Βίωσε στα 15 της τη χρεοκοπία της Πολωνίας και δεν θέλει να το ξαναζήσει... «Η πτώχευση έρχεται σαν τσουνάμι»

Τράβηξε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας το περασμένο Σάββατο, όταν σηκώθηκε και πήρε το λόγο, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Ευάγγελου Βενιζέλου στη Λιβαδειά. Τα λόγια της συγκλόνισαν: «Κανένας σε αυτή την αίθουσα δεν ξέρει τι σημαίνει πτώχευση του κράτους. Ήμουνα 15 χρόνων το '81 στην Πολωνία που πτωχεύσε. Κάναμε 30 χρόνια να συνέλθουμε... Λαέ ξυπνήστε! Δεν είναι παιχνίδι. Δεν θέλω να το ζήσω δεύτερη φορά!».

Η 46χρονη Πολωνέζα Μαργαρίτα Αργυράκου - Μιέρνικ μίλησε την Τετάρτη στην εφημερίδα Τα Νέα, περιγράφοντας με τα πιο μελανά χρώματα την εικόνα της πτώχευσης. «Θυμάμαι το πλήθος να εισβάλει στα κρεοπωλεία για να πάρει ένα κομμάτι κρέας και να σχηματίζει ουρές χιλιομέτρων μέσα στο κρύο για ένα καρβέλι ψωμί» λέει χαρακτηριστικά.

Η κυρία Αργυράκου - Μιέρνικ τα τελευταία 20 χρόνια ζει μόνιμα στην Ελλάδα, είναι αγρότισσα και κατοικεί στο Μαυρονέρι Βοιωτίας. Η σημερινή κατάσταση της χώρας, όπως λέει, την γυρνάει πίσω στην πτώχευση του 1981 και σε αναμνήσεις που πίστευε πως είχε σβήσει.

Το καλοκαίρι του 1981, η πολωνική οικονομία κατέρρευσε, το εθνικό εισόδημα άρχισε να μειώνεται κατά 30% και το χρέος προς τη Δύση έφτανε τα 27 δισ. δολάρια. Η κρίση μεταφράστηκε αρχικά ως πλήρης έλλειψη σε βασικά είδη κατανάλωσης, όπως ζάχαρη, βούτυρο κ.ά, καθώς και σε είδη πρώτης ανάγκης, όπως τα φάρμακα.

«Μας έκοψαν το ρεύμα» αφηγείται στα Νέα. «Ούτε ένας δρόμος στην Πολωνία δεν είχε φως. Για τους επόμενους έξι μήνες δεν υπήρχαν χρήματα στις τράπεζες. Μόνο τα σχολεία ήταν ανοιχτά και τα νοσοκομεία υπολειτουργούσαν. Εξυπηρετούσαν μόνο τα επείγοντα περιστατικά, όπως σοβαρά ατυχήματα από τροχαία και γέννες» θυμάται και επισημαίνει ότι μέσα σε δυο μέρες από την επιβολή του στρατιωτικού νόμου από τον Γιαρουζέλσκι και την επακόλουθη οικονομική κατάρρευση, τα προιόντα από τα ράφια των σούπερ μάρκετ είχαν εξαφανιστεί.

Και καταλήγει: «Η πτώχευση έρχεται σαν τσουνάμι, αλλά φεύγει σταγόνα σταγόνα. Έρχεται από τη μια στιγμή στην άλλη, χωρίς να καταλάβεις τι έγινε. Για να ισορροπήσεις όμως και να επουλώσεις τις πληγές θέλεις χρόνια».

protothema.gr