Θα ξεκινήσω την τοποθέτηση μου με ένα ιατρικό ορισμό.
Κώμα, με ωμέγα και ένα μι, ορίζεται
Η κατάσταση απώλειας της συνειδήσεως από την οποία κάποιος δεν μπορεί να επανέλθει. Το κώμα είναι η πιο σοβαρή μεταβολή της αίσθησης. Διαφέρει από τον ύπνο διότι ασθενείς σε κώμα δεν ξυπνούν μετά από ερέθισμα,
έτσι και το Πασοκ δεν ξυπνά παρά τα αλλεπάλληλα ερεθίσματα που του στέλνει η ελληνική κοινωνία.
Πασοκ σε κώμα λοιπόν. Πασοκ χωρίς συνείδηση και ταυτότητα. Πασοκ που διεξήγαγε τις τελευταίες ευρωεκλογές με έναν λόγο, αδιάφορο, ουδέτερο. Ελλείψει λόγου βασίστηκε στον εναπομείναντα κομματικό μηχανισμό για μια ακόμη μηχανιστική εκλογική διαδικασία και στο τέλος έβγαλε από το σεντούκι το παλιό συναίσθημα για να σωθεί τελευταία στιγμή η παρτίδα.
Παρά την επίτευξη του απογοητευτικού 8 % , το κώμα συνεχίζεται. Ακόμη και όταν κάποια μέλη, κάποια όργανα του σώματος που βρίσκεται σε κώμα μιλούν και μεταφέρουν τα ερεθίσματα της κοινωνίας, αυτό δεν είναι αρκετό. Αντιμετωπίζονται με αδιαφορία, με χλευασμό, με το αγαπημένο «αυτά δεν γίνονται», από εκείνους που ξέρουν τι γίνεται και μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
Έτσι λοιπόν η ηγετική ομάδα ως «γιατρός» αντί να δώσει θεραπεία-σοκ, δίνει χάπι placebo. Placebo είναι λοιπόν οι αλλαγές ονομάτων που δεν συνοδεύονται από αλλαγές πολιτικών. Placebo είναι τα συνέδρια όπου νυν και πρωην υπουργοί του Πασοκ παίζουν το θέατρο του παραλόγου για δήθεν ιδεολογικές διαφορές που ποτέ δεν αντιλήφθηκε κανείς.
Παίζουμε με τις λέξεις και εμφανιζόμαστε και επιτυχείς. Δεν δώσαμε χρίσματα στις δημοτικές και περιφερειάκες εκλογές για να μην καταποντιστούν οι υποψήφιοι, κατεβήκαμε ως Ελιά για να περιορίσουμε τις απώλειες.
Ακούω να επαναλαμβάνεται ότι είμαστε «Ιστορικοί Αντίπαλοι με τη Νέα Δημοκρατία». Το πρόβλημα είναι ότι στην πραγματικότητα οι πολίτες μας αντιλαμβάνονται σαν σύμφωνους συνεταίρους. Αυτή η Κυβέρνηση στηρίζεται στο Πασόκ , δεν του κάνει χάρη για να νέμεται και αυτό λίγη εξουσία.
Πείτε το όπως θέλετε. Δώστε του όποιο όνομα θέλετε. Αν πίσω από το νέο όνομα θα βρίσκονται Πολιτικές Εγνωσμένης Αποτυχίας, Ισορροπισμοί παλιάς κοπής, Ελιτίστικη Κενολογία, το εγχείρημα θα αποτύχει.
Έχουν χάσει τόσο πολύ τη σημασία τους οι λέξεις που φτάσαμε στο παράδοξο υπουργοί μας στην Κυβέρνηση να συγγράφουν κείμενα για κακή κυβέρνηση και αλλαγή πολιτικής !
Λόγος που έχει χάσει το σημαινόμενο , διαδικασίες που έχουν χάσει την αξιοπιστία τους αφού ανακοινώνονται ως «ομόφωνες», κατά το παράδειγμα του προηγούμενου Συνεδρίου. Κεντρικές Πολιτικές επιτροπές που συγκαλούνται σπάνια μόνο για να δώσουν τυπικές συναινέσεις σε αόριστα μελλοντικά συνέδρια.
Αυτό που χρειάζεται είναι ένα πραγματικά ανοιχτό συνέδριο αξιών, θέσεων και αρχών. Όταν η ταυτότητα σου είναι θολή και μουτζουρωμένη από τα λάθη του παρελθόντος, όταν ο πολιτικός σου λόγος πείθει λίγους και σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, όταν τα πρόσωπα που εκφέρουν αυτό το λόγο ανήκουν στο ένοχο παρελθόν τότε χρειάζεται άμεσα επαναπροσδιορισμός των αξιών σου και παραγωγή μιας «Νέας Συμφωνίας με τους Πολίτες».
Προοδευτικό σήμερα είναι να αντιλαμβάνεσαι ότι η αγορά και η ατομική ιδιοκτησία είναι πηγές πλούτου και ανάπτυξης αλλά δεν γνωρίζουν ούτε όρια ούτε ηθικούς φραγμούς. Απαιτείται η παρέμβαση της πολιτικής για να θέσει όρια, να θεσμοθετήσει και να καθοδηγήσει την κοινωνία που οραματίζεται. Σήμερα η αποσάθρωση βασικών αξιών και το έντονο αίσθημα αδικίας που γεννά αυτή η άνιση διανομή του πλούτου ειδικά στις νεότερες γεννιές που στερούνται τη δυνατότητα της προκοπής και της προόδου. Δυνατότητα που οι παλιότερες γεννιές κατάφεραν να απολάυσουν χάρη σε ανατρεπτικές για την εποχή τους πολιτικές . Το Πασοκ έφερε το 80 τις τότε νέες γεννιές στο προσκήνιο με ρηξικέλευθες πολιτικές για τις οποίες ακόμη «πνέουν μένεα» ακροδεξιοί υπουργοί της κυβέρνησης που στηρίζουμε.
Αυτές οι ρηξικέλευθες πολιτικές ήταν που δημιούργησαν την μεσαία τάξη στη χώρα, αυτή που ακολούθησε το Πασοκ με εμπιστοσύνη για χρόνια, ακόμη και όταν αυτό την οδηγούσε να παραστήσει τον μαθητευόμενο ραντιέρη στο Χρηματιστήριο (πρώτη αντίστροφη αναδιανομή), όταν την άφησε στα καταναλωτικά κελεύσματα των τραπεζών και την υπερχρέωσε (δεύτερη αντίστροφη αναδιανομή), όταν δανείστηκε αφειδώς για να δημιουργήσει θέσεις εργασίας στο δημόσιο για τα παιδιά της και υπερκοστολογημένα ολυμπιακά έργα (Τρίτη αντίστροφη αναδιανομή). Τέλος σχετικά πρόσφατα τη ρώτησε τι θέλει ; Σοσιαλισμό ή Βαρβαρότητα. Η μεσαία τάξη του απάντησε σοσιαλισμό , αλλά βίωσε και βιώνει τη βαρβαρότητα.
Από την επανάσταση του αυτονόητου βρισκόμαστε στην πραγματοποίηση του αδιανόητου : Ταύτιση με τη Δεξιά, άνευ όρων σύμπλευση, άγνωστη παραγωγή αποτελέσματος από τους συμμετέχοντες στην Κυβέρνηση και διφορούμενος λόγος προς τη βάση.
Οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες .
Οι αξίες της δουλειάς, της ισότητας και της αξιοκρατίας τσαλαπατήθηκαν και τσαλαπατώνται. Το φορολογικό μας σύστημα συνεχίζει να αντιμετωπίζει τους δημιουργούς με απαξίωση, με στόχο την τελική τους εξαφάνιση. Αφήσαμε το κοινωνικό κράτος στο «κοινωνικό μέρισμα Σαμαρά», που δεν απορροφήθηκε γιατί η μεταρρύθμιση του κράτους με μια αξιόπιστη δημόσια διοίκηση αργεί.
Ακόμη και το ΔΝΤ παραδέχεται ότι η ανισότητα είναι επικίνδυνη για τη δημοκρατία και εμποδίζει τους ανθρώπους και τις κοινωνίες να φτάσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Στην Ευρώπη το 10% του πληθυσμού κατέχει το 60% του πλούτου ενώ στην Αμερική το αντίστοιχο ποσοστό είναι 70%. Οδηγούμαστε σε οικονομικές ολιγαρχίες ανάλογες με αυτές του 19ου αιώνα και έχουμε χρέος να αποτρέψουμε αυτή την τάση. Η οικονομική κρίση δεν ενόχλησε καθόλου τις οικονομικές ελίτ που κατά μέσο όρο τα τελευταία χρόνια αύξησαν την περιουσία τους. Στην Ελλάδα οι πλουσιότεροι Ελληνες αύξησαν μεταξύ 2009-2013 την περιουσία τους κατά 20%. Οι μεσαίες και χαμηλότερες τάξεις υπέστησαν απώλειες εισοδήματος υψηλότερες από 30%.
Αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με copy-paste των κεντρικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών (ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων, απορρύθμιση) αλλά ούτε και με μεταμοντέρνους, αντικαπιταλιστικούς αχταρμάδες.
Αντιμετωπίζεται μόνο με νέες πολιτικές και εργαλεία βασισμένα στις αρχές του σοσιαλισμού που θα χτυπήσουν στη ρίζα τις πηγές της ανισότητας και της αδικίας και θα προσδιορίσουν ένα νέο κοινωνικό και παραγωγικό μοντέλο.
Για να στηρίξουμε τους αδύναμους και να δώσουμε φτερά στους δημιουργούς.
Αξίες, πολιτικές και νέα εργαλεία που δεν τα έχουμε ούτε περιγράψει. Που θα πρέπει να τα προσδιορίσουμε σε ένα ουσιαστικό συνέδριο πριν πάμε σαν γαμπροί χωρίς προίκα στο συνοικέσιο της Δημοκρατικής Παράταξης.
Παραγωγή πραγματικών πολιτικών τώρα. Αυτό το όργανο της ΚΠΕ πρέπει να συνεδριάζει 2 φορές το μήνα συζητώντας τις εισηγήσεις των Τομέων.
Σήμερα η εφημερίδα «το Εθνος» έχει εξώφυλλο την έρευνα του ΟΟΣΑ που μας φέρνει τελευταίους σε ποιότητα ζωής και τελευταίους σε προσδόκιμο επιβίωσης. Για αυτά θα μιλήσουμε?
Αν όχι, η βάση θα συνεχίζει να φεύγει τρέχοντας και θα μείνει η κορυφή. Σε μια τέτοια κορυφή κάποιοι δεν ενδιαφερόμαστε να μετέχουμε.
Εάν αυτά φαντάζουν σουρεαλιστικά, τότε η σημερινή ηγετική ομάδα του κόμματος ας εκφραστεί με ειλικρίνεια και ας πάει κατευθείαν στο χώρο της Δεξιάς χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς και προοδευτικές κορώνες.
Αυτές τις αγωνίες μου ζήτησαν να εκφράσω φίλοι και αγωνιστές που συναντώ καθημερινά……
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.»
Κώμα, με ωμέγα και ένα μι, ορίζεται
Η κατάσταση απώλειας της συνειδήσεως από την οποία κάποιος δεν μπορεί να επανέλθει. Το κώμα είναι η πιο σοβαρή μεταβολή της αίσθησης. Διαφέρει από τον ύπνο διότι ασθενείς σε κώμα δεν ξυπνούν μετά από ερέθισμα,
έτσι και το Πασοκ δεν ξυπνά παρά τα αλλεπάλληλα ερεθίσματα που του στέλνει η ελληνική κοινωνία.
Πασοκ σε κώμα λοιπόν. Πασοκ χωρίς συνείδηση και ταυτότητα. Πασοκ που διεξήγαγε τις τελευταίες ευρωεκλογές με έναν λόγο, αδιάφορο, ουδέτερο. Ελλείψει λόγου βασίστηκε στον εναπομείναντα κομματικό μηχανισμό για μια ακόμη μηχανιστική εκλογική διαδικασία και στο τέλος έβγαλε από το σεντούκι το παλιό συναίσθημα για να σωθεί τελευταία στιγμή η παρτίδα.
Παρά την επίτευξη του απογοητευτικού 8 % , το κώμα συνεχίζεται. Ακόμη και όταν κάποια μέλη, κάποια όργανα του σώματος που βρίσκεται σε κώμα μιλούν και μεταφέρουν τα ερεθίσματα της κοινωνίας, αυτό δεν είναι αρκετό. Αντιμετωπίζονται με αδιαφορία, με χλευασμό, με το αγαπημένο «αυτά δεν γίνονται», από εκείνους που ξέρουν τι γίνεται και μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
Έτσι λοιπόν η ηγετική ομάδα ως «γιατρός» αντί να δώσει θεραπεία-σοκ, δίνει χάπι placebo. Placebo είναι λοιπόν οι αλλαγές ονομάτων που δεν συνοδεύονται από αλλαγές πολιτικών. Placebo είναι τα συνέδρια όπου νυν και πρωην υπουργοί του Πασοκ παίζουν το θέατρο του παραλόγου για δήθεν ιδεολογικές διαφορές που ποτέ δεν αντιλήφθηκε κανείς.
Παίζουμε με τις λέξεις και εμφανιζόμαστε και επιτυχείς. Δεν δώσαμε χρίσματα στις δημοτικές και περιφερειάκες εκλογές για να μην καταποντιστούν οι υποψήφιοι, κατεβήκαμε ως Ελιά για να περιορίσουμε τις απώλειες.
Ακούω να επαναλαμβάνεται ότι είμαστε «Ιστορικοί Αντίπαλοι με τη Νέα Δημοκρατία». Το πρόβλημα είναι ότι στην πραγματικότητα οι πολίτες μας αντιλαμβάνονται σαν σύμφωνους συνεταίρους. Αυτή η Κυβέρνηση στηρίζεται στο Πασόκ , δεν του κάνει χάρη για να νέμεται και αυτό λίγη εξουσία.
Πείτε το όπως θέλετε. Δώστε του όποιο όνομα θέλετε. Αν πίσω από το νέο όνομα θα βρίσκονται Πολιτικές Εγνωσμένης Αποτυχίας, Ισορροπισμοί παλιάς κοπής, Ελιτίστικη Κενολογία, το εγχείρημα θα αποτύχει.
Έχουν χάσει τόσο πολύ τη σημασία τους οι λέξεις που φτάσαμε στο παράδοξο υπουργοί μας στην Κυβέρνηση να συγγράφουν κείμενα για κακή κυβέρνηση και αλλαγή πολιτικής !
Λόγος που έχει χάσει το σημαινόμενο , διαδικασίες που έχουν χάσει την αξιοπιστία τους αφού ανακοινώνονται ως «ομόφωνες», κατά το παράδειγμα του προηγούμενου Συνεδρίου. Κεντρικές Πολιτικές επιτροπές που συγκαλούνται σπάνια μόνο για να δώσουν τυπικές συναινέσεις σε αόριστα μελλοντικά συνέδρια.
Αυτό που χρειάζεται είναι ένα πραγματικά ανοιχτό συνέδριο αξιών, θέσεων και αρχών. Όταν η ταυτότητα σου είναι θολή και μουτζουρωμένη από τα λάθη του παρελθόντος, όταν ο πολιτικός σου λόγος πείθει λίγους και σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, όταν τα πρόσωπα που εκφέρουν αυτό το λόγο ανήκουν στο ένοχο παρελθόν τότε χρειάζεται άμεσα επαναπροσδιορισμός των αξιών σου και παραγωγή μιας «Νέας Συμφωνίας με τους Πολίτες».
Προοδευτικό σήμερα είναι να αντιλαμβάνεσαι ότι η αγορά και η ατομική ιδιοκτησία είναι πηγές πλούτου και ανάπτυξης αλλά δεν γνωρίζουν ούτε όρια ούτε ηθικούς φραγμούς. Απαιτείται η παρέμβαση της πολιτικής για να θέσει όρια, να θεσμοθετήσει και να καθοδηγήσει την κοινωνία που οραματίζεται. Σήμερα η αποσάθρωση βασικών αξιών και το έντονο αίσθημα αδικίας που γεννά αυτή η άνιση διανομή του πλούτου ειδικά στις νεότερες γεννιές που στερούνται τη δυνατότητα της προκοπής και της προόδου. Δυνατότητα που οι παλιότερες γεννιές κατάφεραν να απολάυσουν χάρη σε ανατρεπτικές για την εποχή τους πολιτικές . Το Πασοκ έφερε το 80 τις τότε νέες γεννιές στο προσκήνιο με ρηξικέλευθες πολιτικές για τις οποίες ακόμη «πνέουν μένεα» ακροδεξιοί υπουργοί της κυβέρνησης που στηρίζουμε.
Αυτές οι ρηξικέλευθες πολιτικές ήταν που δημιούργησαν την μεσαία τάξη στη χώρα, αυτή που ακολούθησε το Πασοκ με εμπιστοσύνη για χρόνια, ακόμη και όταν αυτό την οδηγούσε να παραστήσει τον μαθητευόμενο ραντιέρη στο Χρηματιστήριο (πρώτη αντίστροφη αναδιανομή), όταν την άφησε στα καταναλωτικά κελεύσματα των τραπεζών και την υπερχρέωσε (δεύτερη αντίστροφη αναδιανομή), όταν δανείστηκε αφειδώς για να δημιουργήσει θέσεις εργασίας στο δημόσιο για τα παιδιά της και υπερκοστολογημένα ολυμπιακά έργα (Τρίτη αντίστροφη αναδιανομή). Τέλος σχετικά πρόσφατα τη ρώτησε τι θέλει ; Σοσιαλισμό ή Βαρβαρότητα. Η μεσαία τάξη του απάντησε σοσιαλισμό , αλλά βίωσε και βιώνει τη βαρβαρότητα.
Από την επανάσταση του αυτονόητου βρισκόμαστε στην πραγματοποίηση του αδιανόητου : Ταύτιση με τη Δεξιά, άνευ όρων σύμπλευση, άγνωστη παραγωγή αποτελέσματος από τους συμμετέχοντες στην Κυβέρνηση και διφορούμενος λόγος προς τη βάση.
Οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες .
Οι αξίες της δουλειάς, της ισότητας και της αξιοκρατίας τσαλαπατήθηκαν και τσαλαπατώνται. Το φορολογικό μας σύστημα συνεχίζει να αντιμετωπίζει τους δημιουργούς με απαξίωση, με στόχο την τελική τους εξαφάνιση. Αφήσαμε το κοινωνικό κράτος στο «κοινωνικό μέρισμα Σαμαρά», που δεν απορροφήθηκε γιατί η μεταρρύθμιση του κράτους με μια αξιόπιστη δημόσια διοίκηση αργεί.
Ακόμη και το ΔΝΤ παραδέχεται ότι η ανισότητα είναι επικίνδυνη για τη δημοκρατία και εμποδίζει τους ανθρώπους και τις κοινωνίες να φτάσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Στην Ευρώπη το 10% του πληθυσμού κατέχει το 60% του πλούτου ενώ στην Αμερική το αντίστοιχο ποσοστό είναι 70%. Οδηγούμαστε σε οικονομικές ολιγαρχίες ανάλογες με αυτές του 19ου αιώνα και έχουμε χρέος να αποτρέψουμε αυτή την τάση. Η οικονομική κρίση δεν ενόχλησε καθόλου τις οικονομικές ελίτ που κατά μέσο όρο τα τελευταία χρόνια αύξησαν την περιουσία τους. Στην Ελλάδα οι πλουσιότεροι Ελληνες αύξησαν μεταξύ 2009-2013 την περιουσία τους κατά 20%. Οι μεσαίες και χαμηλότερες τάξεις υπέστησαν απώλειες εισοδήματος υψηλότερες από 30%.
Αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με copy-paste των κεντρικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών (ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων, απορρύθμιση) αλλά ούτε και με μεταμοντέρνους, αντικαπιταλιστικούς αχταρμάδες.
Αντιμετωπίζεται μόνο με νέες πολιτικές και εργαλεία βασισμένα στις αρχές του σοσιαλισμού που θα χτυπήσουν στη ρίζα τις πηγές της ανισότητας και της αδικίας και θα προσδιορίσουν ένα νέο κοινωνικό και παραγωγικό μοντέλο.
Για να στηρίξουμε τους αδύναμους και να δώσουμε φτερά στους δημιουργούς.
Αξίες, πολιτικές και νέα εργαλεία που δεν τα έχουμε ούτε περιγράψει. Που θα πρέπει να τα προσδιορίσουμε σε ένα ουσιαστικό συνέδριο πριν πάμε σαν γαμπροί χωρίς προίκα στο συνοικέσιο της Δημοκρατικής Παράταξης.
Παραγωγή πραγματικών πολιτικών τώρα. Αυτό το όργανο της ΚΠΕ πρέπει να συνεδριάζει 2 φορές το μήνα συζητώντας τις εισηγήσεις των Τομέων.
Σήμερα η εφημερίδα «το Εθνος» έχει εξώφυλλο την έρευνα του ΟΟΣΑ που μας φέρνει τελευταίους σε ποιότητα ζωής και τελευταίους σε προσδόκιμο επιβίωσης. Για αυτά θα μιλήσουμε?
Αν όχι, η βάση θα συνεχίζει να φεύγει τρέχοντας και θα μείνει η κορυφή. Σε μια τέτοια κορυφή κάποιοι δεν ενδιαφερόμαστε να μετέχουμε.
Εάν αυτά φαντάζουν σουρεαλιστικά, τότε η σημερινή ηγετική ομάδα του κόμματος ας εκφραστεί με ειλικρίνεια και ας πάει κατευθείαν στο χώρο της Δεξιάς χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς και προοδευτικές κορώνες.
Αυτές τις αγωνίες μου ζήτησαν να εκφράσω φίλοι και αγωνιστές που συναντώ καθημερινά……
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου