Η κατά Λουκάν διακυβέρνησις

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

ΟΙ ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ τραπεζίτες δεν μιλάνε ποτέ δυνατά. Και δεν λένε πολλά. Ψιθυρίζουν διφορούμενους χρησμούς. Διαφορετικά μπορεί να στείλουν στα παρτέρια τις αγορές. Αυτή ήταν η πραγματικότητα διεθνώς προ κρίσης. Από το 2008 και μετά οι τραπεζίτες σε Ευρώπη και Αμερική είναι πυροσβέστες. Τα επιτόκια, η ποσοτική χαλάρωση της κυκλοφορίας χρήματος και τα λόγια είναι ό,τι και οι μάνικες, οι σκάλες και τα τσεκούρια για τους πυροσβέστες.

Ο Λουκάς Παπαδήμος έχει ζήσει και τις δύο όψεις. Ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος ώς το 2002 ήταν προσεκτικός στις διατυπώσεις του και δεν ακουγόταν πολύ. Ως αντιπρόεδρος όμως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο Παπαδήμος έζησε από πρώτο χέρι την αλλαγή στυλ, αφού ήταν δίπλα στον Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Ακόμη περισσότερο: η κρίση έβαλε τους τραπεζίτες πιο μέσα στην πολιτική, αφού εκλήθησαν να σώσουν την κατάσταση ενόσω οι κυβερνήσεις δεν έπαιρναν αποφάσεις.

QQQ

ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ κάτι; Ασφαλώς. Ο Παπαδήμος εκλήθη να αναλάβει την Πρωθυπουργία ενώ ο οίκος του ελληνικού πολιτικού συστήματος είχε πιάσει φωτιά. Η προσέγγισή του έδειξε πόσο έχει προχωρήσει - στην εξελικτική βιολογία των ειδών της δημόσιας ζωής - ο πρώην τραπεζίτης. Αυτό φάνηκε στην πολιτικότητα που επέδειξε στο τελικό «ντιλ» με Παπανδρέου και Σαμαρά, στην αποδοχή της συμμετοχής του Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά και στην πρώτη του δήλωση. Οχι μόνο είχε μεγάλη σιγουριά έκφρασης, αλλά επιχείρησε να αποσυνδέσει ένα από τα εκρηκτικά που είχε μείνει στον δρόμο, λέγοντας ότι δεν έθεσε κανέναν όρο. Την ίδια ώρα, έσπευσε να προσδιορίσει το στίγμα του. Ο μόνος δρόμος για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας περνάει από την ευρωζώνη. Και πρέπει να τον πορευθούμε ενωμένοι. Με απλά λόγια, ο Παπαδήμος άφησε να εννοηθεί ότι δεν θα είναι Πρωθυπουργός της δραχμής. Ερώτημα: όλα αυτά θα γίνουν μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου; Ή μήπως ο στόχος θα επιμηκύνει εκ των πραγμάτων τον χρόνο ζωής της κυβέρνησης συνεργασίας;

Φυσικά, επόμενο είναι όταν χειρίζεσαι τα θέματα ως πολιτικός να τα επηρεάζεις. Αλλωστε, η πολιτική δεν είναι διαχείριση. Τέχνη είναι. Από μια άλλη πλευρά, η περίπτωση Παπαδήμου φωτίζεται θετικά από όσα συνέβησαν προ δεκαετίας στη γειτονική Τουρκία. Οταν οι γείτονές μας βρέθηκαν σε οικονομικό αδιέξοδο, πήρε κι εκεί τα ηνία ένας τραπεζίτης, ο Κεμάλ Ντερβίς. Πολιτική καριέρα δεν έκανε - κάτι που σαφώς δεν ενδιαφέρει και τον Παπαδήμο. Αλλά είναι επί των ημερών του που η Τουρκία μπήκε στη ρότα που την έχει βάλει σήμερα στο G20. Αυτή θα μπορούσε να είναι και η αισιόδοξη ανάγνωση της κατά Λουκάν διακυβερνήσεως...