Εστρεψε το όπλο στο μέτωπό του...

Ηταν σαν σήμερα, νωρίς το πρωί, πριν από πενήντα χρόνια: 2 Ιουλίου του 1961, στο Κίτσαμ του Αϊντάχο. Ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ σηκώθηκε από το κρεβάτι προσέχοντας να μην ξυπνήσει τη σύζυγό του Μαίρη, πήγε στον οπλοβαστό και πήρε από μέσα το αγαπημένο του δίκαννο.

Περπάτησε μέχρι την μπροστινή είσοδο του σπιτιού του, έβαλε δύο φυσίγγια στη θαλάμη, έσκυψε, στήριξε την άκρη της κάννης στο μέτωπό του και τράβηξε τη σκανδάλη τινάζοντας τα μυαλά του στον αέρα.

Η Μαίρη κάλεσε τις πρώτες βοήθειες, ένας γιατρός έφτασε 15 λεπτά μετά. Διαπίστωσε τον θάνατο του συγγραφέα από βλάβη στον εγκέφαλο που ο ίδιος προκάλεσε, αλλά στους δημοσιογράφους μετά μίλησαν για ατύχημα, που υποτίθεται ότι προκλήθηκε ενώ ο Χέμινγουεϊ καθάριζε το όπλο του. Υστερα από καιρό η Μαίρη Χέμινγουεϊ, τέταρτη σύζυγος του αμερικανού νομπελίστα, θα παραδεχθεί σε συνέντευξή της ότι επρόκειτο για αυτοκτονία.

Γιατί όμως ένας συγγραφέας και δημοσιογράφος που είχε γνωρίσει κάθε δυνατή αναγνώριση (Πούλιτζερ το 1953, Νομπέλ το 1954), που είχε δει και ζήσει τόσο πολλά στη ζωή του, επέλεξε την αυτοκτονία στα 62 του;

Και ποιος ήταν πραγματικά; Ηταν το υπόδειγμα πολίτη που συνδύαζε τον εκλεπτυσμένο νου με τη σωματική ρώμη, κατά το αρχαιοελληνικό πρότυπο; Ηταν ο λάτρης της περιπέτειας, ο άνθρωπος της δράσης, ο ταυρομάχος, ο πυγμάχος, ο αλιευτής ωκεάνιων θηραμάτων, ο κυνηγός λιονταριών στη ζούγκλα, ο άνθρωπος προς τον οποίο κάθε αρσενικό στις ΗΠΑ ήθελε να μοιάσει;

Ηταν ο ήρωας πολέμου που ήθελε πάντα να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης, αλλά τύχαινε να είναι και από τους καλύτερους συγγραφείς της εποχής του; Ηταν ο σπουδαίος δημοσιογράφος που είδε από κοντά και περιέγραψε τους δύο παγκοσμίους πολέμους, τον ισπανικό εμφύλιο και πολλά άλλα πολεμικά γεγονότα;

Τουλάχιστον αυτά είναι που συνοδεύουν τον μύθο του. Πενήντα χρόνια μετά την αυτοκτονία του, αποκαλύπτονται μία μία και άλλες όψεις του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς του, λιγότερο αξιοζήλευτες. Ενός ανθρώπου με μεγάλες μεταπτώσεις, εριστικού, με τάση να στρέφεται εναντίον όσων των είχαν βοηθήσει. Ενός μεγάλου πότη. Ενός ανθρώπου που του άρεσε επίσης υπερβολικά το αίμα. Αλλά που είχε λιγότερα πολεμικά κατορθώματα να επιδείξει από όσα πιστεύεται ότι είχε στο ενεργητικό του. Ολα αυτά δεν είναι άσχετα με την αποκάλυψη στοιχείων του ιατρικού του φακέλου που αλλάζουν την εικόνα που έχουμε γι' αυτόν και δίνουν απρόσμενες εξηγήσεις. Κάπως έτσι λοιπόν, ένα κομμάτι του μύθου αμφισβητείται και το παζλ αυτής της μεγάλης προσωπικότητας των αμερικανικών γραμμάτων συντίθεται ξανά. 

Τα Νέα