Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι
Βουλευτές, συζητάμε σήμερα κατ' άρθρον ένα νομοσχέδιο, το οποίο δέχτηκε
μεγάλη κριτική -κατά την άποψή μου λογική κριτική- σε σχέση με τον τίτλο
του και τη νομοπαρασκευαστική διαδικασία που ακολουθήθηκε.
Αν μπορούμε να καταλήξουμε κάπου, κυρία
Πρόεδρε, και να καταλήξουμε νομίζω με μεγάλη συναίνεση, είναι ότι όταν
υπάρχει ανάγκη να υπάρχουν τέτοιου είδους νομοσχέδια, τα οποία είναι
διατομεακά -δηλαδή διαπερνούν περισσότερα Υπουργεία, αλλά κυρίως
διαπερνούν περισσότερες αρμοδιότητες επιτροπών- θα ήταν χρήσιμο να γίνει
μία τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής, ούτως ώστε να έχουμε τη
δυνατότητα να συνεδριάζουν από κοινού οι αρμόδιες επιτροπές. Με αυτόν
τον τρόπο νομίζω ότι θα μπορέσει να γίνει σοβαρότερη, πιο
εμπεριστατωμένη, πιο αποτελεσματική και πιο αναλυτική δουλειά, σε σχέση
με την προετοιμασία των νομοσχεδίων, πριν αυτά φτάσουν στην Ολομέλεια.
Με αυτό θα ήθελα να κλείσω το ζήτημα του
τίτλου και της διαδικασίας που ακολουθήθηκε και να μπω στα άρθρα του
σημερινού νομοσχεδίου. Νομίζω ότι το κύριο άρθρο αυτού του νομοσχεδίου
προφανώς δεν έχει να κάνει με το Υπουργείο Υγείας. Είναι ένα ζήτημα το
οποίο απασχολεί την ελληνική κοινωνία, την ελληνική πολιτική ζωή και
γενικότερα την Ελλάδα ως χώρα τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Είναι το
ζήτημα της ρύθμισης των κανόνων που μπορούν να μπουν στους τηλεοπτικούς
σταθμούς και στην τηλεοπτική επικοινωνία με έναν τρόπο ο οποίος θα
είναι καθαρός και θα μπορεί να δημιουργεί ένα περιβάλλον το οποίο, όχι
μόνο να φαίνεται, αλλά να είναι στην πραγματικότητα ένα περιβάλλον
διαφανές.
Όπως γνωρίζετε, ήμουν στο εξωτερικό χθες
και ερχόμενος διάβασα ένα άρθρο στην Εφημερίδα «International New York
Times», το οποίο είναι τραγικά επίκαιρο. Το άρθρο αυτό αναφέρεται
ακριβώς σε αυτήν την έλλειψη εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινής γνώμης
απέναντι στις παλιές μορφές των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Το καταθέτω
στα Πρακτικά.
Νομίζω ότι επ' αυτού, ο πολιτικός κόσμος
της χώρας μέσα από αυτήν τη συζήτηση πρέπει να δώσει σήμερα μία καθαρή
απάντηση, η οποία δεν θα είναι φοβική απέναντι στο νέο και απέναντι στα
νέα μέσα που αναπτύσσονται ραγδαία μέσω του διαδικτύου, αλλά θα είναι
καθαρή, σταθερή και αποφασιστική απέναντι στη λογική της τηλεοπτικής
επικοινωνίας, ότι δηλαδή μπαίνουν καθαροί κανόνες με αρχή, μέση και
τέλος.
Όπως είπα και στην Επιτροπή, υπάρχει μία
μεταβατικότητα στη συγκεκριμένη διάταξη, όπως υπάρχει και ένα
διαγωνισμός σε εξέλιξη. Υπάρχει και μία νέα εποχή στην τηλεοπτική
επικοινωνία, η ψηφιακή εποχή. Αυτά είναι ζητήματα τα οποία απασχόλησαν
τον Έλληνα νομοθέτη, τα οποία όμως δεν έχουν επιλυθεί οριστικά. Με αυτήν
την έννοια περιμένουμε εξηγήσεις από τον αρμόδιο Υπουργό που εισηγείται
αυτήν τη διάταξη. Θα έλεγα ότι πρέπει να καθορίζεται ρητώς ο
μεταβατικός χαρακτήρας της διατάξεως, δηλαδή να προστεθεί η ημερομηνία
στην οποία θα μπορεί να ολοκληρωθεί όλη αυτή η μεταβατική περίοδος και
να μπούμε στη νέα εποχή της ψηφιακής επίγειας τηλεόρασης. Με αυτόν τον
τρόπο να μπορέσουμε, επιτέλους, να έχουμε κανόνες στη χώρα, να έχουμε
πραγματικό ανταγωνισμό, ποιοτική τηλεόραση και δημοσιογραφικά -αν
θέλετε- να έχουμε αντικειμενική και διαυγή ενημέρωση.
Έρχομαι στο πρώτο άρθρο, κύριε Υπουργέ.
Θα τα διατρέξω πολύ γρήγορα τα άρθρα, κύριε Πρόεδρε, γιατί δεν θα εμείνω
σε αυτά τα οποία συμφωνούμε.
Στο άρθρο 1, όπως γνωρίζετε κύριε
Υπουργέ, διατυπώσαμε από την πρώτη συνεδρίαση στην Επιτροπή ότι
αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα που έχουν οι νέοι επιστήμονες, οι νέοι
γιατροί, αντιλαμβανόμαστε το οικονομικό ζήτημα του να ξεκινά κάποιος να
ασκεί το επάγγελμά του, ιδιαιτέρως όταν προέρχεται από μία σχολή που
επιβάρυνε οικονομικά πάρα πολύ τις οικογένειες.
Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο νέος
άνθρωπος δεν μπορεί να πληρώσει μόνος του ένα ενοίκιο, δεν μπορεί να
επιβαρυνθεί όλα τα έξοδα και ενδεχομένως να θέλει συνέργειες και
συνεργασίες, τις οποίες δεν επέτρεπε το παλαιό νομικό καθεστώς.
Όμως, κύριε Υπουργέ -και εδώ θέλουμε
λίγο την προσοχή σας, γιατί είναι από τα λίγα άρθρα που αφορούν το
Υπουργείο σας- πρέπει να είναι σαφές ότι, όταν έχουμε συστέγαση ή
κοινούς χώρους αναμονής, όπως αναφέρει η συγκεκριμένη διάταξη, θα πρέπει
η πόρτα του γιατρού να γράφει πάνω «Ιατρείο»
ή «Μονάδα αδυνατίσματος με διαιτολόγο,
με γιατρό». Θα πρέπει, δηλαδή, να είναι ξεκάθαρο στον κοινό χώρο πού
υπάρχει ο γιατρός, πού υπάρχει ο διαιτολόγος και πού υπάρχει ο
φυσιοθεραπευτής, ούτως ώστε να μην υπάρχει καμία σύγχυση σε σχέση με τις
ειδικότητες και σε σχέση με τους βαθμούς εκπαίδευσης του κάθε χώρου.
Αυτό θα πρέπει να είναι καθαρό. Βέβαια, γνωρίζω ότι δόθηκε απάντηση
σχετικά με τις διατάξεις. Όμως, αυτό θα πρέπει να είναι καθαρό, διότι
πρόκειται για συστέγαση. Σε κάθε ξεχωριστό χώρο, ο οποίος συστεγάζεται,
θα πρέπει ακριβώς έξω από την πόρτα, να υπάρχει μία καθαρή σήμανση.
Μ' αυτήν την έννοια, λοιπόν, θεωρούμε
ότι αυτή η διάταξη μπορεί να αποτελέσει λύση, μπορεί να αποτελέσει
απάντηση σε μία επείγουσα οικονομική ανάγκη που έχουν οι νέοι
επιστήμονες. Όμως, από την άλλη μεριά, θα πρέπει να διασφαλιστεί ο
κανόνας της δημόσιας υγείας και να μπορέσουμε με αυτόν τον τρόπο να
προστατεύσουμε τους πολίτες, οι οποίοι εισέρχονται σε αυτά τα
συστεγαζόμενα ιατρεία και στις άλλες μονάδες.
Όσον αφορά στα άρθρα 2, 3 και 4, νομίζω
ότι είναι σε θετική κατεύθυνση. Είναι αντιληπτό ότι χρειάζεται επιτέλους
να λυθεί το θέμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών και να εξορθολογιστεί ο
τρόπος με τον οποίο υποβάλλουν τις δαπάνες οι συμβαλλόμενοι και με αυτόν
τον τρόπο να υπάρξει άμεση επίλυση θεμάτων τα οποία, δυστυχώς,
επιβαρύνουν ιδιώτες.
Όσον αφορά τώρα στο άρθρο 5, εμείς
καλυφθήκαμε από την πρώτη στιγμή που ήρθε ο Υπουργός Εσωτερικών στην
Επιτροπή και είπε ότι είναι ανάγκη –και το διαπιστώσαμε και εμείς στις
τροποποιούμενες διατάξεις- να υπάρξει παράταση της προθεσμίας,
προκειμένου να μην υπάρξει εμπλοκή στην εξυπηρέτηση των υπηκόων τρίτων
χωρών. Επομένως, θα πρέπει να έχουμε αυτές τις ρυθμίσεις στα σημεία
υποδοχής Αττικής, Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής.
Όσον αφορά στο άρθρο 6, όπως είπα και
στην Επιτροπή, όταν νομοθετούμε, είναι καλό πολλές φορές να είμαστε
λιγάκι πιο περιγραφικοί, ούτως ώστε όταν έχουμε ανασχηματισμούς να μη
χρειάζονται τροποποιήσεις σε διατάξεις, όπως είναι η παρούσα, η οποία
ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτε άλλο παρά μόνο τον τίτλο του Υπουργείου
λόγω του ανασχηματισμού.
Όσον αφορά στο άρθρο 7, ειπώθηκε και
χθες καθαρά από τον Εισηγητή μας –και περιμένουμε να έρθει ο Υπουργός
για να δώσει εξηγήσεις και ενδεχομένως να κάνει και τις διορθώσεις επί
της διατάξεως- ότι θα πρέπει να είναι καθαρό ότι θα ολοκληρωθεί ένα
έργο, το οποίο ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια, αλλά υπήρξαν
γραφειοκρατικά και άλλα προβλήματα και γι' αυτό το λόγο δεν έχει
περατωθεί. Όμως, θα πρέπει να υπάρχει απόλυτη καθαρότητα και απόλυτη
σαφήνεια ότι δεν πάμε για αποχαρακτηρισμούς, για περαιτέρω παραχωρήσεις
και για άλλου είδους πράξεις που οδηγούν την ελληνική κοινωνία σε
συνειρμούς, οι οποίοι δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν αυτήν την
περίοδο. Μάλιστα, σ' αυτούς τους συνειρμούς και σ' αυτές τις διατάξεις
εμείς, ως πολιτικός κόσμος, θα πρέπει να απαντάμε με φως, διαφάνεια και
σαφήνεια.
Όσον αφορά στα άρθρα 8, 9 και 10,
συμφωνούμε, διότι πρόκειται για διατάξεις, οι οποίες επιλύουν ζητήματα
στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όπως επίσης και στο άρθρο 11 του
Υπουργείου Τουρισμού και στο άρθρο 12.
Όσον αφορά στα άρθρα 13, 14 και 15 που
αφορούν την Ελληνική Προεδρία, νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει η μεγαλύτερη
δυνατή συναίνεση από την πλευρά όλων των πτερύγων, ούτως ώστε να
επιτύχουμε μία Προεδρία η οποία θα αναβαθμίσει τη χώρα, θα προσθέσει
ισχύ και κύρος στο εξωτερικό και η οποία θα επιτελέσει ρόλο, ούτως ώστε η
χώρα να είναι σημείο αναφοράς τα επόμενα χρόνια και για την Ευρωπαϊκή
Ένωση.
Όσον αφορά στο άρθρο 17, όπως είπαμε και
στην τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής, αντιλαμβανόμαστε ότι
χρειάζεται αυτή η παράταση, διότι δεν έχει ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία
του διαγωνισμού για την αδειοδότηση των ραδιοφωνικών σταθμών και
προφανώς πρέπει να ολοκληρωθεί προς όφελος της ενημέρωσης.
Τέλος, θα ήθελα να μπούμε, κύριε Υπουργέ, στις τροπολογίες.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι ορθή η πολιτική επιλογή σας να αποσύρετε το άρθρο που αφορά τις ιδιωτικές κλινικές.
Ως προς τους αγροτικούς ιατρούς -ζήτημα
το οποίο κατέθεσε ο Πρόεδρος της Επιτροπής κ. Κρεμαστινός και το οποίο
επίσης υποστηρίχθηκε από όλες τις πτέρυγες- νομίζουμε ότι πρέπει να
είναι σαφές αυτό που είπε προηγουμένως και η Εισηγήτρια της Νέας
Δημοκρατίας, ότι δηλαδή δεν πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα στους
απόφοιτους των ιατρικών σχολών άλλων χωρών και να επιβάλλονται
περισσότερες υποχρεώσεις στους αποφοίτους των εθνικών ιατρικών σχολών,
των σχολών της Ελλάδας.
Εμείς έχουμε κάνει μία διατύπωση στην
τροπολογία που έχει καταθέσει ο κ. Κρεμαστινός, η οποία είναι πιο σαφής.
Ενδεχομένως να δούμε τις διορθώσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες,
προκειμένου να μην υπάρχει καμία σκιά.
Ως προς τον εθνικό συντονιστή κατά των
ναρκωτικών: Ακριβώς επειδή τον συντονισμό της πολιτικής τον έχει ο
ΟΚΑΝΑ, νομίζω πως πρέπει να υπάρξει ένα πάντρεμα. Να υπάρξει, δηλαδή,
ένας συνδυασμός, ούτως ώστε να μην υπάρξουν επικαλύψεις. Αυτό μπορεί να
γίνει με έναν τρόπο, ο οποίος διοικητικά είναι απλός και ο οποίος
χρησιμοποιείται σε διεθνές επίπεδο σε πολλές χώρες: Ο εθνικός
συντονιστής, ο οποίος σωστά διορίζεται από τον Πρωθυπουργό -γιατί ο
πόλεμος κατά των ναρκωτικών είναι ένα ζήτημα το οποίο απασχολεί την
ελληνική κοινωνία- μπορεί να προκύπτει μέσα από μία εισήγηση του ΟΚΑΝΑ
προς τον Πρωθυπουργό. Αυτή η εισήγηση μπορεί να περιλαμβάνει τρία
πρόσωπα, εκ των οποίων το ένα –ανάλογα με το βιογραφικό προφανώς, την
εμπειρία και το κύρος- να το επιλέγει και να το διορίζει ο Έλληνας
Πρωθυπουργός. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να έχουμε και τη συμμετοχή
του κατ' εξοχήν αρμόδιου φορέα, αλλά και βεβαίως τον αναβαθμισμένο ρόλο
που θέλουμε για τον εθνικό συντονιστή, ούτως ώστε να επιτελέσει
ορθότερα και το καθήκον που του αναθέτει ο Έλληνας νομοθέτης.
Είναι σημαντικό να δούμε και δύο ακόμη ζητήματα, κύριε Υπουργέ, ενδεχομένως και με τη μέθοδο των νομοτεχνικών βελτιώσεων.
Το πρώτο αφορά την υποχρέωση των
ειδικευμένων γιατρών να επισκέπτονται τουλάχιστον μία φορά το μήνα τα
αγροτικά ή περιφερειακά ιατρεία, την οποία προβλέπει μία τροπολογία που
οποία έχει κατατεθεί πάλι από τον Πρόεδρο της Επιτροπής Κοινωνικών
Υποθέσεων. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να έχουμε στα χωριά, στα
νησιά, στις ορεινές περιοχές, ειδικευμένους γιατρούς, παραδείγματος χάρη
καρδιολόγους, οι οποίοι θα κάνουν εξετάσεις κοντά στις τοπικές
κοινωνίες και με έναν τρόπο που δεν θα επιβαρύνει το ελληνικό δημόσιο.
Τέλος, να επαναλάβω αυτό που είπα και
στην Επιτροπή, ότι είναι σημαντικό στις Επιτροπές του Υπουργείου Υγείας
να καθοριστεί ότι δεν υπάρχει δεύτερη θητεία. Έτσι, θα αποφύγουμε τα
αιώνια μέλη των Επιτροπών και θα υπάρξει περισσότερη διαφάνεια και
αποτελεσματικότητα στις Επιτροπές του Υπουργείου Υγείας.
Με αυτές τις σκέψεις και αυτές τις
προτάσεις, κυρία Πρόεδρε, κλείνω, λέγοντας το εξής: Εάν σε κάτι μπορούμε
να φανούμε χρήσιμοι, είναι στο να μπορούμε να διορθώνουμε κάθε φορά
ζητήματα και να μην χρειαστεί να μας απασχολήσουν ξανά. Γι' αυτό είναι
χρήσιμο να μπορέσει να υπάρξει μία πρόταση από όλες τις πτέρυγες, από
όλες τις κοινοβουλευτικές ομάδες, η οποία να λέει ότι στην περίπτωση
διατομεακών νομοσχεδίων αρμόδιες θα είναι οι κοινές συνεδριάσεις των
Επιτροπών της Βουλής. Με αυτό τον τρόπο θα πάμε σε καλύτερη νομοθέτηση,
κάτι που έχει ανάγκη η χώρα ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου