Κίνημα Νέων Νέοι Σοσιαλιστές : Tο Πολυτεχνείο ζει τους αγώνες του σήμερα....

​

Με τη φετινή 17η  Νοέμβρη συμπληρώνονται 42 χρόνια από την αιματηρή νύχτα που έζησε η Αθήνα. Ένοπλα σώματα ασφαλείας και τανκς επιχείρησαν  να διαλύσουν την εξέγερση των νέων απέναντι στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών. Μια εξέγερση που ακολούθησε το νήμα της Άνοιξης των Λαών, από την Πράγα στο Παρίσι του Μάη του 68'. Κι από κει στο δικό μας Πολυτεχνείο για να φτάσει στη Λισαβόνα και την "Επανάσταση των Γαρυφάλλων "

Μια εξέγερση που στηρίχθηκε όχι σε όπλα ή στη βία μα σε ιδέες και αξίες .

Νέοι της ηλικίας μας, 42 χρόνια πριν, πάλεψαν για μια άλλη Ελλάδα. 

Μια Ελλάδα με Δημοκρατία, Αξιοπρέπεια και Κοινωνική Δικαιοσύνη. 

Τα ξημερώματα της 17ης Νοέμβρη του 1973, η ξενοκίνητη Χούντα νόμιζε πως με τη δύναμη των τανκς διέλυσε το δημοκρατικό φρόνημα των φοιτητών και πως την επομένη θα ξημέρωνε μια νέα μέρα. Νόμιζαν ότι με τη φίμωση, με την τυφλή βία απέναντι σε νέα παιδιά όλα θα γίνονταν όπως πριν για το καθεστώς τους. 

Ξέχασαν όμως πως οι ιδέες δεν δολοφονούνται.

Σαράντα δύο χρόνια μετά ίσως ακούγεται κλισέ αλλά πράγματι το Πολυτεχνείο, τα διαχρονικά αιτήματα του και ο κινηματικός του χαρακτήρας είναι πιο επίκαιροι από ποτέ.

Γιατί ποιος μπορεί να ισχυριστεί σήμερα πως δεν είναι επίκαιρος ο αγώνας για το "Ψωμί", για την ανόρθωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων Πολιτών, τη στιγμή που όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, το Κοινωνικό Κράτος δέχεται σφοδρές επιθέσεις?

Ποιος μπορεί πως πει ότι το αίτημα για την ενίσχυση, τη χρηματοδότηση της Παιδείας είναι αναχρονιστικό; Ιδιαίτερα τώρα, σε μια εποχή αυστηρής λιτότητας όπου το μόνο εφόδιο για την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής είναι η γνώση, η πρόσβαση στη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία χωρίς όμως περικοπές, χωρίς τα κενά και τις ελλείψεις που υπάρχουν σήμερα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Ποιος μπορεί άραγε να θεωρεί πως ο αγώνας για λαϊκή κυριαρχία, δημοκρατικές ελευθερίες και προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών μπορεί να σταματήσει ειδικά όταν τα τελευταία χρόνια η οικονομική κρίση έχει πάρει το χαρακτήρα μιας κρίσης θεσμικής, μιας κρίσης Δημοκρατίας?

Γι' αυτό και ο αγώνας για ανάκτηση της δημοσιονομικής κυριαρχίας της χώρας μας, ο αγώνας για την εμβάθυνση των δημοκρατικού διαλόγου, της κουλτούρας συμμετοχής των πολιτών είναι αγώνας για την ίδια τη Δημοκρατία απέναντι στην απάθεια και στο μαύρο πρόσωπο του νεοναζισμού και της πολιτικής βίας.

Απέναντι στο πρόσωπο των συνεχιστών της χούντας που αναγεννώνται στις μέρες μας  με τη μορφή της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.

Στην εποχή μας, την εποχή της αυτοδιάψευσης των μαγικών λύσεων και των μεσσιανικών ηγετών αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως η μοναδική λύση για τα μεγάλα, συλλογικά μας προβλήματα είναι ο ίδιος ο Λαός με τα κινήματα και τους αγώνες του.

Γι' αυτό και για να αλλάξει η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη, λαϊκή, Ειρηνική και Δημοκρατική Επανάσταση αντίστοιχη με την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Μια επανάσταση που θα δικαιώσει τα συνθήματα για Δημοκρατία και Συλλογική Πρόοδο.

Μια επανάσταση στη συνείδηση και τη νοοτροπία των πολιτών.

Σαράντα δύο χρόνια μετά, γι' αυτήν την επανάσταση συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε!

Για ένα Κίνημα Νέων στις ιδέες και την αγωνιστικότητα!

Γι' αυτό και το Πολυτεχνείο θα ζει πάντα στους αγώνες του σήμερα!

Κίνημα Νέων
Νέοι Σοσιαλιστές