Σαν σήμερα το 1981:Το ΠΑΣΟΚ πρώτη φορά κυβέρνηση

Μπορεί το σύνθημα «πρώτη φορά αριστερά» να λανσαρίστηκε από την μετεξέλιξη του ΚΚΕ εσωτερικού και του Συνασπισμού (ΣΥΡΙΖΑ) που βρέθηκε το 2015 στην κυβέρνηση της χώρας μαζί με ένα διασπασθέν

τμήμα της Νέας Δημοκρατίας (ΑΝΕΛ), ωστόσο δεν είναι λίγοι όσοι εκτιμούν ότι η πραγματική «πρώτη φορά Αριστερά» ήταν σαν σήμερα, στις 18 Οκτωβρίου του 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου με 48% αναδεικνύεται νικητής των βουλευτικών εκλογών.

Με συνθήματα όπως "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" και βεβαίως "Εδω και τώρα αλλαγή", ο Ανδρέας Παπανδρέου κέρδισε τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Γεώργιο Ράλλη με ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία (σ.σ. ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε «μετακομίσει» στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1980). 

Το εξώφυλλο του Time για τη νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το ΠΑΣΟΚ με 48,07% κατέλαβε 172 έδρες, η ΝΔ με 35,87% των ψήφων κατέλαβε 115 έδρες και το ΚΚΕ με 10,93% 13 έδρες. Τα υπόλοιπα κόμματα που συμμετείχαν δεν κατάφεραν να εκλέξουν κανένα βουλευτή.

Για τον Ανδρέα Παπανδρέου η ημερομηνία των εκλογών (18 Οκτωβρίου) ήταν συναισθηματικά φορτισμένη, καθώς ακριβώς 37 χρόνια πριν, στις 18 Οκτωβρίου 1944, ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου είχε εισέλθει απελευθερωτής στην Αθήνα ως Πρωθυπουργός της ελεύθερης ελληνικής κυβέρνησης (στην οποία συμμετείχαν και υπουργοί του ΕΑΜ), έχοντας υψώσει την γαλανόλευκη στην Ακρόπολη.

Στη συνέχεια εκφώνησε τον ιστορικό «λόγο της απελευθέρωσης» στην Πλατεία Συντάγματος, ενώ οι Αθηναίοι τον αποθέωναν. Η 18η Οκτωβρίου 1944 ήταν η κορυφαία στιγμή του Γεωργίου Παπανδρέου και η 18η Οκτωβρίου 1981 η κορυφαία στιγμή του γιού του.

Μάλιστα, το κομμάτι του Τύπου που ήταν φιλικά προσκείμενο στο ΠΑΣΟΚ παρομοίαζε την «απελευθέρωση των Ελλήνων από τη Δεξιά» με την απελευθέρωση του 1944 από τους Ναζί.

Η ορκωμοσία του Ανδρέα Παπανδρέου ως πρωθυπουργού: 

Προεκλογική ομιλία του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981: 

Μέχρι και ο Ριζοσπάστης πανηγύρισε τη νίκη του ΠΑΣΟΚ: 

Η προσωπική μαρτυρία του Γεωργίου Ράλλη για τις εκλογές του Οκτωβρίου του 1981:

«Επτά μήνες πριν από τις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου του 1981 (Φεβρουάριος 1981) γνώριζα ότι η Νέα Δημοκρατία είχε ελάχιστες ελπίδες να κερδίσει τις εκλογές εκείνες. Δημοσκόπηση αμερικανικής εταιρείας, η οποία είχε διενεργηθεί το διάστημα  μεταξύ Δεκεμβρίου 1980 - Ιανουαρίου 1981 ­ πληρωμένη από το κόμμα για λογαριασμό του ­ και μου υποβλήθηκε τον Φεβρουάριο του 1981, έδειχνε 48% για το ΠαΣοΚ και 24% για τη ΝΔ.

Η καταγραφή των ενδείξεων αυτών είχε γίνει πριν από τα τραγικά γεγονότα της Θύρας 7 στο Στάδιο Καραϊσκάκη (8 Φεβρουαρίου 1981), όπου είχαν χάσει τη ζωή τους πολλοί φίλαθλοι ενώ εν συνεχεία συνέβησαν, επίσης μέσα στον Φεβρουάριο του ίδιου έτους, ο θάνατος και η κηδεία στην Ελλάδα της άλλοτε βασίλισσας Φρειδερίκης, η κατακραυγή κατά της κυβερνήσεως για την αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος κατά μία(!) δραχμή, θέμα που προκάλεσε δυσμενέστατες επικρίσεις κατά της ΝΔ ακόμη και στην «Καθημερινή» της φίλης μου Ελένης Βλάχου. Τέλος, οι καταστρεπτικοί σεισμοί στην Αθήνα, στη Βοιωτία και στην Κορινθία. Στην παρουσίαση της δημοσκοπήσεως είχε καλέσει τον τότε υπουργό Εθνικής Αμυνας Ευ. Αβέρωφ, καθώς και τον γενικό γραμματέα της Προεδρίας της Δημοκρατίας Π. Μολυβιάτη, προκειμένου ο τελευταίος να ενημερώσει σχετικά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Παρά τη μεγάλη διαφορά που, κατά τη δημοσκόπηση, χώριζε το ΠαΣοΚ από τη ΝΔ εις βάρος της τελευταίας, συνεχείς ήταν οι εργώδεις προσπάθειές μου για τη βελτίωση του κλίματος και σε κάποια φάση είχα την εντύπωση ότι το είχα επιτύχει. Παρ' όλα αυτά, τα κατά καιρούς στοιχεία έδειχναν ότι η ΝΔ υπολειπόταν ανησυχητικά του ΠαΣοΚ. Η τελευταία ενδεικτική ψυχρολουσία ήταν η παγερή υποδοχή μου κατά τη συγκέντρωση του κόμματος, την Τετάρτη πριν από την Κυριακή των εκλογών, στην Κέρκυρα και στην Αλεξανδρούπολη, δύο πόλεις που ιδιαίτερα με αγαπούσαν γιατί τις είχα ευεργετήσει στο παρελθόν ως υπουργός. Ομολογώ ότι δεν περίμενα τέτοια ψυχρότητα, όπως βέβαια δεν περίμενα εκλογικό αποτέλεσμα με 36% για τη ΝΔ και 46% για το ΠαΣοΚ.

Το απόγευμα της Κυριακής των εκλογών, συνοδευόμενος από τον υπηρεσιακό υπουργό Τύπου και Πληροφοριών Γ. Αναστασόπουλο, πήγα στο πρωθυπουργικό Γραφείο (στα Παλαιά Ανάκτορα) και εκεί, όταν έλαβα γνώση των πρώτων αποτελεσμάτων από 25 εκλογικά τμήματα, συνειδητοποίησα αμέσως το μέγεθος της ήττας της ΝΔ. Λυπήθηκα βαθύτατα, αλλά δεν έχασα την ψυχραιμία μου. Ενημέρωσα σχετικά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος μου είπε: «Να μην θεωρείς υπεύθυνο τον εαυτό σου. Εκαμες ό,τι μπορούσες και παρά το δυσμενές αποτέλεσμα σε συγχαίρω για τις φιλότιμες και εργώδεις προσπάθειές σου». Οταν ύστερα από ένα τέταρτο περίπου έλαβα τα αποτελέσματα από το 10% των εκλογικών τμημάτων, επιβεβαίωσα όσα τηλεφωνικώς είχα ειπεί προηγουμένως στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Τηλεφώνησα στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ Ανδρέα Παπανδρέου, τον ενημέρωσα για το εκλογικό αποτέλεσμα και τον συνεχάρην, ευχόμενος καλή επιτυχία για το καλό του τόπου και του λαού. Πρέπει εδώ να σημειώσω ότι ο Παπανδρέου ποτέ δεν περίμενε μια τόσο μεγάλη νίκη του ΠαΣοΚ. Υπογράμμισα εν συνεχεία στον νικητή αντίπαλο ότι έως την Τρίτη, μετά την Κυριακή των εκλογών, που θα υπέβαλλα την παραίτηση της κυβερνήσεώς μου, εξακολουθούσα να είμαι εγώ, φυσικά, ο πρωθυπουργός της χώρας, προσθέτοντας ότι θα με έβρισκε αντιμέτωπο κάθε απόπειρα διασαλεύσεως της τάξεως εκ μέρους οπαδών του ΠαΣοΚ που θα θριαμβολογούσαν για τη νίκη του κόμματός τους. Με διαβεβαίωσε ότι θα έδινε τις δέουσες οδηγίες, ώστε να μην υπάρξουν παρεκτροπές, πράγμα το οποίο και έκαμε. Αμέσως κατόπιν πήγα στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία», όπου είχαμε εγκαταστήσει και λειτουργούσε το Κέντρο Τύπου, και ανήγγειλα στους έλληνες και ξένους δημοσιογράφους το αποτέλεσμα των εκλογών, ενημερώνοντάς τους ταυτόχρονα για την τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ και για το περιεχόμενο της σχετικής συνομιλίας μας. Καταλήγοντας πρόσθεσα: «Εύχομαι να μη μετανοήσει ο ελληνικός λαός για τη σημερινή επιλογή του». 

Μόλις έφθασα στο σπίτι μου, τηλεφώνησα και έδωσα εντολή στους υπηρεσιακούς υπουργούς Εθνικής Αμυνας, στρατηγό Κατσαδήμα, και Εσωτερικών, καθηγητή Δασκαλάκη, να παραμείνουν στα υπουργεία τους όλη τη νύχτα και να με ενημερώσουν σε περίπτωση που θα υπέπιπτε στην αντίληψή τους οποιαδήποτε ανωμαλία όσον αφορά την ασφάλεια και τη δημόσια τάξη της χώρας. 

Καθώς η οικιακή βοηθός μας είχε μεταβεί στην ιδιαίτερη πατρίδα της για να ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα, αναγκαστήκαμε να υποστούμε, η γυναίκα μου και εγώ, τον καταιγισμό των υβριστικών τηλεφωνημάτων διαφόρων ανωνύμων και αγνώστων. Ηταν το τίμημα για τα συγχαρητήρια που είχα δώσει στον Παπανδρέου για τη νίκη του ΠαΣοΚ. Το λεξιλόγιό μας πάντως εμπλουτίστηκε με πλήθος υβριστικών και χυδαίων λέξεων, που έως εκείνη τη στιγμή μάς ήταν άγνωστες. Ισως γι' αυτόν τον λόγο ­ δηλαδή λόγω της δικής μου αηδούς εμπειρίας ­ κανένας από τους διαδόχους μου, πρωθυπουργός ή αρχηγός κόμματος που ηττήθηκε σε επόμενες εκλογές, δεν τόλμησε έκτοτε να μιμηθεί το παράδειγμά μου και έτσι παραμένω ο μοναδικός ­ τουλάχιστον μετά τη μεταπολίτευση ­ που προέβη σε αυτή την ευπρεπή κατά την αντίληψή μου δημοκρατική χειρονομία. 

Πέρασαν 20 χρόνια από τότε. Ποτέ δεν μετάνιωσα ούτε για την ακομμάτιστη πολιτική που ακολούθησα ούτε για τη γενικότερη στάση που τήρησα μετά την εκλογική ήττα της 18ης Οκτωβρίου 1981 έως σήμερα. Λυπάμαι μόνο, όπως πολλές φορές έχω γράψει και ειπεί, ότι η πρωθυπουργία του Α. Παπανδρέου, ενώ θα μπορούσε να ωφελήσει πολλαπλώς τον τόπο, αντίθετα τον έβλαψε».