Από εκεί μεταδόθηκε στην Ευρωζώνη και έφτασε στην Ελλάδα αναδεικνύοντας τις διαρθρωτικές αδυναμίες της Ελληνικής οικονομίας και τις τεράστιες δημοσιονομικές ανισορροπίες. Αδυναμίες που από το φόβο του πολιτικού κόστους αλλά και υπό την πίεση των ανεδαφικών και κοντόφθαλμων διεκδικήσεων τμήματος της αριστεράς αλλά και τμήματος συνδικαλιστικών ηγεσιών οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριακονταετίας δεν τόλμησαν να αντιμετωπίσουν.
Έτσι, η Ελληνική κρίση, κρίση δημοσιονομική, παραγωγικού προτύπου και χρηματοπιστωτική γρήγορα αναζωπύρωσε την κρίση της Ευρωζώνης και αποκάλυψε τον ανολοκλήρωτο χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης και τις διαφωνίες για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί.
Τότε αποκαλύφθηκε και η αδυναμία των ευρωπαϊκών μηχανισμών να διαχειριστούν την κρίση.
Όταν λοιπόν η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο μιας πρωτοφανούς σε ένταση επίθεσης η Ευρωζώνη αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη κρίση από την συγκρότηση της αναδείχθηκε σε Ευρώπη της ακινησίας.
Διαβάζω από το βιβλίο του Jean Pissani Ferry «Η αφύπνιση των Δαιμόνων»:
«Στα όλο και λιγότερο διακριτικά αιτήματα του Γιώργου Παπανδρέου για βοήθεια, απαντούσε η απόλυτη κακοφωνία.Ορισμένοι, κυρίως στη Γερμανία, θεωρούσαν ότι μια χρεοκοπία θα ήταν σωτήρια, αφού θα χρησίμευε ως παράδειγμα».
Διαλέγω αυτό το απόσπασμα για να καταδείξω ότι η διεκδίκηση εξασφαλίσεων για την Ελλάδα με την απειλή του υποτιθέμενου υπερόπλου της μονομερούς στάσης πληρωμών και της επακόλουθης χρεοκοπίας που πολλοί πρότεινα τα χρόνια αυτά ήταν και παραμένει στρατηγικός στόχος κάποιων στην Ευρώπη.
Και συνεχίζει ο συγγραφέας:
«Άλλοι πρότειναν η Ευρώπη να περιοριστεί στο να ζητήσει την παρέμβαση του ΔΝΤ. Άλλοι, πάλι - κυρίως η ΕΚΤ και η Γαλλία- είχαν την ακριβώς αντίθετη άποψη: για αυτούς η προσφυγή στο ΔΝΤ αποτελούσε ομολογία αποτυχίας και ένδειξη μιας σοβαρής ευρωπαϊκής παραίτησης».
Τελικά οι χώρες της Ευρωζώνης με πρωτοβουλία των ισχυρών χωρών προχώρησε μεν στη δημιουργία του Ελληνικού Μηχανισμού και αμέσως μετά στη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού αλλά κάλεσε και το ΔΝΤ – η Γερμανία το κάλεσε - παρά τις αντιδράσεις χωρών όπως η Γαλλία παρά την αντίδραση της ΕΚΤ.
Αυτό υπήρξε το αποτέλεσμα του ευρωπαϊκού συσχετισμού των δυνάμεων στις οποίες κυριαρχούσαν και κυριαρχούν οι συντηρητικές κυβερνήσεις.
Έτσι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ χωρίς καμμία στήριξη από το εσωτερικό χωρίς καμμία πολιτική συμμαχία στο εσωτερικό πορεύτηκε τον πιο δύσκολο δρόμο που πορεύτηκε οποιαδήποτε μεταπολεμική κυβέρνηση. Αυτό ήταν ίσως λάθος μας. Ίσως έπρεπε να ζητήσουμε ευρύτερη στήριξη στη Βουλή.
Και κατόρθωσε με τις θυσίες του Ελληνικού λαού να διεκδικεί σε κάθε νέα συζήτηση βελτίωση των αρχικών όρων.
Γιατί κάθε πρόοδος στο δημοσιονομικό πεδίο κάθε πρόοδος στις μεταρρυθμίσεις νομιμοποιούσε την διεκδίκηση της χώρας έναντι των δανειστριών χωρών.
Διεκδίκηση για μείωση του χρέους, παράταση του χρόνου διάρκειας του, μείωση των επιτοκίων σε επίπεδα με τα οποία δανείζονται χώρες με άριστη πιστοληπτική ικανότητα, αλλά και επιμήκυνση της περιόδου για την επίτευξη του δημοσιονομικού στόχου.
Αυτή η στάση που κράτησε για δύο χρόνια το ΠΑΣΟΚ υπήρξε στάση ευθύνης απέναντι στη χώρα.
Στάση στην οποία με μεγάλη καθυστέρηση προσχώρησε και η Ν.Δ. η οποία μετά τις διπλές εκλογές συνειδητοποίησε τι σημαίνει αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων στην Ευρώπη και τι σημαίνουν οι πολιτικές συμμαχίες στο εσωτερικό της χώρας.
Γιατί το μεγάλο οικονομικό κόστος της προσπάθειας των προηγούμενων χρόνων το τροφοδότησε και η σκληρή και τυφλή πολιτική αντιπαράθεση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ,
Αυτή είναι η αλήθεια για το τι συνέβη τα τελευταία δύο χρόνια στη χώρα μας ως αποτέλεσμα της εκδήλωσης της μεγαλύτερης κρίσης του καπιταλισμού.
Δεν χρειάζεται να ανατρέξετε σε θεωρίες συνομωσίας για τις κρίσεις του καπιταλισμού και τις συνέπειες του.
Αν ξεχάσατε τα αναγνώσματα των εφηβικών σας χρόνων ανατρέξτε στα κείμενα των Μαρξ και Ενγκελς για την οικονομική κρίση.
Διαβάζω από επιστολή του Ένγκελς στον Μαρξ δημοσιευμένη στο βιβλίο «Μάρξ – Ένγκελς. Κείμενα για την οικονομική κρίση» Σύγχρονη Εποχή:
«Μάντσεστερ 17 Δεκεμβρίου 1857
Αγαπητέ Μαρξ
Η κρίση με κρατάει σε φοβερή αγωνία.
Ο γέρος μου γονάτισε αυτές τις μέρες.
Έπρεπε να του δανείσουμε χρήματα.
Το Μάνστεστερ βυθίζεται όλο και πιο βαθιά.
Η σταθερή πίεση στην αγορά παίρνει τώρα γιγάντιες διαστάσεις.
Κανένας δεν μπορεί να πουλήσει.
Κανένας πωλητής νήματος δεν πουλάει πια νήμα στους υφαντές για να υφάνουν, παρά μόνο αν πληρώνουν με μετρητά η έναντι εγγύησης.
Μην ξεχάσεις να κοιτάξεις τους ισολογισμούς των χρεοκοπημένων εταιρειών. Όλοι πολύ χρήσιμοι για την εξαγωγή συμπερασμάτων».
Σας θυμίζουν κάτι αυτές οι περιγραφές;
Μοιάζουν πολύ με αυτά που ζούμε εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία στην Ιρλανδία.
Δεν χρειάστηκαν οι Μάρξ και Ένγκελς να καταφύγουν σε θεωρίες συνομωσίας για να κατανοήσουν το πρόβλημα.
Χρησιμοποιούσαν αναλυτικά εργαλεία, παρακολουθούσαν τιμές εμπορευμάτων, επιτόκια, ισολογισμούς χρεωκοπημένων εταιρειών για να κατανοήσουν την κρίση. Δεν αναζητούσαν κάποιους ως υπεύθυνους της κρίσης.
Εσείς λοιπόν συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ που αυτοπροσδιορίζεστε ως αριστεροί αντί να ζητάτε Εξεταστικές να ζητήσετε συγνώμη από στον ελληνικό λαό για τα ψέματα που του είπατε και από το ΠΑΣΟΚ για τις αθλιότητες που εκτοξεύσατε.
Διαβάζω από συνέντευξη του κ. Τσίπρα στον REAL FM στις 29 Φεβρουαρίου 2012:
«Στη ζωή δεν υπάρχουν μονόδρομοι και αυτό μας το αποδεικνύουν όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ευτυχώς υπάρχουν παραδείγματα.
Στην Κύπρο υπάρχει μια κυβέρνηση της αριστεράς, σε άλλες συνθήκες, σε μικρογραφία των προβλημάτων που έχουμε εδώ στην Ελλάδα, αλλά ο κ. Χριστόφιας όμως κατάφερε να δανειστεί από τη Ρωσία του Πούτιν 2,5 δις ευρώ και να μην μπει στο ΔΝΤ και να αποφύγουμε να έχουμε και τις δύο χώρες του ελληνισμού στο ΔΝΤ και την επιτήρηση…
Η Ελλάδα είχε δυνατότητες και διαπραγμάτευσης και αναζήτησης εναλλακτικών πηγών δανεισμού.
Δεν το έκανε ποτέ όμως, γιατί ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του υλοποιούσε προειλημμένες αποφάσεις.
Πρόκειται για ένα προμελετημένο και προσχεδιασμένο έγκλημα, το οποίο αρνήθηκε να υλοποιήσει ο Καραμανλής και γι αυτό και αποχώρησε στην ουσία από την εξουσία, δέχθηκε όμως με θέρμη να το υλοποιήσει ο κ. Παπανδρέου.»
Είναι προσέγγιση μαρξιστική, είναι προσέγγιση επιστημονική, είναι προσέγγιση αριστερή αυτή κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ;Και έχετε το θράσος να ζητάτε και Εξεταστικές.
Όταν η ιστορία σας έχει γελοιοποιήσει και με την περίπτωση της Κύπρου και της Αργεντινής που ονειρεύεστε να κάνετε την Ελλάδα.
Μία Εξεταστική πρέπει να γίνει «Για την ανευθυνότητα σας και το δηλητήριο συνωμοσιολογίας που ρίξατε στην ελληνική κοινή γνώμη».
Όλες οι θεωρίες συνομωσίας, ακόμη και των πιο κακόπιστων, καταρρέουν μπροστά στην αλήθεια των αποφάσεων των κυβερνήσεων της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και τώρα της Κύπρου.
Κυβερνήσεις οι οποίες, όπως η ελληνική κυβέρνηση το 2010 αλλά και η σημερινή Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης συνεργασίας, πήραν την ξεκάθαρη πολιτική απόφαση να κάνουν το παν για να μην καταρρεύσουν οι χώρες τους, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον των χωρών τους και μόνο.
Ήθελαν μήπως όλοι αυτοί σώνει και καλά να μπουν στο Μνημόνιο;
Μήπως όλοι αυτοί δεν πήραν μέτρα για αποφύγουν να οδηγηθούν στο Μηχανισμό;
Μήπως όλοι αυτοί “φούσκωσαν” τα ελλείμματά τους;
Μήπως όλοι αυτοί αρνήθηκαν τα δις που τους χάριζαν κάποιοι και προτίμησαν την ΕΕ και το ΔΝΤ;
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είχε και αυτός προαποφασίσει την ένταξη της Κύπρου στο Μνημόνιο; Είναι με τον Τσολάκογλου και αυτός όπως λέει ο συνάδελφος σας;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να ποινικοποιήσει πολιτικές αποφάσεις. Οι πολιτικές αποφάσεις δεν ποινικοποιούνται.
Κρίνονται από τις εξελίξεις και την ιστορία.
Όπως θα κριθείτε και εσείς όχι μόνο για τη στάση απέναντι στις ανάγκες της χώρας αλλά και για την ήττα στην οποία οδηγείται την αριστερά έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού ότι πολυτιμότερο έχει προσφέρει στην πολιτική της ιστορία την πρόσδεση της στην επιστημονική ερμηνεία των αντινομιών του καπιταλισμού και στην διατύπωση πολιτικών προτάσεων για την βελτίωση της θέσης των εργαζομένων.
Συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ
Η πολιτική αντιπαράθεση δεν πρέπει να γίνεται με όρους μιας αβάσταχτης, επιπόλαιης και ανερμάτιστης ηθικολογίας, που «ρίχνει στάχτη στα μάτια του κόσμου», που διαμορφώνει «ψευδή συνείδηση» και συσκοτίζει τόσο το ερώτημα για το πρόβλημα της χώρας, όσο και την απάντηση για τη λύση του.
Δεν χρειάζεται, αλλά ούτε και αρκεί, να είναι οι πολιτικοί σας αντίπαλοι «συνωμότες», «προδότες», «εγκληματίες», «διεφθαρμένοι», για να είστε εσείς , «οι άσπιλοι και αμόλυντοι», εσείς με «τα καθαρά χέρια», εκείνοι που πρέπει να αναλάβουν τη Διακυβέρνηση της Χώρας.
Η αριστερά δεν είχε και δεν πρέπει να έχει ανάγκη τέτοιου είδους «αναλύσεις» και «πολιτικές αναγνώσεις και αντιπαραθέσεις» για να αναδείξει τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα.
Η αριστερά είχε και έχει στη διάθεση της επιστημονικά εργαλεία ανάλυσης της Ιστορίας ,τα οποία πρέπει να χρησιμοποιεί και να προτείνει λύσεις.
Κι αν δεν το κάνει, αν περιορίζεται στην ανούσια ηθικολογία, στη σπίλωση και τις επικοινωνιακές και λαϊκίστικες πομφόλυγες, στοιχηματίζοντας σε μια Κοινωνία του Θεάματος, που όχι μόνο δεν θέλει να ανατρέψει ή έστω να περιορίσει, αλλά να την «εκμεταλλευτεί» ψηφοθηρικά, τότε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Δεν είναι με την αλήθεια, δεν είναι ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ. Δεν είναι ΛΥΣΗ ή έστω μέρος της Λύσης. Παραμένει μέρος του Προβλήματος της Χώρας.
Ακριβώς ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Είστε «ντεμέκ» Αριστερά.
* ομιλία του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Φίλιππου Σαχινίδη στη συζήτηση της
πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο.
Λόγια-Σταράτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου