ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ Π. ΡΗΓΑ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα μία πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ διά του Αρχηγού του εχθές στο

Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Αυτή η πρόταση μομφής και την ώρα που έρχεται και για το λόγο που γίνεται, από τη μία συνιστά μία πράξη πολιτικής ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού, αλλά από την άλλη μας δίνει την ευκαιρία για μια ακόμη φορά να εξηγήσουμε και να πείσουμε, αν είναι δυνατόν, για την αναγκαιότητα της συμμετοχής μας σε αυτήν την Κυβέρνηση και για την αναγκαιότητα των προσπαθειών που καταβάλλουμε, συμμετέχοντας σε μία Κυβέρνηση εθνικής ευθύνης, προκειμένου η χώρα μας να παραμείνει όρθια.

Αυτή, λοιπόν, η μομφή του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μία μομφή στην Κυβέρνηση. Είναι ουσιαστικά μία μομφή στη λογική, μία μομφή στις θυσίες που καταβάλλει ο ελληνικός λαός, μία μομφή στην υπεράνθρωπη προσπάθεια που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια από τις δυνάμεις που θέλουν με ειλικρίνεια να κρατηθεί η χώρα όρθια.

Είναι μία μομφή των δυνάμεων που εκπροσωπούν την καταστροφολογία, των δυνάμεων εκείνων που δεν θέλουν η χώρα να ορθοποδήσει, των δυνάμεων εκείνων που χαίρονται όταν αποτυγχάνει η εθνική προσπάθεια, των δυνάμεων εκείνων που δεν έχουν εναλλακτική πρόταση, παρά μόνο σαν κι αυτή που ακούστηκε τώρα από το συνάδελφο κ. Κουρουμπλή: Ας καταστραφούν όλοι μαζί μας. Η «λογική των Κούγκι», να ανατιναχτούμε όλοι μαζί, να πάρουμε και τους Ευρωπαίους στην κατρακύλα μας.

Αυτή είναι η λογική της αυτοκτονίας, γιατί η στρατηγική σας είναι αδιέξοδη.Αυτή είναι και η βαθύτερη έννοια, η ουσία και το αίτιο που έγινε η πρόταση μομφής. Από τα δικά σας αδιέξοδα θέλετε να βγείτε. Στους δικούς σας θέλετε να απαντήσετε. Στον κ. Λαφαζάνη θέλει να απαντήσει ο κ.Τσίπρας, διότι εναλλάσσει τον επανασταστισμό που βγαίνει μέσα από τις ζούγκλες του Αμαζονίου, με τον καθωσπρεπισμό των αμερικάνικων πανεπιστημίων. Είναι μία περίεργη πολιτική, η οποία ξεκινάει από το σκίσιμο του μνημονίου και έρχεται να καθίσει με ήρεμο τρόπο στην επαναδιαπραγμάτευση, στη συζήτηση.

Αυτά, λοιπόν, τα αδιέξοδα, τα οποία εκφράζονται με πάρα πολύ παραστατικό τρόπο μέσα από τις περιοδείες που κάνει ο κ. Τσίπρας είτε στη Λατινική Αμερική, είτε πρόσφατα στην Αμερική, είναι και η αιτία που αξιοποιεί ένα Κοινοβουλευτικό «όπλο», όπως είναι η πρόταση μομφής. Και την καταθέτει τώρα με αφορμή –όπως λέει- την εκκένωση του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ, για το οποίο δεν μιλήσατε σήμερα. Και είναι ευεξήγητο γιατί δεν μιλήσατε. Το ζήτημα της ΕΡΤ δεν ακούστηκε παρά μόνο ελάχιστα. Προφανώς καταλάβατε ότι το θέμα δεν είναι -ας μου επιτραπεί ο όρος- «πιασάρικο».

Ο ελληνικός λαός έχει πολύ σοβαρά προβλήματα. Ο ελληνικός λαός αυτήν τη στιγμή αγωνίζεται, πάσχει και έχει μόνο μία ελπίδα: Να μπορέσουν αυτές οι προσπάθειες και οι θυσίες να πιάσουν τόπο. Δεν είναι το πρόβλημά του η προστασία διαφόρων κεκτημένων, τα οποία ουσιαστικά αποτελούν πρόκληση για ένα λαό που βιώνει πραγματικά την κρίση.

Αγαπητές φίλες και φίλοι, μας δίνετε την ευκαιρία να θυμίσουμε σε κάποιους ότι αυτό το κόμμα, το οποίο πιστώνεται πάρα πολλές θετικές στιγμές και κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης, αυτό το κόμμα το οποίο έστησε όλο αυτό το κοινωνικό κράτος -που μας περιέγραψε προηγουμένως ο κ. Κουρουμπλής ότι αποξηλώνεται- το κόμμα του ΠΑΣΟΚ το οποίο δημιούργησε το κοινωνικό κράτος και το κόμμα εκείνο το οποίο είχε και τις αρνητικές του στιγμές μετά την Μεταπολίτευση, με πολύ συνειδητό τρόπο συμμετέχει σε αυτήν την προσπάθεια. Μίκρυνε, συρρικνώθηκε, γιατί πάντοτε έπραττε υπεύθυνα, γιατί ανέλαβε τις ευθύνες του.

Από το 2009 και έπειτα, όταν η κρίση ήταν παρούσα, όταν η κρίση ήταν εδώ, με πρωτοφανές έλλειμμα, πρωτοφανές χρέος, πρωτοφανή έλλειψη ανταγωνιστικότητας, με την ύφεση ήδη να αυξάνει, αυτό το κόμμα δεν δίστασε να αναλάβει τις ευθύνες του. Αυτό το κόμμα δεν δίστασε -όταν ήμαστε εντελώς ξεκρέμαστοι, χωρίς «χειρολαβή»- να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να μην αφήσει τη χώρα να πέσει στον γκρεμό.

Εμείς, λοιπόν, ξέρουμε πολύ καλά, τι σημαίνει να δίνεις τη μάχη σου, έχοντας εκ των προτέρων αναλάβει ένα συγκεκριμένο, πολύ βαρύ, πολιτικό κόστος. Έχουμε καεί. Ναι, αλλά δεν έχουμε καεί απλά και μόνο για να μπορούμε σήμερα να επανέλθουμε με ένα δημαγωγικό τρόπο και να πούμε: «Συγνώμη γι’ αυτά που κάναμε».

Εμείς με παρρησία και ευθύτητα λέμε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο η ειλικρινής εθνική προσπάθεια για να μπορέσει η χώρα να βγει από την κρίση. Και είναι δρόμος στρωμένος με πάρα πολλά προβλήματα, ένας δρόμος δύσβατος, ένας δρόμος ο οποίος έχει διανυθεί στο μεγαλύτερο μέρος του. Και τώρα δίνουμε την τελική προσπάθεια.

Τώρα, λοιπόν, που ο ελληνικός λαός δίνει την τελευταία του μάχη, προκειμένου να βγει από την κρίση, έρχεστε εσείς να κάνετε τι; Φοβούμενοι, μήπως αυτή η προσπάθεια επιτύχει, να ξαναβάλετε τρικλοποδιά. Να στηρίξετε όλα εκείνα τα συμφέροντα, που εδώ και τρία χρόνια δίνουν τη μάχη να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, να ξαναγυρίσουμε στη δραχμή, δίνουν τη μάχη για να καταρρεύσει η οικονομία και να μπορέσουν, πραγματικά, να κερδοσκοπήσουν όλοι αυτοί που έχουν επενδύσει πάνω στην καταστροφή της χώρας.

Αυτή, λοιπόν, η προσπάθεια, δυστυχώς για εσάς, θα φθάσει στο τέλος. Και το ΠΑΣΟΚ θα έχει ένα σημαντικό μερίδιο -το σημαντικότερο ίσως- στην προσπάθειας αυτή, γιατί έδειξε -και εξακολουθεί να δείχνει- εθνική ευθύνη.

Αγαπητές φίλες και φίλοι, η παρουσία μας σε αυτήν τη Κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι έχουν εξαλειφθεί οι ιδεολογικές μας διαφορές από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας

Άλλωστε, μην ξεχνάτε ότι το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε αυτή τη μάχη. Στη συνέχεια, θα έλεγα με ειλικρινή τρόπο, απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, και η Νέα Δημοκρατία κατανόησε ότι ο δρόμος της ευθύνης είναι ο μοναδικός δρόμος στον οποίο μπορούμε να πορευτούμε και αυτή τη στιγμή έχουμε παραμερίσει τις ιδεολογικές μας διαφωνίες, όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί δεν είναι αυτό η προτεραιότητα. Η προτεραιότητα είναι μία την οποία εμείς υπηρετούμε με ειλικρίνεια, χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες και υπολογισμούς, δηλαδή να βγούμε από την κρίση και όταν βγούμε από την κρίση, θα μπορέσουμε να λύσουμε τις ιδεολογικές μας διαφωνίες και τη διαφορετικότητά μας θα μπορέσουμε προφανώς να την αναδείξουμε. Σήμερα όμως προέχει ο εθνικός στόχος και αυτόν εμείς τον υπηρετούμε και τον υπηρετεί και η προγραμματική συμφωνία την οποία τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης υπέγραψαν.

Εμείς είμαστε ξεκάθαροι, τα είπαμε και προεκλογικά και δεν έχουμε αποστεί ούτε κεραίας από τις αρχικές μας δεσμεύσεις. Είμαστε συνεπείς στους στόχους μας και στην πορεία μας και έχουμε πρώτοι δημοσιοποιήσει με κάθε τρόπο το εθνικό σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση. Είμαστε η μοναδική πολιτική δύναμη η οποία με σαφήνεια, χωρίς λαϊκισμούς, χωρίς απλουστεύσεις, περιέγραψε τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν προκειμένου η χώρα μας να βγει από την κρίση και αυτό υπηρετούμε σήμερα και το υπηρετούμε με κόστος και υπευθυνότητα.

Εκεί δικαιολογούνται προφανώς και οι διαφοροποιήσεις και οι απόλυτα δικαιολογημένες διαφωνίες των συναδέλφων του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Νέας Δημοκρατίας. Έχουμε πραγματική αγωνία. Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να υπάρξει λάθος, να υπάρξει υποχώρηση, να υπάρξει ίσως χειροτέρευση της κατάστασης σε πάρα πολλά νομοσχέδια τα οποία έρχονται. Ένα συγκεκριμένο είναι ο φόρος ακινήτων. Ναι, είμαστε απόλυτα ειλικρινείς όταν λέμε ότι πρέπει να διορθωθεί. Υπηρετώντας το δημοσιονομικό στόχο, μπορούμε να το κάνουμε δικαιότερο και αποτελεσματικότερο και αυτό θα κάνουμε. Θα το παλέψουμε.

Επίσης, το εννοούμε όταν λέμε ότι δεν θα παρθούν νέα δημοσιονομικά μέτρα. Δεν θα υπάρξουν περικοπές μισθών και συντάξεων γιατί ούτε η κοινωνία τα αντέχει, ούτε η οικονομία τα αντέχει, ούτε το πολιτικό σύστημα τα αντέχει. Σ’ αυτά είμαστε ξεκάθαροι.

Εκεί λοιπόν οι συνάδελφοι Βουλευτές οι οποίοι έχουν υποστεί όλα αυτά τα χρόνια τεράστια πίεση, εκφράζουν την άποψή τους με παρρησία, όμως η ώρα όπου καλείται ο καθένας μας να πάρει τη μεγάλη απόφαση φτάνει κάθε φορά όταν το διακύβευμα είναι πολύ συγκεκριμένο και έχει να κάνει με την ύπαρξη της χώρας, με την υπόσταση της Ελλάδας. Τότε η απόφασή μας είναι πάντα μια απόφαση ευθύνης και αυτή την απόφαση κάθε φορά την επιβεβαιώνουν οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Αυτό λοιπόν θα κάνουμε και τώρα, διατηρώντας και τις διαφωνίες μας και τις ενστάσεις μας για αρκετά θέματα, δίνοντας τη μάχη σε κάθε νομοσχέδιο έτσι ώστε να υπάρξουν βελτιώσεις σύμφωνα μ’ αυτά που μπορεί η ελληνική οικονομία να αντέξει. Είμαστε εμείς οι οποίοι και στον τομέα του κοινωνικού κράτους και στον τομέα του περιορισμού της ανεργίας και της ενίσχυσης των ασθενών εισοδηματικών στρωμάτων, περάσαμε, εισηγηθήκαμε και ψήφισε η Βουλή μέτρα στις παρούσες συνθήκες για να μπορέσει να ανακουφιστεί ο οικονομικά ασθενέστερος συμπολίτης μας. Είμαστε εμείς οι οποίοι προτείναμε και τα προγράμματα για την ανεργία και το ζήτημα της αναστολής των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας και την ασφάλιση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανέργων και των οικονομικά ασθενών και σε πάρα πολλά νομοσχέδια δώσαμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη μας έτσι ώστε υπό τις παρούσες συνθήκες να μπορέσουμε να βελτιώσουμε όσο γίνεται την κατάσταση.

Ναι, θα τη δώσουμε τη μάχη μας γιατί ξέρουμε ότι δεν έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σ’ αυτό το κακό και σε κάτι καλύτερο.

Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο. Υπάρχει μία εντελώς ανεύθυνη περιγραφή ενός παραδείσου, τον οποίο μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στο μυαλό του, ενός παραδείσου που υπόσχεται να ξανάρθουμε -λέει- στα παλιά με έναν τρόπο που δεν μας τον περιγράφουν, με έναν τρόπο νεφελώδη, όπου τα πάντα ξαφνικά θα διορθωθούν, θα βρούμε χρήματα και θα στηρίξουμε μια ανάπτυξη όπου θα μοιράσει ξανά χρήματα και πλούτο και όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι.

Πολύ ωραίο το παραμύθι. Πολύ ωραία αυτή η απήχηση, αλλά δεν βασίζεται σε κανένα πραγματικό στοιχείο.

Επίσης, το στρατηγικό αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο καιρό συμπληρώνεται και με άλλες πρωτοβουλίες που φαίνεται ότι θέλει να αναλάβει: Αφού είδε ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν έπεσε –προς μεγάλη του θλίψη- ενώ κάθε μήνα η λαϊκή αντίδραση και η λαϊκή οργή θα την είχε σαρώσει, αρχίζει να επιστρατεύει τη συκοφαντία και τη σκανδαλολογία. Ανασύρει υποθέσεις οι οποίες θεωρεί ότι θα πλήξουν το ΠΑΣΟΚ και τον Πρόεδρο του, με πρόσφατο παράδειγμα την υπόθεση των υποβρυχίων.

Περιμένουμε, αγαπητοί φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ -είναι η εικοστή τρίτη μέρα σήμερα- να έρθετε εδώ και να μας εξηγήσετε για να σας εξηγήσουμε και εμείς και να σας ρωτήσουμε και να μας απαντήσετε στο εξής: Τελικά, ποιος υπηρετεί συμφέροντα και ποια είναι αυτά;

Θα τα πούμε, όμως, κάποια στιγμή -δεν ξέρουμε πότε θα είναι αυτό- όταν θα φέρετε αυτή την πρόταση για τα υποβρύχια, όπου θα συναντηθούμε πάλι εδώ στη Βουλή και θα ξαναζήσουμε αυτό το φιάσκο το οποίο υπεστήκατε την προηγούμενη φορά όταν αναλάβατε μια παρόμοια πρωτοβουλία.

Αυτή η συζήτηση για εμάς, για το ΠΑΣΟΚ, είναι μια συζήτηση που πιστεύω ότι θα επιτρέψει και σε εμάς τους ίδιους να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της προσπάθειας, τις δυσκολίες αλλά και τον ιερό σκοπό για τον οποίο δίνουμε τον αγώνα μας.

Δεν μας ενδιαφέρει και δεν έχουμε μετρήσει ευθύς εξαρχής αν θα έχουμε κέρδος, πολιτικό όφελος. Ναι, όσο κι αν φαίνεται ότι αυτό είναι περίεργο, έχουμε ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι εμάς δεν μας ενδιαφέρει αν θα γίνει θυσία το δικό μας πολιτικό μέλλον για να μπορέσει η χώρα να ορθοποδήσει.

Εσείς απλώς κοιτάξτε ότι σήμερα υπόσχεστε πράγματα τα οποία πολύ σύντομα -αν ο ελληνικός λαός σας επιτρέψει να κυβερνήσετε- θα τα βρείτε μπροστά σας.

Θα ήθελα να κλείσω, λέγοντάς σας και κάτι ακόμα: Συμπεριφέρεστε σαν κόμμα του 4%.  Έχετε πολύ μεγάλη αλαζονεία όταν καβαλώντας το κύμα της οργής στις εκλογές του 2012 φτάσατε στο 27%. Κι ενώ κατηγορούσατε στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ -όταν είχε 44% και 45%- πως δεν εκφράζει αυθεντικά τη λαϊκή βούληση, γίνατε ξαφνικά οι αυθεντικοί εκφραστές του λαού. Εσείς μόνο πονάτε για τα δημοκρατικά δικαιώματα. Εσείς έχετε την ευαισθησία γιατί αυτή τη στιγμή ο Έλληνας πολίτης υποφέρει. Και αυτή τη νομιμοποίηση την αντλείτε επειδή πήρατε 27% με τις παρούσες συνθήκες. Πόση περισσότερη αλαζονεία; Δηλαδή, τι περισσότερο πρέπει να γίνει για να φανεί ότι έχετε καβαλήσει το καλάμι;

Αφιππεύστε, λοιπόν, και καταλάβετε ότι για να βγει η χώρα από την κρίση, χρειάζεται μια κοινή εθνική προσπάθεια. Εάν δεν το προσπαθήσουμε όλοι μαζί, είναι προφανές ότι η χώρα θα βολοδέρνει, θα ταλαιπωρείται και δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της.

Εμείς το παλεύουμε. Βρισκόμαστε στο καλύτερο σημείο σε σχέση με το παρελθόν. Οι δανειστές θα καταλάβουν ότι είναι υποχρέωσή τους να τηρήσουν τα υπεσχημένα. Από τη στιγμή που επιτύχαμε αυτό που η δανειακή σύμβαση επιτάσσει, είναι υποχρεωμένοι να μεριμνήσουν για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Εμείς κάναμε το καθήκον μας. Γι’ αυτό και στις διαπραγματεύσεις είμαστε πολύ πιο ισχυροί.