Η Ελλάδα επί Ελευθερίου Βενιζέλου υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Κοινωνίας των Εθνών, συμμετέχοντας και στο συμβούλιο μαζί με τις υπερδυνάμεις της εποχής (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ κ.λπ.). Ο Ελ. Βενιζέλος δίδαξε πως για να πετύχεις οφέλη για τη χώρα σου πρέπει να δημιουργείς
συμμαχίες, αποδεικνύοντας ότι κατανοείς και υποστηρίζεις τα συμφέροντα των συμμάχων σου, και ηττήθηκε από τον πιο χυδαίο λαϊκισμό, από ανθρώπους χωρίς γνώση των διεθνών συσχετισμών και συνειδητούς ψεύτες. Η ήττα του ανέτρεψε τα κεκτημένα και οδήγησε σε εθνική καταστροφή. Τη Δευτέρα θα συνέλθει η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ με την Τουρκία. Προσφυγικό, Σένγκεν, Τουρκία - ΕΕ είναι ζητήματα καθοριστικής σημασίας και για την Ελλάδα.
Ποιο είναι το στρατηγικό σχέδιο της χώρας μας; Ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας; Ποια είναι τα δεδομένα (άνθρωποι, χώροι, υποδομές, κονδύλια, χρόνοι); Παράλληλα, δε, για να ακολουθήσουμε τη σχολή του Ελ. Βενιζέλου, πώς ορίζουμε το ευρωπαϊκό συμφέρον; Ποιες είναι οι χώρες που έχουν κοινά προβλήματα και ως εκ τούτου είναι σύμμαχοι και όχι εχθροί; Αυτά θα περιμέναμε από το Συμβούλιο Αρχηγών. Θέτω ενδεικτικά τα παρακάτω ενδιαφέροντα στοιχεία που θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τους σοβαρά τα επιτελεία αρχηγών. Σύμφωνα με μελέτη του Ιδρύματος «Bertelsmann», οι μακροοικονομικές, οι πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες του παγώματος της Συνθήκης Σένγκεν θα είναι τεράστιες. Για τη Γερμανία υπολογίζεται ότι σε 10 χρόνια θα υπάρξει μείωση του ΑΕΠ από 77-235 δισ. Αντίστοιχα για την Αυστρία από 14-43 δισ. και για τη Γαλλία (η οποία δεν ακούγεται πουθενά) από 80-244 δισ. Στα παραπάνω δεν έχουν υπολογιστεί ο τουρισμός και το διασυνοριακό μικροεμπόριο. Συνολικά, δε, για την Ευρώπη υπολογίζεται μείωση από 470 δισ. έως 1,4 τρισ. ευρώ. Το πρόβλημα, λοιπόν, αφορά στην ευημερία των πολιτών της ΕΕ.
Επίσης στην έρευνα «eu opinion» του ίδιου διεθνούς ιδρύματος προκύπτουν τα εξής δεδομένα: Το 79% των Ευρωπαίων πολιτών θέλει ευρωπαϊκή πολιτική για το άσυλο και τη μετανάστευση και ζητά να υπάρχει από κοινού φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων. Το 70% των πολιτών υποστηρίζει ότι οι χώρες που δεν δέχονται την ευρωπαϊκή πολιτική πρέπει να παίρνουν λιγότερα χρήματα από τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Βεβαίως οι τεράστιες αυτές πλειοψηφίες διαμορφώνονται από τα «παλαιά» μέλη της ΕΕ, ενώ στα νέα μέλη για ιστορικούς λόγους υπάρχει δυσπιστία στην εξουσία της ΕΕ. Αρκεί όμως μια ματιά στον χάρτη για να δούμε ότι οι χώρες του Βίσεγκραντ δεν ανήκουν στους δρόμους... της φωτιάς. Για τη χώρα μας δεν είναι η στιγμή απόδοσης ευθυνών, ούτε συγκρούσεων, ούτε απόγνωσης. Απαιτούνται κατάθεση σχεδίου και διαμόρφωση συμμαχιών που θα βοηθήσουν να φυλάξουμε τα σύνορα και να αποκαταστήσουμε την εσωτερική συνοχή με οργανωμένη, σωστά αποκεντρωμένη και με δικούς μας όρους (σύμφωνους με το διεθνές δίκαιο) προσωρινή εγκατάσταση των προσφύγων. Το 1919 ήταν πιο δύσκολο από το 2016?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου