικός ρόλος των διανοουμένων είναι εκείνος του διαμεσολαβητή της αλήθειας και των πραγματικών διακυβευμάτων με όρους του ιστορικού και όχι τόσο του άμεσου μέλλοντος προς τον λαό.