Συνέντευξη Κώστα Σκανδαλίδη στο "ΚΑΡΦΙ": «Βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας»

Για μηδενιστική κριτική, που υπονομεύει τη δημοκρατική παράταξη, εγκαλεί κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Σκανδαλίδης. «Αναφέρομαι στους κατά καιρούς και διαχρονικά άφρονες και αγνώμονες, που τιμήθηκαν υπέρμετρα και υπερεκτιμήθηκαν ασύστολα», λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει: «Αναφέρομαι ακόμη σε όψιμους “εκσυγχρονιστές” και ιμιτασιόν “αριστερούς”, που διαγράφουν με μια μονοκονδυλιά μια ολόκληρη εποχή…».  Κύριε Σκανδαλίδη, η αντίδρασή σας στη δήλωση Βορίδη για τον Α. Παπανδρέου υπήρξε άμεση και κατηγορηματική… Το ένιωσα ως υποχρέωση απέναντι στη διαδρομή μου και την παράταξη που υπηρετώ να αντισταθώ σ’ αυτό που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια. Δηλαδή τη συστηματική απόπειρα να αμαυρωθεί η εικόνα και η προσφορά του Ανδρέα Παπανδρέου και μέσω αυτής να ακυρωθεί συλλήβδην η ιστορία και η διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Γιατί ενώ, όπως λέτε, αυτό συμβαίνει τόσα χρόνια, σήμερα αντιδράτε τόσο έντονα; Γιατί σήμερα όλοι αυτοί που θέλουν εδώ και καιρό να ξαναγράψουν την ιστορία βρίσκουν τη δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ ευάλωτο και επιχειρούν να ξεμπερδεύουν με την παρουσία του. Ακυρώνοντας ιστορικά τον Ανδρέα, σβήνουν επιτέλους το Κίνημα που δημιούργησε από τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Αυτό, βεβαίως, δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη της ανοχής. Όμως, προχθές, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ μιλήσατε για αμνησία και αμεριμνησία της ίδιας σας της παράταξης… Και επιμένω. Βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Ενώ η Δεξιά τιμά τον ιστορικό της ηγέτη και αφήνει στο απυρόβλητο αρχηγούς που ουσιαστικά κατέστρεψαν τη χώρα, εμείς όψιμα ανακαλύπτουμε τα μεγάλα λάθη του Ανδρέα και κάνουμε μηδενιστική κριτική στη δεκαετία του ’80 – την πιο φωτεινή περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Τότε που διασφαλίσαμε την πολιτική ομαλότητα απέναντι στα «σταγονίδια» της χούντας που και σήμερα σηκώνουν κεφάλι, διευρύναμε το δημοκρατικό πλαίσιο και ενώσαμε ένα διχασμένο λαό και δημιουργήσαμε συνθήκες ευημερίας πρωτοφανείς για τα ιστορικά δεδομένα της χώρας. Σε ποιους αναφέρεστε και τι είδος κριτικής απορρίπτετε; Αναφέρομαι στους κατά καιρούς και διαχρονικά άφρονες και αγνώμονες, που τιμήθηκαν υπέρμετρα και υπερεκτιμήθηκαν ασύστολα. Αναφέρομαι ακόμη σε όψιμους «εκσυγχρονιστές» και ιμιτασιόν «αριστερούς», που διαγράφουν με μια μονοκονδυλιά μια ολόκληρη εποχή αγνοώντας το περιβάλλον, τις συνθήκες και τις ανάγκες που κάλυψε μια πρωτόγνωρη προοδευτική πολιτική. Εδώ και τώρα οφείλουμε να αποτιμήσουμε πραγματικά τη διαδρομή μας. Και να αποκαταστήσετε τον Ανδρέα; Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έχει ανάγκη αποκατάστασης. Είναι εγκατεστημένος βαθιά στη συνείδηση του λαού. Αυτοί που και τώρα πολεμούν το φάντασμά του, ματαιοπονούν. Δεν είναι τυχαίο που σε όλες τις δημοσκοπήσεις για τον καλύτερο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης έρχεται μακράν πρώτος. Αλλά και την επόμενη ιστορική περίοδο οφείλουμε να αποκαταστήσουμε στις πραγματικές της διαστάσεις. Όταν με τον Κ. Σημίτη οδηγήσαμε τη χώρα στην ΟΝΕ και στο ευρώ, πετύχαμε κρίσιμους στόχους, κάναμε τεράστιο έργο, προσφέραμε ασφάλεια και σίγουρο προοδευτικό βηματισμό. Μήπως το θυμηθήκατε λίγο αργά; Κοιτάξτε… Υπερασπίζομαι την τιμή και τη διαδρομή της παράταξης, όχι με εμμονή σε σύμβολα, ονόματα ή δόγματα. Το ΠΑΣΟΚ έκανε σημαντικά ιστορικά λάθη, που κι αυτά πρέπει τώρα να αποτιμηθούν. Υπερασπίζομαι την παράταξη που διαχρονικά εγγυήθηκε την ενότητα του έθνους, την προσήλωση στη δημοκρατία, την προοδευτική εξέλιξη της χώρας και την ευημερία του λαού. Σήμερα, περισσότερο από πότε, δεν πρέπει να περάσει ο νέος διχασμός που επιχειρείται, δεν πρέπει να επιβληθεί η θεωρία των άκρων, δεν πρέπει να εξαϋλωθεί ο χώρος που εκφράζει την ενότητα και την πρόοδο του ελληνισμού. Όλα αυτά φαντάζουν ρητορικά. Δεν συμφωνείτε ότι οι πολίτες ήδη έκριναν και ξεπερνούν το ΠΑΣΟΚ; Δεν είναι τόσο απλό. Πρώτα απ’ όλα, και ανεξάρτητα από το πρόσκαιρο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ, δεν προβληματίζει ότι μετά βίας ο νέος δικομματισμός ακουμπά μόλις το 40 % και ότι περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες απορρίπτουν συλλήβδην την πολιτική και τα κόμματα; Κι έπειτα, γιατί να επιλέξουν τη Νέα Ελλάδα του κ. Σαμαρά, που μοιάζει με το Συναγερμό και την επιστροφή στη δεκαετία του ’50, ή την αβέβαιη και μετέωρη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν μπορεί να διαλέξει ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ του ’77 και την κομμουνιστική παλινόρθωση; Και το ΠΑΣΟΚ τι; Ο χώρος υπάρχει, μας καταψήφισε, μας τιμώρησε, μας απεχθάνεται ίσως ακόμη. Όμως έμεινε εκεί. Στη δημοκρατική παράταξη, στην Κεντροαριστερά. Δεν μετακινήθηκε, ό,τι κι αν ψήφισε στις εκλογές. Εμείς φύγαμε απ’ αυτόν. Είναι καιρός να επιστρέψουμε σ’ αυτόν. Όχι με όρους της δεκαετίας του ’50 ή του ’70, αλλά του 2020.Το στοίχημα είναι, ευτυχώς, ακόμη παιζόμενο.