Στις συμπληγάδες της αντιπαράθεσης μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ μήπως χάθηκε η δυναμική της πρωτοβουλίας των «58»;
Η πρωτοβουλία των «58» –που τώρα έχουν γίνει πια 4.058– και άλλων πολλών είναι πρωτοβουλία ανθρώπων της Κεντροαριστεράς που ανησυχούν για την ανασυγκρότηση της χώρας και της παράταξης και υπερβαίνει κατά πολύ τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των παλαιών πολιτικών δυνάμεων του χώρου. Η πρωτοβουλία διακινεί μια μεγάλη ιδέα, την ενότητα της δημοκρατικής παράταξης, που στενάζει από τον κατακερματισμό και τις μικρότητες και που η απουσία της θέτει σε κίνδυνο την πορεία της χώρας και τις θυσίες των πολιτών. Δεν είναι κόμμα ή πολιτική κίνηση.
Ο σπόρος έπεσε και θα ανθίσει στην ώρα του. Τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει, ίσως λίγο να τον καθυστερήσει. Εξάλλου υπάρχουμε μόλις ένα μήνα!
Κεντροαριστερά χωρίς κοινωνικές αναφορές μήπως οδηγεί σε τακτοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών;
Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία δεν έχουν καμία απολύτως προσωπική πολιτική φιλοδοξία. Επέλεξαν το δύσκολο δρόμο της προσπάθειας σε μια εποχή πολύ επικίνδυνη για την πολιτική και την Κεντροαριστερά.
Η παράταξη εξάλλου γέμισε από αρχηγούς. Μόνο που, για να γίνει κανείς αρχηγός, πρέπει πρώτα να υπάρχει παράταξη!
Πώς βλέπετε την υπόθεση της Κεντροαριστεράς να εξελίσσεται έως τις ευρωεκλογές;
Στο κείμενό μας υποστηρίξαμε την ανάγκη δημιουργίας ενός οργανικού συνασπισμού κομμάτων και κινήσεων, χωρίς να θέτουμε ως προαπαιτούμενο τη διάλυσή τους. Αυτό θα ήταν ανιστόρητο και αφελές. Το σχήμα και τη μορφή θα τα βρούμε. Μας ενδιαφέρει η ανάδειξη μιας πολιτικής πρότασης που θα φτιάχνει από τα συντρίμμια μια νέα Ελλάδα, αξιοπρεπή, δίκαιη, ευημερούσα. Οι ευρωεκλογές είναι μια ευκαιρία. Αλλά δεν είναι η μόνη και σίγουρα δεν θα σταματήσουμε σε αυτές.
Πως κρίνετε τη στάση του Φώτη Κουβέλη απέναντι στην πρωτοβουλία των «58»;
Η ΔΗΜΑΡ και ο Φ. Κουβέλης κράτησαν μια γενναία στάση μετά τις εκλογές του 2012 και την απόφασή τους για συμμετοχή στην κυβέρνηση. Ψήφισαν μερικά από τα δυσκολότερα νομοσχέδια που εφαρμόζονται. Με τη στάση τους τίμησαν την πολιτική τους και τιμήθηκαν από τους πολίτες. Δεν άντεξαν μέχρι τέλους. Γιατί είναι δύσκολο να δοκιμάζεις την αριστεροσύνη σου στο καμίνι της εξουσίας – και μάλιστα την εποχή του μνημονίου. Εξακολουθώ να μη βλέπω τι μας χωρίζει πραγματικά. Έχω υπόψη μου ασφαλώς τις δηλώσεις του. Πιστεύω όμως στην υπευθυνότητά του. Η ΔΗΜΑΡ έχει μπροστά το συνέδριό της. Ας περιμένουμε. Η ευθύνη είναι μεγάλη και είναι και ατομική και συλλογική.
Εγκαλούν την πρωτοβουλία των «58» ότι δεν παίρνει σαφή θέση στο θέμα της διακυβέρνησης;
Νομίζω ότι «εν αρχή ην» η χώρα. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός. Προκύπτει κάθε φορά ως αναγκαιότητα – ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή των συμμαχικών κυβερνήσεων. Άρα η κυβερνητική σταθερότητα επιβάλλεται ως αυτονόητο πρόταγμα. Αυτή είναι η πατριωτική ευθύνη για ένα κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ταύτιση με την ατζέντα της ΝΔ. Δείτε πόσο καιρό κρατάει η διαπραγμάτευση στη Γερμανία μεταξύ χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών. Η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν είναι ασύμβατη με την πολιτική σταθερότητα. Αντίθετα, η δυνατή Κεντροαριστερά αποτελεί κάθε φορά τον εγγυητή της ευρωπαϊκής πορείας και τον εμπνευστή της εθνικής ανασυγκρότησης. Χωρίς αυτή, απλώς δεν γίνεται.
Ο κ. Τσίπρας κάλεσε σε «αντάρτικο» βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για την πτώση της κυβέρνησης. Πώς το σχολιάζετε;
Είναι πολιτικά ανόητο. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στηρίζουν με το πολιτικό τους αίμα, τρία χρόνια τώρα, μια πορεία εξόδου από την κρίση και δεν φαντάζομαι να ισχυρίζεστε ότι είναι λιγότερο ευαίσθητοι από τον κ. Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ με την πρόταση αυτή ενίσχυσε στην πραγματικότητα την κυβερνητική συνοχή. Και το έκανε συνειδητά. Γιατί ούτε ήθελε ούτε θέλει να κυβερνήσει. Επειδή ξέρει καλύτερα από όλους μας ότι δεν έχει τίποτα να πει.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ συνεργάστηκαν με τη ΝΔ. Δεν έχουν κοινά σημεία με δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ για να διαμορφώσουν μια εναλλακτική κυβερνητική λύση;
Αυτό πρέπει να το ρωτήσετε καλύτερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε τίποτε δηλαδή δεν συμφωνεί με ό,τι έγινε σε αυτά τα τρία χρόνια. Μα, σε τίποτε; Ειδικά όταν στην Κύπρο κατέρρευσαν με πάταγο οι ψευδαισθήσεις; Δεν συμφωνεί να μείνουμε στην Ευρώπη, να ανοίξουν τα πανεπιστήμια, να μειωθούν οι τιμές των φαρμάκων, να αλλάξει το πελατειακό κράτος, να έρθουν νέες επενδύσεις, να συνεργαστούμε εναντίον της Χρυσής Αυγής;
Αν συμφωνεί, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
Του Γιώργου Γερόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου