Κυριάκος Πιερρακάκης: Άλλο να μιλάς διαρκώς για μεταρρυθμίσεις, άλλο να τις πραγματοποιείς

Παραθέτω ένα απόσπασμα από τη χθεσινή ομιλία του Κυριάκου Πιερρακάκη, μέλους του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, στις εκδηλώσεις της 3ης Σεπτεμβρίου:
Οι διαφορές από τους συντηρητικούς στο κοινωνικό επίπεδο είναι πάντοτε ενεργές – για παράδειγμα στα ανθρώπινα δικαιώματα – και πρέπει να αναδειχτούν εκ νέου.  Επίσης: η ουσιαστική στήριξη του κοινωνικού κράτους (με παρεμβάσεις στοχευμένες στις αναδυόμενες ανισότητες – με δικαιοσύνη ευκαιριών περισσότερο από εξίσωση

παροχών), ο εμπλουτισμός της κοινωνίας των πολιτών και του κοινωνικού κεφαλαίου (με προγράμματα αντίστοιχα με αυτά της “Μεγάλης Κοινωνίας” στη Μ.Βρετανία αλλά χωρίς διάθεση υποκατάστασης του κράτους πρόνοιας), η επανεφεύρεση του κράτους (με χρήση των νέων...


...τεχνολογιών και με μείωση της γραφειοκρατίας και της πολυνομίας – κατά το παράδειγμα των ΚΕΠ και της Διαύγειας στη χώρα μας), η ενεργή κρατική στήριξη της παιδείας, της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας (με πιο καλό παράδειγμα το Ισραήλ). Όλα αυτά προϋποθέτουν δημοσιονομική υγεία, σταθερό και ορθολογικό φορολογικό σύστημα που θα στηρίζει τον κόσμο της εργασίας και κράτος και θεσμούς που κάνουν σωστά τη δουλειά τους – δηλαδή υπηρετούν τη διαφάνεια, βοηθούν τον ανταγωνισμό, σπάνε τα καρτέλ και γενικότερα λειτουργούν. Και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο επιβράδυνσης της ανάπτυξης στη Δύση και αποδυνάμωσης των κρατικών  ιεραρχιών.

Μια ακόμα παρατήρηση: Τα κόμματα πέρα από τις ιδέες – τον προγραμματικό λόγο - αφορούν και τις πρακτικές. Χρειάζεται και αλλαγή πρακτικών. Υπάρχουν καλά παραδείγματα για το ΠΑΣΟΚ μέσα στην ίδια του τη μήτρα. Για παράδειγμα: έχει μεγάλη διαφορά να μιλάς διαρκώς για μεταρρυθμίσεις και να τις υιοθετείς ως βασική σου πολιτική ταυτότητα – και μεγάλη διαφορά να πραγματοποιείς μεταρρυθμίσεις όπως ο Αναστάσιος Πεπονής ή ο Σταύρος Μπένος που ακούσαμε χθες οι οποίοι χωρίς να διεκδικήσουν «μεταρρυθμιστικό μανδύα», άφησαν πίσω τους μεγάλο μεταρρυθμιστικό έργο – και σε μια εποχή χωρίς εξωτερική πίεση. Η στάση τους οφείλει να αποτελεί μάθημα για όλους μας.
                                                             
Κλείνοντας: όπως είδαμε χθές, ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ασχολείται με αυτό το συνέδριο. Μπορεί πολλά σχόλια να μην είναι καλά – αλλά απότυπώνουν ότι ο χώρος αυτός δεν καταγράφεται στο 12% - είναι κάτι το πολύ μεγαλύτερο ακόμα και σήμερα. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι παρά τη μεγάλη σημασία και την καινοτομία αυτού του συνεδρίου, το πραγματικό ζήτημα για το χώρο της κεντροαριστεράς είναι το να μπορέσει να εκφράσει εκ νέου την κοινωνική του βάση, μια κοινωνική βάση που άλλαξε πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια και που θα πρέπει να την επανεφεύρουμε.

Με δεδομένο το πλαίσιο το οποίο περιέγραψα και που οι περισσότεροι γνωρίζετε, ίσως αυτό να φαντάζει δύσκολο, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον – μπορεί πολλοί να μην είστε αισιόδοξοι. Όμως, ο Γκράμσι είχε γράψει ότι είναι απαισιόδοξος λόγω νόησης και αισόδοξος λόγω θέλησης. Η υπέρβαση είναι εφικτή, αρκεί να γίνουν οι σωστές κινήσεις, ενταγμένες στο κατάλληλο πλαίσιο, αρκεί να γίνουν άλματα μεγαλύτερα από τη φθορά. 

parapolitiki