Μαντζουράνης για Παππά : «Απολύτως αναγκαία» η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

«Όταν η πολιτική εισέρχεται στην αίθουσα του δικαστηρίου, τότε η δικαιοσύνη εξέρχεται» τονίζει ο συνήγορος του πρώην υπουργού

Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προαναγγέλλει ο Γιάννης Μαντζουράνης, συνήγορος υπεράσπισης του Νίκου Παππά μετά την απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου που έκρινε τον πρώην υπουργό ένοχο για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος και του επέβαλε ποινή φυλάκισης 2 ετών με αναστολή.

«Δυστυχώς, σήμερα ομόφωνα τα μέλη του Ειδικού Δικαστηρίου αποφάσισαν να περιβάλουν με τη δεσμευτικότητα δικαστικής απόφασης την εκδικητική δίωξη του Νίκου Παππά από τους πολιτικούς αντιπάλους του» τονίζει ο Γιάννης Μαντζουράνης.

Και συνεχίζει κάνοντας δύο σχόλια: «Πρώτον, όταν η πολιτική εισέρχεται στην αίθουσα του δικαστηρίου, τότε η δικαιοσύνη εξέρχεται» αναφέρει. «Και δεύτερον, ο σεβασμός στη Δικαιοσύνη δεν επιβάλλεται. Κερδίζεται, όταν οι λειτουργοί της έχουν το σθένος να κρίνουν μόνο με βάση το Σύνταγμα, το νόμο και τη συνείδησή τους και κυρίως όταν δεν συμβιβάζονται παρά μόνο με την αλήθεια» προσθέτει.

«Καμία απόφαση δικαστηρίου δεν αυτοδικαιώνεται. Μόνο ο δημόσιος έλεγχος της αιτιολογίας της επιτρέπει τη διακρίβωση της ορθότητας ή μη αυτής και μπορεί να προσφέρει σε οποιαδήποτε δικαστική απόφαση εκτός από δεσμευτικότητα και πειστικότητα και συνακόλουθα τον σεβασμό των πολιτών» σημειώνει ακόμη.

«Μετά από όλα αυτά η Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν είναι απλά δεδομένη, αλλά και απολύτως αναγκαία» καταλήγει ο Γ. Μαντζουράνης.

Ολόκληρη η δήλωση του Γιάννη Μαντζουράνη

«Δυστυχώς, σήμερα ομόφωνα τα μέλη του Ειδικού Δικαστηρίου αποφάσισαν να περιβάλουν με τη δεσμευτικότητα δικαστικής απόφασης την εκδικητική δίωξη του Νίκου Παππά από τους πολιτικούς αντιπάλους του.

Εδώ και τώρα επιβάλλονται δύο σχόλια:

Πρώτον, όταν η πολιτική εισέρχεται στην αίθουσα του δικαστηρίου, τότε η δικαιοσύνη εξέρχεται.

Και δεύτερον, ο σεβασμός στη Δικαιοσύνη δεν επιβάλλεται. Κερδίζεται, όταν οι λειτουργοί της έχουν το σθένος να κρίνουν μόνο με βάση το Σύνταγμα, το νόμο και τη συνείδησή τους και κυρίως όταν δεν συμβιβάζονται παρά μόνο με την αλήθεια.

Καμία απόφαση δικαστηρίου δεν αυτοδικαιώνεται. Μόνο ο δημόσιος έλεγχος της αιτιολογίας της επιτρέπει τη διακρίβωση της ορθότητας ή μη αυτής και μπορεί να προσφέρει σε οποιαδήποτε δικαστική απόφαση εκτός από δεσμευτικότητα και πειστικότητα και συνακόλουθα τον σεβασμό των πολιτών.

Μετά από όλα αυτά η Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν είναι απλά δεδομένη, αλλά και απολύτως αναγκαία».