Λαφαζάνης : Κλειστές οι πόρτες μας για τους μνημονιακούς

Ανοιχτόκαρδη και χωρίς προκαταλήψεις είναι η πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ για συστράτευση προς κάθε προοδευτικό άνθρωπο που θέλει να αλλάξει πορεία η χώρα, ανεξάρτητα από το τι ψήφισε ή στήριξε μέχρι τώρα, τονίζει στη συνέντευξή του στο «Κ» ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος, Παναγιώτης Λαφαζάνης. Οι μόνοι που αποκλείονται από το προσκλητήριο, όπως λέει, είναι όσοι επωμίστηκαν
βασικές ευθύνες στη στήριξη και την εφαρμογή των μνημονιακών επιλογών. Επιμένει επίσης στην ακύρωση του μνημονίου, ενώ για τις προτεραιότητες που έχει το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθαρίζει: «Δεν θα ζητήσουμε την άδεια της Γερμανίας ή της ΕΚΤ».
 
Μπορεί η κοινωνική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ να είναι διακηρυγμένη, αλλά δεδομένες είναι και οι δεσμεύσεις της Ελλάδας προς τους δανειστές για τις επόμενες δεκαετίες. Πώς θα πείσετε τον κόσμο ότι είναι εφικτή η ανάκαμψη;
Κύριε Ρουμπάνη, εσείς ιδιαίτερα, ως έμπειρος και έγκυρος δημοσιογράφος, γνωρίζετε πολύ καλά ότι εμείς δεν θεωρούμε καθόλου δεδομένες τις λεγόμενες «δεσμεύσεις» της χώρας προς τους δανειστές. Το αντίθετο, αυτές οι δεσμεύσεις κατέστρεψαν και ολοκληρώνουν την καταστροφή της χώρας, γι’ αυτό εμείς θα τις αμφισβητήσουμε. Το πρώτο και άμεσο που θα κάνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι να ακυρώσει τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους, διεκδικώντας ταυτόχρονα τη διαγραφή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Και οι δύο αυτοί στόχοι είναι για μας αδιαπραγμάτευτοι και συνιστούν απαράβατες προϋποθέσεις για να σταματήσει ο υφεσιακός κατήφορος της χώρας και να μπει ο τόπος σε τροχιά ανάπτυξης. Νομίζω ότι κάνουμε θετικά βήματα στο να πείσουμε όλο και περισσότερους και περισσότερες πως μια νέα προοπτική ανάπτυξης είναι ασύμβατη προς την παράταση της λιτότητας και τη συνέχιση της αποπληρωμής ενός δυσθεώρητου και μη βιώσιμου χρέους.
 
Μια πιθανή εμπλοκή με τη Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε μια αλλαγή της οικονομικής πολιτικής της Ελλάδας, σίγουρα σας έχει προβληματίσει. Τι εναλλακτικές λύσεις έχετε; Μήπως η δραχμή είναι μια απ’ αυτές;
Δεν θα ζητήσουμε την άδεια της Γερμανίας ή της ΕΚΤ για να εφαρμόσουμε το αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμά μας. Η Ελλάδα με μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα πάψει να είναι «προτεκτοράτο» και θα κατακτήσει την ανεξαρτησία της, μαζί και την απόλυτη κυριαρχία να χαράσσει το μέλλον της με αποκλειστικό γνώμονα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Αυτόν το δρόμο θα ακολουθήσουμε μέχρι τέλους, αντιστεκόμενοι και υπερβαίνοντας αποφασιστικά κάθε μορφής εκβιασμούς, απειλές ή εκβιαστικά διλήμματα. Η Ελλάδα με κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα συμπεριφερθεί όπως η Κύπρος του κ. Αναστασιάδη.
 
Και κάτι τελευταίο: Πώς αντιλαμβάνεστε τη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων; Κάποιοι που ψήφισαν μνημονιακούς νόμους, αλλά είδαν τα αδιέξοδα, έχουν θέση σ’ αυτό το εγχείρημα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ απλώνει ανοιχτόκαρδα και χωρίς προκαταλήψεις το χέρι του σε όλους τους πολίτες που θέλουν να αλλάξει σελίδα η χώρα, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν ή τι στήριξαν όλη την προηγούμενη περίοδο. Αυτήν την ώρα ο τόπος χρειάζεται την πιο πλατιά εργατική λαϊκή ενότητα πάνω σε ένα ριζοσπαστικό προοδευτικό πρόγραμμα διεξόδου και ανόρθωσης. Είναι όμως σαφές ότι σε αυτό το μεγάλο μέτωπο δεν μπορούν να έχουν θέση πρόσωπα ή δυνάμεις που επωμίστηκαν βασικές ευθύνες στη στήριξη και την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και ιδιαίτερα των μνημονιακών επιλογών τα τελευταία χρόνια.
 
Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΓΙΑΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Σας λοιδορεί η κυβέρνηση, κ. Λαφαζάνη, όταν κάνετε λόγο για επαναπρόσληψη όσων αντισυνταγματικά έχασαν τις δουλειές τους ή για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα επίπεδα του 2009-2010. Τα κονδύλια αυτά από πού θα βρεθούν;
Συνιστά τραγική ειρωνεία να υπάρχει στον τόπο μια κυβέρνηση που λοιδορεί την αντιπολίτευση, γιατί η τελευταία την επικρίνει για τις μαζικές, αυθαίρετες, άδικες και κοινωνικά απαράδεκτες απολύσεις στις οποίες προβαίνει. Η δέσμευσή μας για την επαναπρόσληψη όσων η κυβέρνηση απολύει από το Δημόσιο είναι σαφής και απόλυτη. Και η δέσμευση αυτή δεν έχει δημοσιονομικό κόστος, αφού η ίδια η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι στη θέση των απολυμένων θα επαναπροσλάβει άλλους ισάριθμους εργαζόμενους. Από την άλλη, η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ της αυθαίρετης, με υπουργική απόφαση, μείωσης επίπεδα δεν έχει κατά βάση δημοσιονομικό κόστος, μια και κυρίως αφορά τον ιδιωτικό τομέα. Αντίθετα, μάλλον, μια τέτοια αύξηση θα έχει και όφελος για τα φορολογικά έσοδα και τα ασφαλιστικά ταμεία, όφελος που ενδεχομένως θα ισοφαρίσει το κόστος από την αύξηση της κατώτατης σύνταξης και του επιδόματος ανεργίας, που θα συμπαρασυρθούν προς τα πάνω από την αύξηση του κατώτατου μισθού. Όπως καταλαβαίνετε, η αποκατάσταση του κατώτατου μισθού δεν είναι τόσο θέμα δημοσιονομικού κόστους, όσο ζήτημα πολιτικής βούλησης, θέμα στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης και, φυσικά, νέου προοδευτικού πολιτικού προσανατολισμού.
Του Γρηγόρη Ρουμπάνη