Το 1974 η χώρα προσπαθούσε να αντιμετωπίσει μία κορυφαία εθνική κρίση, η οποία προέκυψε ως αποτέλεσμα της κορυφαίας θεσμικής κρίσης, της δικτατορίας. Η πρώτη, επιτυχής, περίοδος ολοκληρώθηκε το 1982, με την είσοδο στην ΕΟΚ και την ομαλή εναλλαγή στην κυβέρνηση της ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ. Οι κορυφαίοι ηγέτες της εποχής,
Ειδικά σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, μπόρεσε να εκφράσει το αίτημα για δημοκρατία, μεταξύ άλλων εμβληματικών ζητημάτων, πειστικότερα από τα άλλα κόμματα, κυρίως το ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσωτερικού, γιατί αυτά είχαν στον γονότυπό τους την πλήρη αφοσίωση σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, παρά τις ισχυρές φαινοτυπικές διαφορές και μεταλλάξεις του ΚΚΕ εσωτερικού. Ανήκαν στο “παλιό”, όπως, για διαφορετικούς λόγους και η Ένωση Κέντρου. Το ΠΑΣΟΚ έπεισε ότι μπορεί να ανταποκριθεί στα νέα ζητούμενα, από τη μία πλευρά του πολιτικού φάσματος, γιατί ήταν και το ίδιο ένα νέο δημιούργημα, από έναν άνθρωπο αντιφατικό, ο οποίος όμως προερχόταν από το προδικτατορικό πολιτικό σύστημα, αλλά ήταν ικανός να γεννήσει και να καθοδηγήσει το νέο, παρά τις δυσκολίες της περιόδου 1974-1977.
Η σημερινή εποχή, μετά την επτάχρονη (τι σύμπτωση) κρίση, έχει πολλές αναλογίες με το τότε. Θεσμοί, κοινωνία, οικονομία και πολίτες δεν είναι ίδιοι με πριν. Δεν μπορούν να εκφραστούν με παλιά κόμματα, γι’ αυτό και το υψηλό ποσοστό αποχής και ανενεργού ένταξης, αλλά και δεν μπορούν και τα τωρινά προβλήματα να επιλυθούν με το προσωπικό και τις νοοτροπίες του χθες.
Δυστυχώς για τη χώρα, σήμερα δεν υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό κόμμα αντίστοιχο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ της μεταδικτατορικής εποχής. Υπάρχει μεγάλο κενό εκπροσώπησης. Τα υπάρχοντα κόμματα ανήκουν στο χθες, στο παλιό. Χρησιμοποιούν παρωχημένους τρόπους λειτουργίας και ανάλυσης, γι’ αυτό και δεν πείθουν, ειδικά τους δημιουργικούς πολίτες.
Ποιοι είναι όμως οι δημιουργικοί πολίτες; Είναι εκείνοι οι οποίοι θέλουν και μπορούν με την εργασία, την τέχνη, τις ιδέες και το μυαλό τους, την επιχειρηματικότητά τους και τη διάθεση αλληλεγγύης να αυξήσουν τον πλούτο της χώρας και το δικό τους. Να αυξήσουν το εθνικό και το ατομικό εισόδημα με νόμιμο τρόπο και με την υποστήριξη ενός σύγχρονου κράτους. Όσο παραμένουμε προσκολλημένοι σε χθεσινά εργαλεία ανάλυσης τύπου εργαζόμενοι-αφεντικά, δημόσιοι-ιδιωτικοί, κρατική οικονομία-νεοφιλελευθερισμός, καταναλωτές-παραγωγοί, περιφέρεια-κέντρο κτλ., τα οποία είχαν, ίσως, νόημα στις προηγούμενες μορφές οικονομικής λειτουργίας, τόσο θα οδηγούμαστε σε αδιέξοδα. Τόσο θα βρίσκουν γόνιμο έδαφος ακραίες θεωρίες και πρακτικές, και θα αναδεικνύονται μορφώματα τύπου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Σώρρα, Λεβέντη, Χρυσής Αυγής κ.ά.
Απαιτείται λοιπόν να συγκροτηθεί μία δημιουργική, άρα προοδευτική, συμμαχία. Ικανή να συνθέσει το σχέδιο ανάπτυξης που χρειαζόμαστε, το νέο κράτος και τους θεσμούς κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης και τις χρήσιμες διεργασίες στο διεθνές πεδίο. Μία συμμαχία που θα εκπροσωπεί και θα κινητοποιεί τους σύγχρονους, με τη διπλή σημασία του όρου, misrepresented people, που τραγουδούσε ο Stevie Wonder.Πρώτο βήμα για το σκοπό αυτό, απολύτως αναγκαίο, είναι η ίδρυση ενός κόμματος, το οποίο θα μπορεί να υποστηρίξει αυτό το ανορθωτικό σχέδιο. Τη Νέα Αλλαγή για το μετά. Ένας πολιτικός φορέας στον οποίο όσοι συμμετέχουν θα νιώθουν ότι είναι χρήσιμοι και συνδημιουργοί. Ένας φορέας που θα κινητοποιεί τα δημιουργικά κομμάτια της κοινωνίας και θα τα πολλαπλασιάζει. Που θα λειτουργεί όπως θέλουμε μία σύγχρονη πολιτεία να λειτουργεί. Με διαφάνεια, σχέδιο, δημοκρατία, αξιολόγηση και νεωτερισμούς. Ικανός να εξελίσσεται και να εξελίσσει.
Ποιοι όμως μπορούν να συν-ιδρύσουν αυτόν το νέο πολιτικό σχηματισμό; Προφανώς όσοι αισθάνονται δημιουργικοί και προοδευτικοί πολίτες, με την ερμηνεία που ανέφερα πιο πριν. Ποιοι δικαιούνται, αλλά και επιβάλλεται, να αναλάβουν την ιδρυτική πρωτοβουλία; Εκείνοι οι οποίοι κράτησαν τη χώρα όρθια στην κρίση, με μεγάλο πολιτικό και προσωπικό κόστος, αποδεικνύεται διαρκώς ότι δικαιώνεται η στρατηγική τους και μπορεί να “προβληθεί” στο μετά, ως στήριγμα της Νέας Αλλαγής, έχουν σταθερό μέτωπο ενάντια στο λαϊκισμό και στα ψεύδη, και διαθέτουν τις πολιτικές και προσωπικές ικανότητες που απαιτούνται. Ελάχιστοι, δηλαδή, από το πολιτικό προσωπικό της προηγούμενης περιόδου, αλλά αναγκαίοι και ικανοί να λειτουργήσουν ως μέντορες του καινοτόμου αλληλοστηριζόμενοι με νέα στελέχη.
Και πάλι αλλαγή, λοιπόν…
Πηγή - ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου