Του Μιχάλη Καρχιμάκη : 21 Χρόνια μετά τον θάνατο του, o Ανδρέας δεν έφυγε ούτε μέρα από τη μνήμη μας!

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ υπήρξε ένας Μεγάλος Πολιτικός, ένας καταξιωμένος επιστήμονας, ένας οραματιστής ηγέτης, μια χαρισματική προσωπικότητα, με παγκόσμια ακτινοβολία, και πολιτική οξυδέρκεια.

Δεν απουσίασε ποτέ από τα πολιτικά δρώμενα.

Από τα ωραία και τα άσχημα που συνέβησαν και συμβαίνουν,
στη μεγάλη του αγάπη, ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Ήταν όμως ένας Μεγάλος Πολιτικός γιατί ήταν ένας Μεγάλος Άνθρωπος.

Μια πολύπλευρη προσωπικότητα,

Με τα στοιχεία του επαναστάτη και του ρεαλιστή, του αυστηρού αλλά όχι άδικου,του έμφυτα λαϊκού αλλά όχι λαϊκιστή.

Ήταν ο πολιτικός της σύγχρονης Ελλάδας που με ένα δικό του μοναδικόκαι σφαιρικά μελετημένο τρόπο αντιμετώπισε τις πολλαπλές κρίσεις κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας.

Ήταν ο ηγέτης που πήρε το τιμόνι της χώρας και την οδήγησε στην πραγματοποίηση του οράματος του για μια ανεξάρτητη Ελλάδα με γερές δημοκρατικές βάσεις.

Αντιμετώπιζε τα πολιτικά ζητήματα και τα προβλήματα που ανέκυπταν πάντα ριζοσπαστικά αλλά ποτέ σπασμωδικά Με πολιτική οξυδέρκεια και διορατικότητα.

Με ευαισθησία, αυτοσεβασμό,και αίσθημα εθνικής αξιοπρέπειας.

Έτσι ώστε να διεγείρει την ψυχή, τα συναισθήματα και τη συνείδηση κάθε προοδευτικού Έλληνα και Ελληνίδας.

Ως χαρισματικός Εθνικός Ηγέτης ενσάρκωνε στο πρόσωπό του, το πρόσωπο, τη φωνή, τον καημό και την προσδοκία κάθε συμπατριώτη μας.

Γιατί πίστευε πως πρέπει ν’ αμφισβητήσει ανοιχτά, να συγκρουστεί χωρίς συμβιβασμούς και ν’ ανατρέψει κατεστημένες δυνάμεις, δομές, εξουσίες και αντιλήψεις που κρατούσαν την Ελλάδα δέσμια.

Γιατί τολμούσε ρήξεις με το παρελθόν, σε συνδυασμό με γόνιμες συνθέσεις και συλλογικές υπερβάσεις, για να εμπεδώνεται κάθε φορά η συμφιλίωση και η ενότητα του ελληνικού λαού.

Γιατί πίστευε σε μια πατρίδα χωρίς κομματικές και κοινωνικές διαχωριστικές γραμμές, χωρίς διακρίσεις και διχασμούς.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ένας δεινός πολιτικός αναλυτής που διέβλεπε τη φορά των πραγμάτων.

Αξιοποιούσε τη σωστή χρονική στιγμή, για τη σωστή πολιτική πράξη, με αντιδράσεις άμεσες αλλά μελετημένες και πολύ συχνά με ανατροπές.

Προκαταλάμβανε τις κρίσεις πριν εκδηλωθούν και τις διαχειριζόταν με δυναμισμό και αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας.

Δεν περίμενε να εμφανιστεί μια κρίση.

Για τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ κρίσιμη ήταν κάθε ημέρα για την πατρίδα.

Γιατί έβλεπε αυτά που δεν έβλεπαν οι άλλοι, έβλεπε μακρύτερα από τους άλλους και πριν από τους άλλους. Και ήξερε πως δημιουργός είναι η αταλάντευτη βούληση.

Δημιουργός είναι η συστηματική δουλειά, είναι η στράτευση των δυνάμεων της κοινωνίας, είναι το πέρασμα από τις θεωρητικές προθέσεις στις πράξεις και στη δύναμη ανάληψης της ευθύνης.

Ήξερε ο ΑΝΔΡΕΑΣ, πως η δημιουργία και το αποτέλεσμα βρίσκονται σε ένα καθαρό όραμα για την χώρα, το οποίο υποστηρίζεται από ένα ξεκάθαρο στρατηγικό σχέδιο, το οποίο περιλαμβάνει μια εθνική συνεννόηση όλων των υγιών πολιτικών δυνάμεων, δίνοντας έτσι στην Ελλάδα αυτοπεποίθηση και στους πολίτες συλλογική δύναμη, και αποδεικνύοντας πως πραγματικός ηγέτης είναι αυτός που αναμετριέται με τα φλέγοντα ζητήματα της εποχής του και όχι ο φυγόπονος, πόσο μάλλον ο ρίψασπις.

Χάρη στον ΑΝΔΡΕΑ όλες οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου μπόρεσαν να εκφραστούν και να καθορίσουν τις εξελίξεις, μέσα από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα που ιδρύει στις 3 του Σεπτέμβρη.

Χάρη στον ΑΝΔΡΕΑ γεννήθηκε ένα κόμμα-θεσμός.με ιδεολογική και προγραμματική συνοχή, με ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα, με λαϊκή βάση.

Ένα μαζικό λαϊκό κίνημα της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.

Ένα λαογέννητο, ελπιδοφόρο και νικηφόρο κίνημα.

Γι’ αυτό πάντα προωθούσε συναινετικές διαδικασίες ώστε να γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στη βάση του Κινήματος και την ηγεσία, να εξοβελίζει τις προσωπικές συγκρούσεις από την πολιτική και να κατοχυρώνει τον αναγκαίο δεσμό ανάμεσα στην ηγεσία και στη βάση.

Και ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ως Πρωθυπουργός της χώρας ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ έδωσε έναν μεγάλο αγώνα αρχών.

Και στεκόταν όρθιος και στους δυνατούς ανέμους και στα μεγάλα κύματα, ως άξιος καπετάνιος. Γιατί ως Πρωθυπουργός κράτησε σταθερά το τιμόνι της χώρας, πετυχαίνοντας με την πολιτική του να μειώσει δραστικά τις κοινωνικές ανισότητες.

Να βάλει τα θεμέλια του Κοινωνικού Κράτους και μιας ανοιχτής και σύγχρονης κοινωνίας.

Να θέσει στις βασικές προτεραιότητές του την κοινωνική συνοχή.

Να απελευθερώσει τις κοινωνικές δυνάμεις που ζούσαν για δεκαετίες στο περιθώριο.

Και έτσι έφερε στο προσκήνιο τους μέχρι τότε ξεχασμένους Έλληνες, τους Μισθωτούς, τους μη προνομιούχους, τους Αγρότες.

Και έτσι άνοιξε νέους ορίζοντες συμμετοχής και δράσης στους νέους και στις γυναίκες.

Γι’ αυτό και δεν μπορεί κανείς, ν’ αρνηθεί τον καθαρό αέρα πολιτικής και κοινωνικής ελευθερίας με τον οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου ενέπνευσε όλη τη χώρα.

Δεν μπορεί κανείς ν’ αρνηθεί τους βαθείς πολιτικούς και κοινωνικούς δεσμούς που δημιούργησε με τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, που τον πίστεψαν και τον αγάπησαν.

Που ταυτίστηκαν με τις ιδέες και το οράματα του.

Γι’ αυτό και απέδειξε στο λαό ότι μεγάλος πολιτικός είναι αυτός που πράττει με γνώμονα τις επόμενες γενιές, ενώ μεγάλος πολιτικάντης αυτός που πράττει με γνώμονα τις επόμενες εκλογές.

Αυτός, ο διορατικός ηγέτης, μετέφραζε την πραγματικότητα ως είχε και όχι όπως θα βόλευε.

Γιατί πολιτευόταν με αυτοσεβασμό και όχι με επικίνδυνες για το μέλλον της Ελλάδας ψευδαισθήσεις.

Είναι απαραίτητο να κάνουμε ένα παραλληλισμό εκείνης της περιόδου, όπου βρήκαν εύφορο έδαφος οι νεοφιλελεύθερες ιδέες ν’ αναπτυχθούν, οι δεξίοστροφοι λαϊκισμοί και οι προπαγανδιστικές δυνάμεις, με το σήμερα.

Καθώς και σήμερα, οι ίδιες καιροσκοπικές δυνάμεις, του άκρατου νέο-φιλελευθερισμού και του λαϊκισμού, των ιδιοτελών συμφερόοντων και της εξουσιολαγνείας εντός και εκτός των τειχών μας οδήγησαν και μας οδηγούν σε έα ανελέητο παιχνιδι εντυπώσεων, αποπροσανατολισμού και όξυνσης των προβλημάτων σε βάρος των πολλών των δημιουργών, των αδυνάμων.

Ολοι όμως αυτοί, θα καταλάβουν πως ο προοδευτικος χώρος, της προσφοράς στην ελλάδα και στους ανθρώπους εδώ και δεκαετίες, που μας έκανε περήφανους, δεν αφορίζεται πολιτικά.

Γιατί έμαθε να προτάσσει τις δημοκρατικές αξίες απέναντι στην πολιτική μισαλλοδοξία του χθες και του σήμερα.

Και η πολιτική δικαίωση θα έρθει όπως και τότε και θα επιβάλλει έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό στη χώρα μας, ενάντια σε κάθε μηχανισμό που υπονόμευσε αλλά και καπηλεύτηκε την ιστορία μας και την διαδρομή μας.

Αρκεί σε κάθε πολιτικό μας βήμα, να αντηχούν δυνατά οι προτροπές του Ανδρέα Παπανδρέου…

Να είμαστε εμείς οι πολιτικοί υπηρέτες των ανθρώπων χωρίς την παραμικρή αίσθηση μειονεξίας.
Να αντιστρέφουμε τους όρους και τους ρόλους.
Να μετατρέπουμε τη δύναμη σε μεταποιημένη ωφέλεια για τους πολλούς,
Να μπαίνουμε στη θέση του αδύναμου, και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραβιάζουμε βασικούς ηθικούς και αξιακούς κανόνες.
Να σκεπτόμαστε πρώτα από όλα ότι άλλοι είναι εκείνοι που αποφασίζουν για το ρόλο μας και να μην τους περιφρονούμε και αυτοί – έλεγε – είναι οι άνθρωποι που μας εμπιστεύτηκαν.
και συνέχιζε λέγοντας:

Οι Πολιτικοί που δεν κατάλαβαν τη δύναμη των συνόλων έχασαν το τρένο.
Οι Πολιτικοί που δεν κατέγραψαν στην μνήμηκαι στη συνείδηση τους ότι το πέρασμα από τη ζωή είναι πολύ μικρό και ότι η εξουσία είναι εφήμερη, σίγουρα δεν επιτέλεσαν όπως έπρεπε τον ρόλο τους.
Για να προσεγγίσει με την πολιτική του σοφία, το ρόλο και τη σεμνότητα που είναι ανάγκη να έχει ο πολιτικός, λέγοντας χαρακτηριστικά:

Η κατάχρηση των προσόντων από έναν Πολιτικό αν υπάρχει εγωκεντρική διάθεση μπορεί να καταλήξει σε ένα μεγάλο μειονέκτημα.

Τα πρόσωπα που θα παγιδευτούν και θα ζήσουν μόνο ανάλογα με τα προσόντα τους και όχι με την διαρκή συνειδητή προσφορά τους θα απομονωθούν.

Όσο δημόσια ένα άτομο διογκώνει άμετρα, μόνο την παρουσίαση των προσόντων του τόσο περιθωριοποιείται.

Αυτός ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου…

Και όλα αυτά είναι και δικά μου προσωπικά βιώματα, τα χρόνια που συνεργάστηκα μαζί του τα χρόνια που με ενέπνευσε και με συγκίνησε πολιτικά.

Με τους διαρκείς αγώνες μας.

Αγώνες για Δημοκρατία.

Με ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, ανεξάρτητες Αρχές προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών, με ισχυρούς θεσμούς.

Αγώνες για Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Για να νιώθει ο πολίτης ασφαλής με εγγυημένο ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης και με δεδομένες ποιοτικές κοινωνικές παροχές από το Κράτος.

Αγώνες για αλλαγή

Για την επιστροφή στην Ελλάδα της προόδου, την περήφανη Ελλάδα, με κοινωνική συνοχή και παραγόμενο πλούτο.

Πλούτο για τους πολλούς, και όχι για τους λίγους.

Αυτή την πολιτική παρακαταθήκη παραλάβαμε.

Μια παρακαταθήκη που είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ, γιατί ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ήταν ένας πολιτικός που αν και σήμερα είναι ο μεγάλος ΑΠΩΝ από την από την πολιτική μας ζωή, η παρουσία του σε αυτή παραμένει διαρκής