Ομιλία του Μιχάλη Τζελέπη στην 12η σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου

Είμαστε σήμερα εδώ μετά από την συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, για να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο για την αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και για το νέο ιδεολογικοπολιτικό μας στίγμα.
Βρισκόμαστε εδώ σήμερα και  πιστεύω ότι είναι η κρισιμότερη στιγμή για το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυση  του, όλα τα στελέχη του , σ΄ αυτή την αίθουσα, η  κοινωνία, το ΠΑΣΟΚ της κοινωνίας όμως, είναι αλλού, δεν είναι εδώ.
Κι αυτό δεν βγαίνει μέσα από ανάλυση κάποιας δημοσκόπησης αλλά μέσα  από  την  συνομιλία με την ίδια την κοινωνία.

 Αυτό το οποίο ζητάει σήμερα η κοινωνία, είναι να υπάρχουν ξεκάθαρες λύσεις σε όλα τα επίπεδα.  Κανείς δεν δικαιούται ούτε να ωραιοποιεί ούτε να νοθεύει καταστάσεις, ούτε να αφήνει γκρίζες ζώνες.
Η αλήθεια όσο σκληρή και όσο και να μας πικραίνει, πρέπει να λέγεται ολόκληρη για να μπορέσουμε να χαράξουμε το νέο ιδεολογικοπολιτικό μας στίγμα, να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας, το νέο ιδεολογικό μας χώρο που πρέπει να έχουμε ως δημοκρατική παράταξη.
Ως  νέος  βουλευτής, νεοεκλεγείς, οφείλω να σας πω ότι αισθάνομαι ιδεολογικά και συνειδησιακά βιασμένος αυτά τα 2 χρόνια.
 Άκουσα από κάποιους συντρόφους εδώ εχτές να λένε « Θα μας ξανασώσετε; Ξέρατε αυτά που ψηφίζατε;» Σύντροφοι, ξέραμε πολύ καλά,  το δίλημμα που ερχόταν όμως  σ΄ εμάς ήταν έξω από τα ιδεολογικά μας στάνταρτ  και πολιτικά πιστεύω και έμπαινε πάντα πρώτα η πατρίδα. Άσχετα αν απαξιωθήκαμε στην ίδια την κοινωνία σαν άτομα.
Άσχετα αν ο απλός βουλευτής πετάχτηκε βορά στην κοινωνία χωρίς να προστατευτεί. Κι αυτό θα το πληρώσουμε στην πορεία ως κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Σήμερα   δεν πρέπει να κρυβόμαστε, ιδιαίτερα τα στελέχη της Κυβέρνησης. Ήταν απαράδεκτο για μένα  την 28η Οκτωβρίου τα στελέχη μας να  λείπουν  από τις παρελάσεις. Όταν κάποιος φοβάται να βγει στην κοινωνία θα πρέπει να παραιτηθεί.  Τα στελέχη που είχαν πάρει εντολή να παραστούν  στις παρελάσεις, θα έπρεπε να ήταν εκεί.
Βρισκόμαστε στην χειρότερη περίσταση υπό τις χειρότερες συνθήκες. Πρέπει να κάνουμε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να συνεχίσει η δημοκρατική παράταξη να είναι στο κέντρο της πολιτικής ζωής του τόπου. Να αποκαταστήσουμε τις γέφυρες με την κοινωνία. Και για όλα αυτά είναι ευθύνη μας η ανάληψη των λαθών, των επιλογών μας και αυτό μας βαραίνει όλους.
Θα πρέπει να αγωνιστούμε γι΄αυτά τα οποία μας ενώνουν και έχουμε μπροστά μας πολλά για να παλέψουμε, και να μην επιμείνουμε σ΄αυτά που μας χωρίζουν. Ο δρόμος θα πρέπει να είναι καθαρός και από άποψη διαδικασιών και από άποψη προτάσεων.
Το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι το μέλλον προσώπων  μέσα από ισορροπίες, σκοπιμότητες, ιδιοτέλειες, αλλά με κοινή λογική, συλλογική ευθύνη, σοβαρότητα και ιστορική συνείδηση να αναζητήσουμε τον ηγέτη που μπορεί να μας ξαναμπολιάσει με την κοινωνία, να δώσει όραμα και ελπίδα στο λαό που έχει πέσει σε μαζική κατάθλιψη και αισθάνεται πικραμένος και προδομένος από εμάς. Να μην ψαχνόμαστε ανάμεσα σε αρχηγικές φιλοδοξίες που πολλές από αυτές έχουν στόχο την επανεκλογή τους στο Κοινοβούλιο.
Δεν φτάνει, συντρόφισσες και σύντροφοι, να εξοφλήσουμε το εξωτερικό μας χρέος. Θα πρέπει να βρούμε τρόπους πρώτα από όλα να εξοφλήσουμε και το εσωτερικό μας χρέος, το χρέος απέναντι στους εαυτούς μας και να απαλλαγούμε από τα βαρίδιά  μας και τις παγιωμένες αντιλήψεις. Να αποκτήσουμε όλοι την αίσθηση του μέτρου.
Δεν μπορώ να καταλάβω σήμερα που πάμε για εκλογή αρχηγού, για νέο ιδεολογικό στίγμα να ξαναβλέπουμε και πάλι κομματικούς στρατούς μέσα από απολίτικες διαδικασίες, να οργώνουν τη χώρα πριν ακόμα ξεκινήσουν οι διαδικασίες.
 Γνωριζόμαστε πολύ καλά. Παροικούμε όλοι την Ιερουσαλήμ. Ξεκινήσανε οι διαδικασίες εδώ και 2-3 βδομάδες. Έχουμε περιφερόμενους ανά την Ελλάδα. Πως θα σταματήσουν αυτά; Ποιος θα τα ελέγξει; Ποιο κόμμα; Κι όλα αυτά γιατί; Για ένα ΠΑΣΟΚ που σήμερα είναι απαξιωμένο στην συνείδηση της κοινωνίας και ιδεολογικά πραγματικά ένα άδειο κέλυφος.
 Γιατί δεν έχουμε στη μετά μνημονίου εποχή ξεκάθαρο ακόμα ιδεολογικό πλαίσιο και πολιτική ταυτότητα και θέσεις πραγματικά ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που θα απαντάει θετικά στη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα και όσα μέλει να της συμβούν από εδώ και πέρα. Με ρεαλιστικές πολιτικές που θα συνδυάζουν την κοινωνική δικαιοσύνη, με την δημοσιονομική ευθύνη.
Θέλουμε το ΠΑΣΟΚ να παραμείνει κόμμα κυβερνητικής ευθύνης, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, έχοντας στον πυρήνα της πολιτικής του σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές, πάνω στις οποίες θα ορθώνονται τάσεις και ιδεολογικές εξειδικεύσεις και όχι οποιαδήποτε άλλης άποψη να είναι στο περιθώριο και μάλιστα να εξοστρακίζεται από όλες τις διαδικασίες.
 Μόνο με ένα τέτοιο επεξεργασμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την κρίση, ένα πρόγραμμα που θα μας επανασυνδέσει με τις αρχές της παράταξης μας, αποκαθιστώντας την οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη που τραυματίσαμε , μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά. Μέσα από έναν δημοκρατικό διάλογο που θα ξεκινήσει τώρα στις οργανώσεις μας. Να τολμήσουμε επίσης την ανανέωση ώστε να συμφιλιωθούμε με την Νέα Γενιά που αναζητά ευκαιρίες για να συμμετέχει στο μέλλον.
Αυτά όμως για να γίνουν, συντρόφισσες και σύντροφοι, χρειάζεται κόμμα. Υπάρχει σήμερα κόμμα; Λειτουργούν σήμερα θεσμικά καταστατικά Όργανα του κινήματος ή είναι σε αγρανάπαυση; Δεν υπάρχει τίποτε. Οι σύντροφοι στην περιφέρεια είναι αποστασιοποιημένοι, οι κομματικές μας Οργανώσεις σε διάλυση. Χρειάζεται να λειτουργήσουμε ξανά όλοι με την σπίθα που έχει ο καθένας από εμάς.
 Το ΠΑΣΟΚ που μας έχει απομείνει είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ την παρέας που έχουμε ο καθένας από εμάς. Δεν υπάρχει οργανωμένο ΠΑΣΟΚ σήμερα.
 Και επειδή ακούω για όλες τις διαδικασίες, το πώς θα γίνουν; και κλείνω σύντροφε Γραμματέα -Να γίνουν λένε από τη βάση γιατί είναι το οξυγόνο, άλλωστε το καταστατικό μας αυτό προβλέπει. Συμφωνώ αν μπορούμε να τις κάνουμε, να γίνουν από τη βάση.

 Το οξυγόνο όμως χρειάζεται ζωντανούς οργανισμούς. Όταν έχουμε έναν οργανισμό που είναι σε καταστολή και του δίνουμε τεχνητά οξυγόνο, αν τον οξυγονώσουμε πολύ μπορεί και να τον τελειώσουμε από μόνοι μας.
Γι΄ αυτό προσοχή στις διαδικασίες, το πώς θα γίνουν και όχι επίκληση μονο του καταστατικού γιατί στην ουσία, αυτοί που επικαλούνται το καταστατικό, έχουν κάτι άλλο στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Ποιος θα εγγυηθεί αυτές τις διαδικασίες; Είπα τα έχουμε ζήσει όλα αυτά επανειλημμένα.
 Και κλείνοντας πιστεύω πραγματικά ότι από το Εθνικό Συμβούλιο θα πρέπει να βγούμε με χρονοδιάγραμμα των διαδικασιών και ένα χάρτη για τι λειτουργίες που θα ακολουθήσουν.
 Γι’ αυτό και κάνω και μια πρόταση, έως τέλος Φεβρουαρίου πολιτικό διάλογο με τα μέλη μας και εκλογές όλων των περιφερειακών οργάνων. Εθνικό Συμβούλιο στις 11 του Μάρτη  για να μπουν υποψηφιότητες σύμφωνα με το καταστατικό. Στην συνέχει να ακολουθήσει μια σύντομη προεκλογική περίοδος, για τους υποψηφίους αναλύοντας  τις θέσεις τους στην κοινωνία, προκειμένου να αποφύγουμε να έχουμε επί δυόμισι μήνες περιφερόμενους υποψήφιους