Σαχινίδης: Μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από το Μνημόνιο, ίσως κι από το ΔΝΤ, μέσω της ΕΚΤ

Παραθέτω μερικά ιδιαίτερα ενδιαφέροντα αποσπάσματα από τη χθεσινή συνέντευξη του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργού Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδηστον Αθήνα 9.84 και τη Νόνη Καραγιάννη:
-Θα χρειαστούμε ή όχι νέο πακέτο χρημάτων; Νέο πακέτο χρηματοδότησης;
Αυτό είναι, όντως, ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, το οποίο είχα θέσει εδώ και πολύ καιρό, πολύ πριν το καλοκαίρι, με δεδομένο ότι τα χρήματα του δεύτερου προγράμματος τελειώνουν περίπου τον Ιούλιο του 2014. Αυτό σημαίνει

...ότι η Ελλάδα, έλεγα τότε, θα πρέπει να απαντήσει στο εξής ερώτημα: θα επιδιώξει να βγει στις αγορές εξασφαλίζοντας κάλυψη των χρηματοδοτικών της αναγκών με κεφάλαια από τις αγορές και με επιτόκια, τα οποία δεν θα είναι συγκρίσιμα με αυτά τα οποία δανειζόμαστε από τους εταίρους ή θα επιδιώξει να ανοίξει τη συζήτηση για ένα τρίτο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής; Και το έλεγα, γιατί στη χώρα μας η συζήτηση για το μνημόνιο είχε αποτελέσει το κεντρικό σημείο της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Κάποιοι λένε, ότι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγεί η χώρα από το μνημόνιο είναι να οδηγηθούμε σε εκλογές. Εδώ έχουμε μια μοναδική ευκαιρία. Το 2014 η χώρα να κάνει μια επιλογή η οποία δεν προϋποθέτει τις εκλογές. Αν, δηλαδή, προετοιμαστούμε και όταν λέω προετοιμαστούμε, διασφαλίσουμε: πρώτον, ότι η χώρα θα έχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα, δεύτερον, έχει κάνει όλες τις σχετικές προεργασίες ο ΟΔΔΗΧ, ενδεχομένως το 2014 η χώρα να διασφαλίσει τις προϋποθέσεις να κάνει μια προσπάθεια εξόδου στις αγορές για να δει σε τι επιτόκιο είναι διατεθειμένες οι αγορές να δανείσουν την Ελλάδα.

-Αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, ότι εσείς είστε υπέρ αυτής της άποψης και όχι, υπέρ ενός νέου πακέτου χρηματοδότησης από τους δανειστές μας. 

Εγώ, εκείνο το οποίο λέω, είναι ότι πρέπει να ανοίξει μια συζήτηση. Γιατί ένα τρίτο μνημόνιο, σαφώς θα συνοδεύεται και από μέτρα, και θα δίνει στην Ελλάδα τα χρήματα τα οποία έχει ανάγκη με ένα πάρα πολύ χαμηλό επιτόκιο. Αντίθετα, αν βγούμε στις αγορές η Ελλάδα εξασφαλίζει σταδιακά τον απεγκλωβισμό από το μνημόνιο, το τίμημα όμως, το οποίο θα κληθεί να καταβάλλει, είναι ότι θα πληρώνει υψηλότερα επιτόκια. Θέλω όμως εδώ, να πω και κάτι, το οποίο φαίνεται ότι είναι ο δρόμος τον οποίο θα διαλέξει η Ιρλανδία και ίσως αξίζει να μπει και στην ελληνική δημόσια συζήτηση. Λένε, δηλαδή, όσοι έχουν ασχοληθεί με το παράδειγμα της Ιρλανδίας ότι ενώ διαφαίνεται ότι η Ιρλανδία έχει πλέον εξασφαλίσει έξοδο στις αγορές και μπορεί και αντλεί κεφάλαια από τις αγορές, φαίνεται ότι μπορεί τελικά να προχωρήσει σε μια συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ενταχθεί σε ένα πρόγραμμα στήριξης των ομολόγων χωρών της Ευρωζώνης που έχει ενεργοποιήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πρόγραμμα, το οποίο, κάθε φορά που θα επικρατεί μια κερδοσκοπική επίθεση σε βάρος των ομολόγων μιας χώρας θα οδηγεί σε παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας …

-Ομπρέλα προστασίας, δηλαδή.

Ακριβώς. Η υποχρέωση η οποία αναλαμβάνει η χώρα είναι να υπογράψει ένα «άλλου τύπου» μνημόνιο με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δεν θα είναι, δηλαδή, το συμβατικό μνημόνιο το οποίο γνωρίζουμε μέχρι τώρα και το οποίο περιλαμβάνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, μόνο τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Η Ελλάδα, θα μπορούσε, κάτω από πολύ ιδανικές προϋποθέσεις να εξετάσει και αυτό το ενδεχόμενο. Βήμα πρώτον : η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, βήμα δεύτερον: η προσπάθεια – μέσα από κατάλληλη προεργασία που θα γίνει στον ΟΔΔΗΧ – να αναζητήσει τις δυνατότητες πρόσβασης των αγορών. Και εάν ευοδωθεί και αυτό το δεύτερο, τότε να προχωρήσει σε μία προκαταρκτική συζήτηση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έτσι ώστε να μην προχωρήσουμε σε ένα τρίτο συμβατικό πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής αλλά να τεστάρουμε τις αγορές και να δούμε αν μπορούμε πλέον να καλύπτουμε τις δανειακές μας ανάγκες, από αυτές.

(...)

-Ωραία. Να σταθούμε λοιπόν στο αρχικό μου ερώτημα. Κατά την εκτίμησή σας, ποιος είναι ο δρόμος τον οποίο νομίζετε, πιστεύετε, ότι φαίνεται να ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση.

Κατά την άποψή μου, επιθυμητός δρόμος, είναι ο δεύτερος δρόμος που περιέγραψα. Όχι αυτός, δηλαδή, ενός συμβατικού τρίτου προγράμματος οικονομικής πολιτικής με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη αλλά αυτός που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να απεγκλωβιστεί από το τυπικό μνημόνιο, αυτό δηλαδή που έχουμε γνωρίσει τώρα στα δύο διαφορετικά χρηματοδοτικά πακέτα των 110 δισεκατομμυρίων αρχικά και  130 δισεκατομμυρίων μετά, και να πάμε, εάν βέβαια το επιτρέψουν οι συνθήκες τις οποίες περιέγραψα, να πάμε να αναζητήσουμε κεφάλαια από τις αγορές και στήριξη ταυτόχρονα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έτσι ώστε, η άντληση κεφαλαίων από τις αγορές να μην γίνεται με απαγορευτικό επιτόκιο.

parapolitiki.gr