Ταυτόχρονα με την ...έφοδο προς την εξουσία, όπως συχνά πυκνά
κατηγορεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον Αλέξη Τσίπρα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ
είναι υποχρεωμένος, όπως υποστηρίζουν πολλοί, να κοιτάξει και την
«άμυνά» του.
Η -κατά Δραγασάκη- «βίαιη ωρίμανση» αποτελεί ακόμη ζητούμενο, όπως και το ενιαίο κόμμα εν τέλει, αφού στελέχη και συνιστώσες -ναι, υπάρχουν και αυτές ακόμη- συνεχίζουν να λειτουργούν περισσότερο με λογική «γκρούπας» παρά στρατιωτών μέσα σε ένα ενιαίο σύνολο.
Τα φαινόμενα τελευταία μάλιστα δείχνουν να πληθαίνουν – καθώς προφανώς στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει το ρητό, «μπροστά στην εξουσία ξεχνάμε τις διαφορές μας». Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ παρά το γεγονός ότι έχει παγιωθεί σε ποσοστά άνω του 25% (αλλά και κάτω του 30%) παραμένει ένα κόμμα με λίγα σχετικώς, μέλη –με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Αυτές είναι μερικές από τις διαπιστώσεις που ακόμη και τα ίδια τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνουν σε ιδιωτικές, ακόμη όμως και σε ημι-δημόσιες συζητήσεις, π.χ. στην Κεντρική Επιτροπή. Κάποιοι, ωστόσο, που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι τίποτε δεν αλλάζει, αποφασίζουν να τα πουν και προς τα έξω.
Στελέχη και συνιστώσες συνεχίζουν να λειτουργούν περισσότερο με λογική «γκρούπας» παρά στρατιωτών μέσα σε ένα ενιαίο
σύνολο.Η -κατά Δραγασάκη- «βίαιη ωρίμανση» αποτελεί ακόμη ζητούμενο, όπως και το ενιαίο κόμμα εν τέλει, αφού στελέχη και συνιστώσες -ναι, υπάρχουν και αυτές ακόμη- συνεχίζουν να λειτουργούν περισσότερο με λογική «γκρούπας» παρά στρατιωτών μέσα σε ένα ενιαίο σύνολο.
Τα φαινόμενα τελευταία μάλιστα δείχνουν να πληθαίνουν – καθώς προφανώς στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει το ρητό, «μπροστά στην εξουσία ξεχνάμε τις διαφορές μας». Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ παρά το γεγονός ότι έχει παγιωθεί σε ποσοστά άνω του 25% (αλλά και κάτω του 30%) παραμένει ένα κόμμα με λίγα σχετικώς, μέλη –με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Αυτές είναι μερικές από τις διαπιστώσεις που ακόμη και τα ίδια τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνουν σε ιδιωτικές, ακόμη όμως και σε ημι-δημόσιες συζητήσεις, π.χ. στην Κεντρική Επιτροπή. Κάποιοι, ωστόσο, που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι τίποτε δεν αλλάζει, αποφασίζουν να τα πουν και προς τα έξω.
Συνέντευξη Δραγασάκη σε κομματική εφημερίδα
Τελευταίο, ηχηρό παράδειγμα, ο Γιάννης Δραγασάκης που «χτύπησε» μέσω της συνέντευξής του στην εβδομαδιαία κομματική εφημερίδα, «Δρόμος της αριστεράς». Χωρίς να αποσιωπά τα θετικά που εκείνος διαπιστώνει (π.χ. «το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έδειξε πως η εκλογική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός αλλά αντανακλά βαθύτερες τάσεις και μονιμότερες πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες»), χτυπά «καμπανάκια» για μια σειρά θέματα:- για το ενιαίο κόμμα: «έναν χρόνο μετά το ιδρυτικό του Συνέδριο, και παρά την πρόοδο που έχει συντελεστεί, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να δίνει την εικόνα ενός «χώρου» εντός του οποίου διάφορες ομάδες ή υπο-κόμματα αναπτύσσουν τα δικά τους αυτόνομα σχέδια, παρά ενός ενιαίου σχηματισμού»
- για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από μια άποψη παραμένει, ακόμη, μικρό κόμμα: «ένα θέμα είναι η οργανωτική ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ που είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με την εκλογική του επιρροή, αλλά και με τις απαιτήσεις των πολιτικών φιλοδοξιών του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζω ότι το ΠΑΣΟΚ από 27.000 μέλη που είχε το 1977, το 1981 είχε 110.000»
- για τις διεργασίες στην κεντροαριστερά: «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι απέναντι σε κάθε σχέδιο το οποίο αποσκοπεί στο να βάλει εμπόδια στη δική του πορεία και το δικό του πολιτικό σχέδιο. Όμως ταυτόχρονα πρέπει να προφυλαχθούμε από κάθε ετεροκαθορισμό»
- για τις επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές: «το αποτέλεσμα ειδικά των αυτοδιοικητικών εκλογών δείχνει πως οι δεσμοί μας με την κοινωνία δεν έχουν εκείνο το βάθος ούτε εκείνη την πυκνότητα που χρειαζόμαστε». ‘Η, με άλλα λόγια, σε έναν κόσμο που τρέχει, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να τρέξει περισσότερο!
- thetoc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου