Κατανοείτε λοιπόν, μετά την πλύση εγκεφάλου των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, και των τηλεπερσόνων σε ομηρία ποια ήταν η αντίδραση σε ένα μέρος του κοινωνικού μου περίγυρου, όταν τους είπα αυτό και ότι στηρίζω εν πολλοίς τον αγώνα τον διοικητικών. Με μία μικρή δόση υπερβολής θα έλεγα πως τα πρόσωπα τους γέμισαν φρίκη και με ρώτησαν ένα τεράστιο "γιατί". Το ίδιο γιατί που θα ρώταγε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αν άκουγε από τον οποιοδήποτε αυτή την δήλωση. Το γιατί είναι απλό απαντώ τόσο στην οικογένεια μου, όσο και σε αυτούς που ζητούν να ανοίξουν άνευ όρων τα πανεπιστήμια.
Πρώτα, πρώτα διότι η δική μου κοινωνική συνείδηση και οι αρχές με τις οποίες με μπόλιασε η ίδια η οικογένεια μου, δεν μου επιτρέπουν να μπώ στο πανεπιστήμιο μου επί πτωμάτων. Mάλιστα νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέπει η ίδια η έννοια της παιδείας που διάφοροι ευαγγελίζονται να αναπαράγει αυτού του είδους τα ένστικτα κοινωνικού ατομικισμού αλλά ως γνωστόν στην κυβέρνηση ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Δεύτερον, θέλω το πανεπιστήμιο μου να λειτουργήσει και όχι να υπολειτουργήσει, θέλω οι σπουδές μου να είναι ανάλογες με τον κόπο μου για να εισέλθω στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα, και η αναλογία ένας διοικητικός για κατά προσέγγιση 2000 ή 1000 φοιτητές στο εκάστοτε τμήμα μόνο την ομαλή λειτουργία του ιδρύματος δεν μπορεί να εξασφαλίσει. Δεν δέχομαι ο οποιοσδήποτε να υποβαθμίζει τις σπουδές μου, δεν δέχομαι το μέλλον μου να τίθεται σε διαπραγμάτευση και να ξεπουληθεί για χάρη της τρόικας.
Τρίτον, η στήριξη μου στους διοικητικούς δεν είναι άνευ όρων. Δεν εθελοτυφλώ στις παθογένειες του ελληνικού δημοσίου. Επιθυμώ και ζητώ την αξιολόγηση με μετρήσιμους στόχους, του συνόλου των υπαλλήλων αλλά λαμβάνοντας υπόψιν και τις συνθήκες με τις οποίες προσλήφθηκαν και τις σύγχρονες αντικειμενικές συνθήκες ( πχ κάποιος ο οποίος χρειάζεται άλλα δύο χρόνια για να βγει στην σύνταξη δεν είναι δυνατόν να απολυθεί διότι σε αυτή την ηλικία'ία ουδείς θα τον προσλάβει). Κατόπιν της αξιολόγησης όσοι θεωρηθεί ότι δεν ανταποκρίνονται στα καθήκοντα τα οποία εκτελούν να ύπαρξη μια αντιμετώπιση σε μια λογική που θα εξυπηρετεί το πανεπιστήμιο αλλά λαμβάνοντας υπόψιν μας ότι όταν ακούμε την κυβέρνηση να μιλά για εργασία δεν μπορεί να μιλάει ταυτόχρονα για απολύσεις τουλάχιστον σε χώρους που μπορεί να το ελέγξει.
Σε αυτό το σημείο οι διάφοροι κυνικοί φυσικά θα απαντήσουν : "καλά όλα αυτά, μα αυτό που ζητάς είναι παράλογο, όλες οι επιχειρήσεις ιδιωτικές και δημόσιες έχουν μειώσει το προσωπικό τους ανάλογα οφείλει να πράξει και η δημόσια παιδεία" . Απαντώ, ο συλλογισμός είναι μη ορθός καθώς το συμπέρασμα δεν προκύπτει από απλή λογική διεργασία. Η παιδεία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ η παιδεία είναι δικαίωμα, ιδιαίτερα η δημόσια παιδεία είναι αναγκαιότητα για την άμβλυνση των ταξικών ανισοτήτων που μαστίζουν σήμερα την χώρα μας και όποιος επιθυμεί να την υποβαθμίσει θα με βρει απέναντι του.
Για αυτό ας τελειώνει η πλάκα με τα πανεπιστήμια αγαπητό υπουργείο. Το να κάνει κάποιος λάθος στην πολιτική δεν είναι έγκλημα, έγκλημα συνιστά στην πολιτική η άρνηση να το διορθώσεις και αυτή την στιγμή διαπράττεις έγκλημα εις βάρος μου, εις βάρος του φοιτητή που τόσο καιρό χρησιμοποιείς αυθαίρετα ως ασπίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου