«Η Κεντροαριστερά χρειάζεται μια πράξη υπέρβασης- υπέρβασης εγωισμών», λέει στο «Εθνος» ένα από τα νεαρότερα στελέχη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ο Κυριάκος Πιερρακάκης, εξηγώντας ότι «η χώρα χρειάζεται τη συλλογική μας συμβολή πολύ περισσότερο από την εξατομικευμένη μας φιλοδοξία». Καλωσορίζοντας ως θετική και αυτονόητη πράξη δε την Κίνηση των «58», τονίζει ότι η επιτυχία του εγχειρήματος θα κριθεί αν μπορέσει να το
πράξει στις νεαρότερες ηλικίες.
Κύριε Πιερρακάκη, είστε από τα νεαρότερα μέλη του ΠΣ του ΠΑΣΟΚ με επιστημονική παρουσία. Πώς αντιλαμβάνεστε την Κίνηση των «58»;
Ως μια θετική αλλά και συνάμα αυτονόητη πράξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να διαδραματίσει τον ρόλο του βασικού προοδευτικού πυλώνα της χώρας, ενώ η Κεντροαριστερά ακόμα και σήμερα εμφανίζεται πολυδιασπασμένη. Δυο κοινοβουλευτικά κόμματα, δεκάδες Κινήσεις και ακόμα περισσότερες φυσιογνωμίες του χώρου οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως τα όσα μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από τα όσα μας χωρίζουν. Η ανάδειξη των διαφορών μας ουσιαστικά αναδεικνύει την αδυναμία μας να φανούμε αντάξιοι των δεδομένων της στιγμής. Ωστόσο, οι πολιτικές αφηγήσεις σφυρηλατούνται μέσα από κοινές αναφορές, δυσκολίες, υπερβάσεις. Η Κεντροαριστερά χρειάζεται μια πράξη υπέρβασης. Αυτή δεν αφορά τον κεντρικό πολιτικό στόχο, αλλά ουσιαστικά ούτε και τις επιμέρους πολιτικές στις οποίες οι περισσότεροι μπορούμε να συμφωνήσουμε. Αντίθετα, χρειαζόμαστε μια υπέρβαση εγωισμών. Η χώρα χρειάζεται τη συλλογική μας συμβολή πολύ περισσότερο από την εξατομικευμένη μας φιλοδοξία.
Εκτιμάτε ότι η νέα γενιά, η οποία αποστασιοποιήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε να στηρίξει ένα εγχείρημα ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς;
Προοδευτική πολιτική πρόταση χωρίς τη στήριξη της νέας γενιάς δεν υφίσταται. Αυτό είναι το εμπειρικό δεδομένο σε κάθε χώρα. Η εκλογική συμπεριφορά των νέων στις «δίδυμες» εκλογές του 2012, αλλά και σε μεταγενέστερες μετρήσεις έδειξε να προσπερνά τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Η νέα γενιά ωθείται προς τα άκρα και αυτό αποτυπώνεται τόσο σε γεγονότα όπως ο Δεκέμβριος του 2008 όσο και στη σημαντική επιρροή της Χρυσής Αυγής στους κόλπους της. Η επιτυχία του εγχειρήματος θα κριθεί όχι μόνο στο αν θα μπορέσει να «κοινωνικοποιηθεί», αλλά κυρίως στο αν θα μπορέσει να το πράξει στις νεαρότερες ηλικίες, με δεδομένα τα δυσθεώρητα ποσοστά ανεργίας και ένα κλίμα «προδομένων προσδοκιών».
Αρα χρειάζεται Εθνικό Σχέδιο για τη χώρα. Υπάρχει;
Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας πέρα και πάνω από το Μνημόνιο, ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης. Οι βασικοί πυλώνες αυτού του σχεδίου οφείλουν να αποτελούν προϊόν εθνικής και όχι απλά παραταξιακής συναίνεσης.
Πέρα από το γενικό πλαίσιο, όμως, χρειάζεται συγκεκριμενοποίηση των πολιτικών και των μεταρρυθμίσεων εκείνων οι οποίες θα κατοχυρώσουν τη μετάβαση στο νέο αυτό μοντέλο. Και για αυτό εκτιμώ πως είναι αναγκαία η δημιουργία μιας Επιτροπής -όπως η επιτροπή Αταλί πρόσφατα στη Γαλλία ή η επιτροπή Αγγελόπουλου-η οποία θα αναλάβει να διαμορφώσει ένα λεπτομερές τέτοιο σχέδιο, το οποίο θα αποτελέσει τον οδικό χάρτη για τα επόμενα χρόνια.
Να επανέλθουμε στα της Κεντροαριστεράς. Επειδή το ένα βήμα δεν αρκεί, υπάρχουν και ποια είναι τα επόμενα;
Πρέπει να συγκροτηθεί εν όψει ευρωεκλογών και δημοτικών εκλογών μια συμπαράταξη όλου του χώρου. Είναι η στιγμή για μια μεγάλη συζήτηση προγραμματικού χαρακτήρα και παράλληλα για μια μεγάλη οργανωτική προσπάθεια. Με συμμετοχικές δημοκρατικές διαδικασίες, με διαβούλευση, με αξιοποίηση του Διαδικτύου, με αυτο-οργάνωση. Η ατζέντα και τα σύμβολα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος μπορούν να αποτελέσουν μια καλή ευκαιρία για τη σύνθεση ενός ψηφοδελτίου το οποίο θα επιτρέψει τη σύγκληση όλων των βασικών πρωταγωνιστών και ταυτόχρονα θα συμβολίσει την επόμενη ημέρα για τον χώρο της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, με μια σύνθεση εμπειρίας και φρεσκάδας, με συνεννόηση και με δυναμισμό.
ΦΩΦΗ ΓΙΩΤΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου