Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου: Στίγμα

Η άγνωστη σύσκεψη όπου ελήφθη η μεγάλη απόφαση

Η ΣΦΟΔΡΗ αντιπαράθεση Παπανδρέου (του Γιώργου) με τον Ανδρέα «θα κάνω τη ρήξη με το ΡΙΚΣΣΥ» Λοβέρδο δεν έκανε μόνο πιο ενδιαφέρουσα τη χθεσινή άνευρη πολιτικά (σε σχέση με τις προηγούμενες ημέρες) Κυριακή, αλλά μου επιβεβαίωσε αυτό που εδώ και μεγάλο διάστημα πιστεύω.

ΟΤΙ ΑΝ ΤΟ ΠΑΣΟΚ δεν «καθαρίσει» με το παρελθόν
του δύσκολα θα καταφέρει να επιβιώσει. Και επειδή το παρελθόν του καθορίζει εν πολλοίς το παρόν το δικό μας και της χώρας - αλλά θα το καθορίζει για πολύ
ακόμη και στο μέλλον... - πλάκωσα τα τηλεφωνήματα μήπως και βρω άκρη για το ποιος γνώριζε για το ΔΝΤ, ποιος πήρε την απόφαση να προσφύγουμε σε αυτό και ποιος διαφωνούσε.

ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ένα γύρο επαφών (τηλεφωνικών εννοείται, μη γίνει καμιά παρεξήγηση) με όποιον μπορείτε να φανταστείτε εκ των πρωταγωνιστών εκείνης της περιόδου, είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι... όλοι έχουν δίκιο!

ΚΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ο οποίος υποστηρίζει στην προς Λοβέρδο πολύ έντονη και αυστηρή επιστολή (του είδους «μαζί αποφασίσαμε, το ξεχνάς;»), αλλά και ο Λοβέρδος που στη δική του απάντηση (μάλλον... ασεβή θα τη χαρακτήριζα) κατηγορεί τον Γιώργο ότι αυτός και ορισμένοι δικοί του μας έσυραν στο ΔΝΤ, ενώ πολλοί κορυφαίοι και ο ίδιος διαφωνούσαν...

ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ σε θέση να γνωρίζω, και σύμφωνα με τις μαρτυρίες πρωταγωνιστών εκείνης της περιόδου, η απόφαση για την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης ο οποίος μας κουβάλησε το Μνημόνιο και τη δυστυχία ελήφθη ύστερα από μια περίοδο έντονων αναζητήσεων και συζητήσεων σε όλα τα επίπεδα, πριν από το άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 22 Απριλίου 2010.

ΠΡΙΝ ΟΜΩΣ από αυτό το άτυπο (και... άτιμο) Υπουργικό (και θα εξηγήσω παρακάτω γιατί) είχε πραγματοποιηθεί μια πολύ κλειστή σύσκεψη στο Μαξίμου, υπό τον Γιώργο. Τοποθετείται περίπου μία εβδομάδα πριν. Μετείχαν πλην φυσικά του staff του Μαξίμου (τι γράφω ο άνθρωπος), ήτοι Αθανασάκης, Θέος, Βάρτζελη κ.λπ., οι Πάγκαλος, Παμπούκης, Παπακωνσταντίνου, Σαχινίδης και Ρέππας.

ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ της σύσκεψης αυτής, ο Γιώργος εξήγησε ότι το τρίμηνο που είχε παρέλθει από την αρχή του χρόνου είχε φάει πολύ ξύλο - μιλάμε για πολύ ξύλο - σε κάθε διεθνή επαφή που είχε. Περιέγραψε με τα μελανότερα χρώματα τον τρόπο που τον αντιμετώπιζαν και ουσιαστικά οδήγησε τη συζήτηση εκεί που ήθελε: ότι δηλαδή δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τη χώρα, παρά η προσφυγή σε διεθνή βοήθεια.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ από κάποιους με τους οποίους μίλησα ότι ήταν έτοιμος να καταρρεύσει, δεν ήθελε, όπως είπε, με τίποτε να τον καταγράψει η Ιστορία ως τον τρίτο πρωθυπουργό της χρεοκοπίας μετά τον Τρικούπη το 1897 και τον Βενιζέλο το 1932.

Η σύσκεψη κρατήθηκε μυστική. Δεν διέρρευσε το παραμικρό! Αυτό μάλιστα είναι απορίας άξιον αφού την περίοδο εκείνη το Μαξίμου ήταν σουρωτήρι. Και θα έμενε μυστική αν ο Βενιζέλος δεν είχε την έμπνευση, τον Απρίλιο του 2012 δύο χρόνια μετά, να ρωτήσει:

- Ποιος πήρε την απόφαση να πάμε στο Μνημόνιο;

ΠΟΙΟΝ ΡΩΤΗΣΕ; Τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τον Γιάννη Ραγκούση. Μόλις είχε εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και τους είχε καλέσει στο γραφείο του να τους επιστήσει την προσοχή στο τι λένε (εις βάρος του) διότι θα τους έθετε εκτός ψηφοδελτίων στις επικείμενες εκλογές της 6ης Μαΐου.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ απάντησε ο Παπακωνσταντίνου. Χθες που τον ρώτησα, μου είπε ότι δεν θυμάται να μίλησε για τη συγκεκριμένη σύσκεψη στον Βαγγέλη Βενιζέλο. Μου επιβεβαίωσε όμως ότι πριν από το άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο στο οποίο εγκρίθηκε ουσιαστικά η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης, «γίνονταν συσκέψεις». Το ίδιο είπε και στον Βενιζέλο. Περί των συσκέψεων που «γίνονταν» μου ανέφερε και ο Νίκος Αθανασάκης. Ούτε αυτός θυμόταν τη συγκεκριμένη που προανέφερα.

ΔΕΝ ΕΠΕΜΕΙΝΑ, άλλωστε δεν είχε σημασία. Το σημαντικό είναι η ίδια η σύσκεψη, κατά την οποία πατήθηκε το κουμπί ώστε να κινηθεί η διαδικασία για την ένταξη της χώρας στον μηχανισμό στήριξης και η οποία πρώτη φορά αποκαλύπτεται.

Ούτε ο Γιώργος ήθελε το ΔΝΤ αλλά «επέμεναν οι Γερμανοί»

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ είναι, λίγο - πολύ, γνωστά. Στο άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο που έγινε απόγευμα, πολλοί υπουργοί - και έχει δίκιο ως προς αυτό ο Ανδρέας - διαφώνησαν με τη συμμετοχή του ΔΝΤ στον μηχανισμό διάσωσης της Ελλάδας. Ακόμη και ο... Γιώργος ήταν κατά της συμμετοχής! Αλλά δεν ήταν στο χέρι του. Οι Γερμανοί ήταν εκείνοι που επέμεναν για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πακέτο βοήθειας, γνωρίζοντας προφανώς (η φράου Ανγκελα και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέμεναν συγκεκριμένα) ότι χωρίς ΔΝΤ, «τα λεφτά ειδικά στην Ελλάδα θα πήγαιναν στράφι»!

ΜΠΟΡΩ εδώ να αποκαλύψω ότι σε εκείνο το άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο παρουσιάστηκε και η πρόταση που είχε γίνει νωρίτερα να δώσει η Ευρώπη 200 δισ. ευρώ στο ΔΝΤ, να τα διαχειριστεί εκείνο ως βοήθεια προς την Ελλάδα, την Πορτογαλία, ενδεχομένως και την Ιρλανδία, μια που η Κομισιόν ήταν ανίκανη να το πράξει, ενώ δεν υπήρχε και μηχανισμός στήριξης.

ΕΩΣ ΕΔΩ ΚΑΛΑ; Πάμε παρακάτω. Παρά τις αντιρρήσεις και τις διαφωνίες των υπουργών, το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε την προσφυγή σε διεθνή βοήθεια μπροστά στο φάσμα της χρεοκοπίας - με τη σύμφωνη γνώμη όλων. Και όταν λέμε όλων, εννοούμε Ο - ΛΩΝ!

Ο Λοβέρδος έκοψε τις γέφυρες με τους παπανδρεϊκούς...

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ, του Αγίου Γεωργίου μεγάλη η χάρη Του, ο Γιώργος έκανε το γνωστό σόου στο Καστελλόριζο (βαρκούλες, σπιτάκια, μια θάλασσα πλατιά, ήλιος, λίγο κρασί και το Δου Νου Του μου) και έκτοτε ζούμε υπό τον ζυγό των δανειστών. Η συμφωνία όλων επισημοποιήθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο μετά την επιστροφή του Γιώργου από το Καστελλόριζο.

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ να πω την έκπληξη όσων ασχολούνται με το ΠΑΣΟΚ από την επίθεση Λοβέρδου στον Γιώργο. Παράγων του χώρου μού ανέφερε χαρακτηριστικά:

- Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το έκανε. Η βάση του σημερινού ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου είναι μπετόν αρμέ, άρα δεν μπορεί να πάρει τίποτε από εκεί. Αν είχε να πάρει από κάπου ήταν αυτό το 7%-10% που ακολουθεί ακόμη τον Γιώργο. Τώρα έκοψε κάθε γέφυρα...

tanea