ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία

Η Ελπίδα, στα 38 της, τα μέτρησε όλα, μήνες τώρα μονάχη, μέσα στο κρύο, χωρίς θέρμανση, δωμάτιο. Μεσάνυχτα προπαραμονής, ακούγοντας τους στεναγμούς του μονάκριβου Ιάσονα με τα γαλανά τα μάτια, συνομιλούσε με τον Κωνσταντή της, το στήριγμα, που χάθηκε σε εργατικό ατύχημα τον Αύγουστο.
«Πού μ' άφησες μόνη, βρε Κωνσταντή, σαν καλαμιά στον κάμπο;», αναρωτιόταν με αναφιλητά, στο έρεβος της μοναξιάς και του φόβου.
Κι έκλεινε τα μάτια γυρνώντας γλυκόπικρα στις εποχές της αξιοπρέπειας των ταπεινών της εργατιάς, τότε που πήγαιναν -Σαββατόβραδο- στο
ταβερνείο για σουβλάκι και κόκκινο κρασί και τραγουδούσαν τα καβουράκια σε διφωνία. Ο Κωνσταντής! Οικοδόμος λεβέντης, με λευκό πουκάμισο, κολλαριστό απ' τα χεράκια της, κι αυτή με το κόκκινο τσίτι, το κολλητό, να μοιάζει πυρκαγιά, όπως λέει η Αλεξίου.
Αλλά όταν άνοιγε τα μάτια την πλάκωνε η απελπισιά, κάτι σαν βαριά κατάθλιψη ανάμεικτη με το νωπό μνήμα του Κωνσταντή και το βουβό της κλάμα. Δε θα τα καταφέρει. Νοίκι σπιτιού, ΔΕΗ, το γάλα του Ιάσονα, σούπερ μάρκετ, ξεπέρναγαν τη μικρή σύνταξη του μακαρίτη και την κρυφή ενίσχυση του πάτερ Δημήτριου. Και στον ΟΑΕΔ που πήγε, πήρε αριθμό ανεργίας 1.324.516!
Καθώς τα ματόκλαδά της βάραιναν, εκεί στο μεταίχμιο των ζεστών ονείρων με μελομακάρονα, γεμιστές γαλοπούλες και αφράτες σοκολατένιες βασιλόπιτες, «έλαβε την απόφαση», αν και δε γνώριζε το στίχο του Ελύτη. Παραμονή του 2013, «να βγει σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που της είχε απομείνει». Να ζητιανέψει δουλειά.
Μεσημέρι 31.12.2012. Τσιμισκή. Η Ελπίδα, με τον Ιάσονα αγκαλιά, ζητιανεύει περήφανα. Δώστε μου δουλειά για το γάλα του παιδιού μου, διαλαλεί, χωρίς ανταπόκριση. Η πόλη, πολύβουη, τσικνιασμένη, κι οι περιφερόμενοι δεν άκουγαν καν, μέσα στο θόρυβο από τους παιανισμούς των ορχηστρών και την πλαστή σιγουριά τους.
Λίγο πριν κλείσει η αγορά, κάτι παιδάκια με τρίγωνα κοντοστάθηκαν και θέλησαν να της δώσουν την είσπραξη από τα κάλαντα, ίσως γιατί τα γαλανά μάτια του Ιάσονα ήταν δακρυσμένα κι έλαμπαν στο σούρουπο σαν διαμαντάκια. Αρνήθηκε.
Ηξερε καλά ότι η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία και για τον Ιάσονα ξημερώνει καλύτερη χρονιά!
* Ο ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΜΑΜΕΛΗΣ είναι δικηγόρος
aggelioforos