” Ο έλληνας που έβαλε το χέρι του στη φωτιά και ακόμη νιώθει το κάψιμο “

Με τίτλο «Ο Έλληνας που έβαλε το χέρι του στη φωτιά κι ακόμη νιώθει το κάψιμο» το σημερινό φύλλο της βρετανικής εφημερίδας The Independent δημοσιεύει μεγάλο δισέλιδο αφιέρωμα στον Ευάγγελο Βενιζέλο με την υπογραφή του δημοσιογράφο Jim Armitage.Το άρθρο ξεκινά με μια αναφορά στους Βρετανούς πολιτικούς ηγέτες που ενδιαφέρονται για τη δημόσια εικόνα τους, σα να προέρχονταν από τον

«χώρο του θεάματος». Και προσθέτει ότι «ελάχιστοι φιλόδοξοι πολιτικοί σε υψηλές κομματικές θέσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο θα είχαν τόσο πρόθυμα κάνει ένα τέτοιο πολιτικά αυτοκτονικό βήμα», όπως ήταν κατά τον συντάκτη η απόφαση του Ευ. Βενιζέλου να αναλάβει το Υπουργείο Οικονομικών το 2011.

«Με λίγα λόγια», γράφει το άρθρο, «ο κ. Βενιζέλος, στα 56 του χρόνια, είναι το ακριβώς αντίθετο εντός Βρετανού πολιτικού ηγέτη. Το οποίο εξηγεί ίσως γιατί, παρά το ότι ο ίδιος είναι ένα εξαιρετικά ευφυές πολιτικό ον, αποδέχτηκε το πασαλειμμένο με στρυχνίνη δισκοπότηρο της θέσης του υπουργού Οικονομικών το 2011».

Περιγράφοντας τη συνάντησή του με τον Ευ. Βενιζέλο ο συντάκτης αναφέρει ότι περίμενε να δει έναν «απότομο και απόμακρο» άνθρωπο, αλλά παρόλα αυτά τον βρήκε «αρκετά γοητευτικό με τον τρόπο που σηκώθηκε να με χαιρετίσει, προσφέροντάς μου τσάι ή καφέ και μια θέση στον καναπέ και όχι γύρω από το τραπέζι στο οποίο κατευθυνόμουν».

«Αναρωτιέμαι», γράφει ο δημοσιογράφος, «αν ο κ. Βενιζέλος νιώθει ότι συγκέντρωσε πάνω του όλα τα πυρά σε αυτή τη μάχη κατά τους σκληρούς μήνες του 2011 και των αρχών του 2012 όταν ήταν υπουργός Οικονομικών, προκειμένου ο σημερινός διάδοχός του, ο Γιάννης Στουρνάρας, να μιλάει για νίκη».

Στην απορία αυτή απαντά ο κ. Βενιζέλος: “Η προσωπική, πολιτική ζωή μου τα τρία τελευταία χρόνια είναι απολύτως δύσκολη. Είναι δύσκολο να είσαι πολιτικός στην Ελλάδα της κρίσης… Αλλά, όταν αντιμετωπίζεις μια θλιβερή κατάσταση η απάντηση είναι πάντα ιστορική και όχι προσωπική. Εμείς οι πολιτικοί είμαστε απολύτως υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε ιστορικές ευθύνες, να διαδραματίσουμε τον ιστορικό μας ρόλο”.

Όταν ο δημοσιογράφος ρωτά πόσο θα διαρκέσει η παρούσα κρίση, ο κ. Βενιζέλος απαντά: “Η επίσημη απάντηση είναι ότι μας έχει απομείνει λιγότερο από το ένα τρίτο της κρίσης… Έχουμε διανύσει ήδη περισσότερο από τα δύο τρίτα”.
Και η ανεπίσημη απάντηση; “Η πραγματική απάντηση είναι ότι χρειαζόμαστε εποικοδομητική συνεργασία με τους θεσμικούς μας εταίρους… ώστε να ανασυνθέσουμε, να αποκαταστήσουμε την πραγματική οικονομία. Χρειαζόμαστε περισσότερο ΑΕΠ”, λέει ο κ. Βενιζέλος.
Και συνεχίζει το άρθρο: «Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο. Η Ελλάδα ανέλαβε τεράστιο κόστος με τη μείωση της μισθοδοσίας του δημοσίου τομέα, με περικοπές θέσεων εργασίας και συντάξεων. Ανέβασε τους φόρους και έκλεισε δημόσιους οργανισμούς, όπως της ζητήθηκε να κάνει. Οι δημόσιες δαπάνες, λέει ο κ. Βενιζέλος, βρίσκονται τώρα κοντά στο 35% του ΑΕΠ , σχεδόν 10% λιγότερο απ’ ό,τι στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Αλλά, με την ανεργία στους νέους κοντά στο 60%, είμαστε στο απροχώρητο, υποστηρίζει ο κ. Βενιζέλος. Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι βοήθεια για να μεγαλώσει την πραγματική της οικονομία, όχι άλλες δημοσιονομικές περικοπές.
“Και χρειαζόμαστε επίσης ένα νέο κύμα άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, για να δημιουργήσουμε ένα νέο μομέντουμ”», συμπληρώνει.

Αναφερόμενο στο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, ο δημοσιογράφος κάνει αναφορά στην ισχυρή παρουσία της αστυνομίας στους δρόμους της Αθήνας και στην άνοδο της Χρυσής Αυγής: «Όπως όλοι οι πολιτικοί του κεντρικού ρεύματος, ο κ. Βενιζέλος ανησυχεί πολύ για την αύξηση της δύναμης των εξτρεμιστών. Υπεύθυνη είναι η οικονομική κρίση: “Περικοπή εσόδων, περικοπή ελπίδων… Αυτό είναι το πρόβλημα”».
«Ο κ. Βενιζέλος συμφωνεί ότι ‘τα παλιά κυβερνητικά κόμματα’ ευθύνονται για την άνοδο της Χρυσής Αυγής, αλλά μέχρι ενός σημείου: “Αλλά”, υποστηρίζει, “έχουμε και ένα είδος εθνικής ευθύνης, κοινωνικής ευθύνης. Πρέπει να μιλήσουμε για την ευθύνη της κοινωνίας των πολιτών, την ευθύνη της Δικαιοσύνης, την ευθύνη του ιδιωτικού μας τομέα, την ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πρόκειται για ένα είδος άνισης ευθύνης”».

Σε ό,τι αφορά την κεντροαριστερά, το δημοσίευμα αναφέρει:
«Ο Βενιζέλος φαίνεται να κάνει μια ειλικρινή προσπάθεια να ξανακερδίσει τη στήριξη στο ΠΑΣΟΚ από τις θρυμματισμένες ομάδες της αριστεράς ώστε να ξανακτίσει μια mainstream σοσιαλιστική παράταξη. Κι έχει αναθέσει σε μια νέα ομάδα νεαρών σε ηλικία πολιτικών συμβούλων, τριαντάρηδων και σαραντάρηδων, να του δώσουν μια καλύτερη αίσθηση για το αποξενωμένο εκλογικό σώμα των νέων. Όπως βλέπει ο ίδιος τα πράγματα, ένα δυνατό ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τους εξτρεμιστές της δεξιάς και της αριστεράς».
Το άρθρο δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην υπόθεση των πλαστών στατιστικών στοιχείων που έδινε η Ελλάδα, σε συνεργασία με την Goldman Sachs, προκειμένου να ενταχθείς την Ευρωζώνη.

Λέει σχετικά:
«Ο κ. Βενιζέλος αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα χρησιμοποίησε “διαφορετικές οικονομικές και δημοσιονομικές μεθόδους προκειμένου να παρουσιάσει μια καλύτερη δημοσιονομική εικόνα” αλλά λέει ότι αυτό ήταν “κοινή ευρωπαϊκή πρακτική”, ακόμα και στο Ηνωμένο Βασίλειο».
«Για όσους λένε στη Βρετανία ότι η Ελλάδα θα ήταν πολύ καλύτερα αν ήταν εκτός ευρώ γιατί αυτό θα της επέτρεπε να υποτιμήσει το νόμισμά της, ο κ. Βενιζέλος λέει περιφρονητικά: “Το κόστος μιας ελληνικής εξόδου από την Ευρωζώνη είναι υψηλό, πολύ υψηλό”. Και τονίζει ότι θα γινόταν υποτίμηση στο νόμισμα, μεγαλύτερη από 80%, κάτι που θα είχε τρομακτικές επιπτώσεις για την ποιότητα ζωής στην Ελλάδα. “Αυτή είναι μια πολύ καλή άσκηση για ένα θεωρητικό εργαστήριο, αλλά όχι για μια πραγματική οικονομία, για μια πραγματική κοινωνία, για μια πολιτική και κοινωνική ζωή”.

Και το άρθρο κλείνει ως εξής:
«Η Ελλάδα ζει ήδη το πιο ακραίο οικονομικό πείραμα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο δημοσιογράφος κ. Μαλκουτζής λέει ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη μιας νέας ελπίδας ότι η ζωή τους θα βελτιωθεί.
Ενώ συγκεντρώνει τη σωστή ομάδα στο κόμμα του, δεν είναι ξεκάθαρο αν ο κ. Βενιζέλος είναι αυτός που θα πουλήσει αυτό το μήνυμα στο λαό. Όχι για την εμφάνιση ή τον τρόπο ομιλίας του. Ακόμα και πιο καλογυαλισμένοι τύποι, όπως οι κ.κ. Cameron, Clegg ή Miliband δεν θα τα κατάφερναν επίσης.

Θα αγωνιστεί (να το πετύχει) διότι στην πραγματικότητα, μόνο ένας πολιτικός μπορεί να δώσει στους Έλληνες πραγματική ελπίδα: ένας ηγέτης με τη δύναμη να μαλακώσει τους σκληρούς όρους του σχεδίου διάσωσης και να τους δώσει χώρο να αναπνεύσουν ώστε να πετύχουν πραγματική οικονομική ανάπτυξη.
Το όνομά του ηγέτη αυτού είναι φυσικά, Angela Merkel».

e-giakoumis