ΕΑΜ και της εθνικής αντίστασης, την γενιά το 1-1-4, τους «Λαμπράκιδες», τους Κεντρώους, τους αντιστασιακούς της χούντας, μέχρι και τη γενιά του Πολυτεχνείου, περνά για πάντα στην αιωνιότητα.
Ταυτόχρονα όμως ριζώνει στις καρδιές παλιών του συντρόφων, συνεργατών, συμπατριωτών, συναγωνιστών κυρίως όμως των απλών ανθρώπων, που βίωσαν μέσα από την κοινωνική κινητικότητα που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις του Ανδρέα, τον ρεαλισμό του ονείρου μιας Ελλάδας πιο δίκαιης, πιο δημοκρατικής, με λιγότερες κοινωνικές, οικονομικές και ταξικές ανισότητες η οποία ερχόταν όλο και πιο κοντά στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και στη σύγκλιση με τα αναπτυγμένα κράτη της δύσης, μέσα από μια ισότιμη και περήφανη εταιρική συμμετοχή.
Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου είναι πια ιστορία. Παραταξιακή, εθνική, παγκόσμια. Ο πολιτικός, ο ηγέτης, ο ακαδημαϊκός, ο Άνθρωπος. Ως ιστορικό πρόσωπο πλέον, θαυμάζεται, ερευνάται, κρίνεται και κατακρίνεται. Ως ηγέτης όμως εν ζωή και ως μάχιμος πολιτικός άνδρας μπορούμε να πούμε πως μέσα από τη σχέση του με τον λαό, αγαπήθηκε και λατρεύτηκε όσο λίγοι. Ο Ανδρέας δόθηκε ψυχή τε και σώματι στο λαό και ο λαός δόθηκε στον Ανδρέα.
Η μνήμη του αιώνια, τα οράματά του ζωντανά και όσο περνά ο καιρός, η διορατικότητά του ανατριχιαστικά ακριβής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου