Ο Ερλ Σίλας Τάπερ (Earl Silas Tupper) γεννήθηκε το 1907 στο Νιου Χαμπσάϊρ στην Αμερική. Ο πατέρας του είχε μια μικρή φάρμα στην οποία έπαιρνε τον μικρό γιο του για να τον βοηθάει. Όμως ο μικρός Ερλ δεν περιορίστηκε σε αυτό και άρχισε να αναπτύσσει καινοτομίες για την καλύτερη λειτουργία της φάρμας. Μάλιστα μία από αυτές, ένας μηχανισμός για τον καθαρισμό της κότας, του απέδωσε την πρώτη του πατέντα.
Από μικρός είχε επιδείξει ένα έντονο επιχειρηματικό πνεύμα. Σε ηλικία 10 ετών πωλούσε από πόρτα σε πόρτα τα προϊόντα της φάρμας, γνωρίζοντας ότι ήταν πιο κερδοφόρο από το να τα πουλάει από ένα πάγκο ή στην αγορά.
Οι φιλοδοξίες του όμως δεν περιορίζονταν στην φάρμα, αφού ήθελε να βγάλει αρκετά λεφτά πριν γίνει 30 ετών. Αλλάζοντας διάφορες δουλειές μετά το σχολείο, θα καταλήξει να φτιάξει μια εταιρία για την περιποίηση των δέντρων και της φάρμας. Η εταιρία του Τάπερ πήγαινε αρκετά καλά, όμως το Κραχ του 1929 τον οδήγησε στην πτώχευση.
Το 1937 ο Τάπερ θα εργαστεί ως χημικός στην DuPont, αν και εργάστηκε για ένα μόνο χρόνο, εντούτοις έμαθε πάρα πολλά γύρω από τα πλαστικά. Το 1938 θα ιδρύσει την Earl S.Tupper Company, η οποία αρχικά πωλούσε -σε συνεργασία με την DuPont- πλαστικά προϊόντα για βιομηχανική χρήση. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η εταιρία θα παράγει εξαρτήματα για μάσκες αερίων και λάμπες του ναυτικού.
Μετά τον πόλεμο ο Τάπερ έστρεψε την προσοχή του στο να φτιάξει πλαστικά προϊόντα για τους απλούς καταναλωτές. Τα πρώτα προϊόντα που έφτιαξε ήταν θήκες για τσιγάρα και ποτήρια για το μπάνιο, τα οποία προσφέρονταν σαν δώρο με την αγορά κάποιου άλλου προϊόντος (διαφορετικής εταιρίας). Την εποχή εκείνη το πλαστικό ήταν ένα νέο σχετικά υλικό (το πολυαιθυλένιο ανακαλύφθηκε μόλις το 1942), χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία αφού οι καταναλωτές το θεωρούσαν ως γλοιώδες, λεπτό και με έντονη μυρωδιά.
Ο Τάπερ πειραματίστηκε πάνω στο μαύρο πολυαιθυλένιο, το οποίο ήταν κατάλοιπο της διύλισης πετρελαίου, φτιάχνοντας τελικά ένα υλικό που ήταν ευλύγιστο, δυνατό και στέρεο. Επιπλέον, δημιούργησε ένα αεροστεγές καπάκι (η ιδέα του ήρθε παρατηρώντας την ανεστραμμένη κυκλική στεφάνη ενός τσίγκινου δοχείου μπογιάς), χάρη στο οποίο θα διατηρούνταν τα τρόφιμα χωρίς υγρασία, σκόνη και οσμές.
Οι δύο αυτές καινοτομίες θα τον έκαναν πλούσιο.
Όμως η προώθηση του νέου προϊόντος δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αρχικά τα Tupperware πουλιόντουσαν μέσω καταστημάτων, όμως δεν υπήρχε η ανάλογη ανταπόκριση από τους καταναλωτές, οι οποίοι δεν ήξεραν πώς να χρησιμοποιήσουν το καπάκι.
Η λύση ήρθε το 1948 όταν ο Τάπερ ανέθεσε στην Μπράουνι Γουάις, μια επιτυχημένη πωλήτρια (η οποία πωλούσε τα προϊόντα διαφόρων εταιριών, ανάμεσα τους και αυτά του Τάπερ), να του οργανώσει ένα δίκτυο πωλήσεων.
Η Γουάις είχε τη σκέψη να διανέμει τα προϊόντα με ένα διαφορετικό τρόπο, την κατ’ οίκον επίδειξη. Σύμφωνα μεαυτή τη φιλοσοφία, ο πωλητής θα επισκέπτονταν ένα νοικοκυριό, όπου θα παρουσίαζε στις κυρίες που είχε καλέσει η οικοδέσποινα (η οποία θα έπαιρνε ένα ποσοστό επί των πωλήσεων της βραδιάς) τα προϊόντα της εταιρίας. Οι επιδείξεις αυτές είχαν τόση μεγάλη επιτυχία που ανάγκασαν τον Τάπερ να αποσύρει τα προϊόντα του από τα ράφια των καταστημάτων και να αναθέσει την αποκλειστική διανομή στην εταιρία Tupperware Home Parties, της οποίας διευθύντρια ήταν η Γουάις.
Το 1958 ο Ερλ Τάπερ πούλησε την εταιρία του έναντι 16 εκατομμυρίων δολαρίων και αποσύρθηκε.
Σήμερα η αξία της Tupperware ξεπερνά τα 1,1 δις. δολάρια, ενώ το δίκτυο διανομής εξακολουθεί να ακολουθεί τη μέθοδο της απευθείας πώλησης (σήμα κατατεθέν πλέον της εταιρίας).
Υπολογίζεται ότι κάθε δύο δευτερόλεπτα σε κάποιο μέρος του κόσμου γίνεται επίδειξη των προϊόντων του πολυμήχανου αμερικάνου εφευρέτη Ερλ Τάπερ.
krasodad
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου