Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης υποψήφιος με την “Ελιά”

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι απόφοιτος του Τμήματος Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών,του Πανεπιστημίου Harvard με Μάστερ στη Δημόσια Πολιτική,
του ΜΙΤ με Μάστερ στην Τεχνολογική Πολιτική,
είναι υποψήφιος διδάκτορ διεθνούς πολιτικής οικονομίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης,
είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠαΣοΚ,
εργάζεται ως διδάσκων/ερευνητής
είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΕΛΙΑ… και μόλις έκλεισε τα
30 του χρόνια…!

undefined
Το όραμά του για την Ευρώπη… 

Η Ένωση εμμένει στις λογικές λιτότητας, με σφιχτή νομισματική πολιτική, σκληρούς δημοσιονομικούς κανόνες, επιτήρηση και περιορισμένα αναπτυξιακά κονδύλια. Η Ευρώπη θα πρέπει να απαντήσει στην οικονομική κρίση διαμορφώνοντας νέες πολιτικές και ολοκληρωμένους σχεδιασμούς, που δεν θα εστιάζουν μόνο στην αντιμετώπιση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων αλλά και στα θέματα της ανάπτυξης, χωρίς όμως να ρίχνει τους αδύναμους στις μυλόπετρες της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Οφείλει παράλληλα με τα μέτρα που θα λάβει, να απλώσει και ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τους αδύναμους. Να επενδύσει στον άνθρωπο, στις νέες τεχνολογίες, στην καινοτομία, στην έρευνα, να συνδιαμορφώσει και να εφαρμόσει με τους λαούς της ένα σχέδιο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης που δεν θα επιτρέψει να χαθούν ολόκληρες γενιές στο βωμό της εξυγίανσης. Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη με όραμα αλλά και αρχές που δεν θα ενισχύει τον ευρωσκεπτικισμό. Μια Ευρώπη με κοινωνικό πρόσωπο που θα δημιουργεί τις ίδιες συνθήκες ασφάλειας και δικαιοσύνης για όλους!

Τι διαφορετικό θα φέρει η “ΕΛΙΑ”…;

Οι θέσεις του ΕΣΚ βρίσκονται πιο κοντά στο ελληνικό εθνικό συμφέρον -πολύ περισσότερο από τους Συντηρητικούς και τη Ριζοσπαστική Αριστερά- καθώς προκρίνουν λιγότερη λιτότητα και περισσότερη αλληλεγγύη. Αυτό ακριβώς είναι που προσπαθούμε να αναδείξουμε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και κάτω από αυτή την ιδεολογική και πρακτική κατεύθυνση προτάσεων επήλθε η συμφωνία διαμόρφωσης αυτού του σχήματος ελπίδας.

Το ελληνικό πολιτικό σκηνικό σήμερα είναι απολύτως ρευστό. Είδαμε, για παράδειγμα, τα πράγματα να αλλάζουν μέσα σε έναν μήνα, από τον Μάιο στον Ιούνιο του 2012. Ο ευρύτερος χώρος της ελληνικής Κεντροαριστεράς, ο οποίος έχει υποστεί μια ασύμμετρη κάμψη και πολυδιάσπαση, πρέπει να ανασυγκροτηθεί, με μια υπέρβαση εγωισμών όλων των βασικών πρωταγωνιστών, με ανανέωση και σεβασμό στην ιστορική κληρονομιά του χώρου. Η Ελιά είναι σήμερα το μοναδικό εγχείρημα με σοβαρές προϋποθέσεις για την πραγματική ανανέωση της κεντροαριστεράς και η πόρτα της είναι ανοιχτή για τις δυνάμεις που θα θελήσουν να συμπορευτούν μαζί μας, με πράξεις κοινής υπέρβασης, για το καλό της χώρας.

Για τη λύση στο αδιέξοδο της οικονομικής πραγματικότητας

Χρειαζόμαστε παρεμβάσεις σε δυο επίπεδα. Το πρώτο είναι το ευρωπαϊκό. Οι 751 ευρωβουλευτές του νέου Κοινοβουλίου, καθώς και η επιτροπή που θα προκύψει από αυτό θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στο μέλλον της ηπείρου. Χρειαζόμαστε μια πιο προοδευτική ισορροπία για τη χώρα μας, με στοχευμένα προγράμματα για την ανεργία και το κοινωνικό κράτος. Αλλά, ανεξάρτητα από αυτό, έχουμε ανάγκη από ένα εθνικό σχέδιο, ενδογενές, το οποίο θα είναι προϊόν συζήτησης όχι μόνο μέσα στην κυβέρνηση, αλλά και συνολικότερα ανάμεσα στα συνταγματικά κόμματα. Η χώρα βγαίνει από το μνημόνιο, αλλά η λιτότητα στην Ευρώπη παραμένει. Πώς θα απορροφήσουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους, ειδικά όταν ακόμα και στην εποχή που η χώρα αναπτυσσόταν με 4% δεν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε πάνω από 50 χιλιάδες θέσεις εργασίας το χρόνο; Πρέπει λοιπόν να βελτιώσουμε την ταχύτητα απονομής της Δικαιοσύνης στη χώρα μας, να μειώσουμε την πολυνομία και τη γραφειοκρατία και να βελτιώσουμε το πολιτικό σύστημα, με θητείες, ασυμβίβαστα και μια συνολικότερη αλλαγή της αρχιτεκτονικής του. Να ξαναδούμε τον προϋπολογισμό γραμμή-γραμμή και να ανακατανείμουμε τα ποσά. Να εξετάσουμε πώς θα διαθέσουμε το νέο ΕΣΠΑ στη χώρα, με όρους εντάσεως εργασίας και να στοχεύσουμε σε εξαγωγές, ξένες επενδύσεις, καινοτομία και έρευνα. Ο μόνος τρόπος για να καταστεί εφικτό αυτό είναι η κοινωνία να προωθήσει πρόσωπα και σχηματισμούς που κομίζουν μια λογική προόδου, συνεννόησης και σαφήνειας.

Για τον ευρωσκεπτικισμό

Πολλές φορές έχουμε στηλιτεύσει τις συντηρητικές επιλογές της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Συνταγές που βασίζονται, κυρίως, πάνω στην δημοσιονομική πειθαρχία που εξορθολογίζει τα δημόσια οικονομικά αλλά παράγει ύφεση και ανεργία. Ωστόσο δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε το γεγονός της τεράστιας βοήθειας που έδωσαν οι χώρες της Ευρωζώνης (ακόμα και οι φτωχότερες) για την αντιμετώπιση των συσσωρευμένων χρεών των χωρών του Νότου. Οι εύλογες διαφωνίες με σημαντικότατες πτυχές της κυρίαρχης ευρωπαϊκής πολιτικής, δεν μπορούν να μειώσουν την αξία του εγχειρήματος της Ενωμένης Ευρώπης, κάτι που άλλωστε καταδεικνύεται από τη παντελή έλλειψη ουσιαστικών προτάσεων των ευρωσκεπτικιστών που βασίζονται αποκλειστικά στη λαϊκίστικη εκμετάλλευση των πράγματι υπαρκτών προβλημάτων. Ο αγώνας για αλλαγές περνάει μέσα από τη συμμετοχή και όχι μέσα από την αμφισβήτηση της ύπαρξης της ΕΕ και τον μηδενισμό όσων σημαντικών έχουν κατακτηθεί έως σήμερα. Ο αγώνας πρέπει να γίνει μέσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και όχι εναντίον αυτών!

Για τις πολιτικές εξελίξεις στο χώρο της κεντροαριστεράς…

Το ελληνικό πολιτικό σκηνικό σήμερα είναι απολύτως ρευστό. Είδαμε, για παράδειγμα, τα πράγματα να αλλάζουν μέσα σε έναν μήνα, από τον Μάιο στον Ιούνιο του 2012. Ο ευρύτερος χώρος της ελληνικής Κεντροαριστεράς, ο οποίος έχει υποστεί μια ασύμμετρη κάμψη και πολυδιάσπαση, πρέπει να ανασυγκροτηθεί, με μια υπέρβαση εγωισμών όλων των βασικών πρωταγωνιστών, με ανανέωση, με σεβασμό στην ιστορική κληρονομιά του χώρου. Αλλά, κυρίως, με έμφαση όχι τόσο στο «ποιοι», αλλά στο «τι», όχι τόσο στην «Ελιά», αλλά στο «λάδι» που αυτή βγάζει».Παρότι τα σοσιαλιστικά κόμματα πανευρωπαϊκά έχουν μία σχετική προγραμματική αμηχανία, οι θέσεις του ΕΣΚ βρίσκονται πιο κοντά στο ελληνικό εθνικό συμφέρον -πολύ περισσότερο από τους Συντηρητικούς και τη Ριζοσπαστική Αριστερά- καθώς προκρίνουν λιγότερη λιτότητα και περισσότερη αλληλεγγύη. Ακριβώς αυτό είναι που θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Η Ελιά είναι σήμερατο μοναδικό εγχείρημα που ζωντανεύει την ελπίδα για την πραγματική ανανέωση της κεντροαριστεράς και η πόρτα της είναι ανοιχτή για όλες εκείνες τις δυνάμεις που θα θελήσουν να συμπορευτούν μαζί μας, με πράξεις κοινής υπέρβασης, για το καλό της χώρας. 



Για τους νέους ανθρώπους που αποφεύγουν την ενασχόληση τους με την πολιτική και για τη δική του υποψηφιότητα....

Δυστυχώς στην ενασχόληση με τα κοινά δεν έχουμε το ποσοστό των νέων ανθρώπων που χρειαζόμαστε και η πραγματικότητα αυτή δεν κρύβει μόνο ξερή αδιαφορία. Η εποχή της πλασματικής ευμάρειας μεγάλωσε μια νέα γενιά χωρίς στερήσεις και σε συνδυασμό με την σταδιακή απαξίωση του πολιτικού συστήματος, οι νέοι άνθρωποι δεν χρειάστηκε να βρεθούν αντιμέτωποι με προβλήματα ζωτικής σημασίας, είδαν την πολιτική μέσα από τους πολιτικούς κακόπιστα και δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να προβληματιστούν και να αναζητήσουν την ουσιαστική τους εμπλοκή στα κοινά. Σήμερα όμως βρίσκονται μπροστά σε πραγματικό οικονομικό και επαγγελματικό αδιέξοδο. Η νέα γενιά βιώνει την ανεργία σε ποσοστό 60% και η πολιτική συνειδητοποίηση και δράση είναι επιβεβλημένη. Οι νέοι πρέπει να βγουν μπροστά στην πολιτική σκηνή και να ασχοληθούν ενεργά με τα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, αξιολογώντας και θέτοντας τα σωστά ρεαλιστικά κριτήρια για τις επιλογές τους. Σε μια αποστροφή του ο Λένιν είχε πει ότι υπάρχουν δεκαετίες που δεν συμβαίνει τίποτε και εβδομάδες μέσα στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες. Μέσα στο προσεχές διάστημα θα κριθεί η πορεία της χώρας μας για τις επόμενες δεκαετίες, μέσα σε ένα ρευστό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό τοπίο. Είναι μακράν η ουσιαστικότερη στιγμή για να συμβάλει κανείς στα πολιτικά πράγματα, με ιδέες, εφαρμόσιμες προτάσεις και με μια θετική ματιά στα πράγματα. Αυτοί είναι οι λόγοι που αποφάσισα να ενταχθώ σε ένα σχήμα που πορεύεται με κοινούς στόχους και ρεαλιστικούς τρόπους για να τους πετύχει.

Σε ό,τι με αφορά από πολύ νέος βρήκα ενδιαφέρον στην πολιτική διαδικασία. Στην πορεία, αποφάσισα να ασχοληθώ και ακαδημαϊκά με το χώρο της πολιτικής επιστήμης και της οικονομίας, ωστόσο πάντα είχα μια οπτική ότι η θεωρία έχει αξία μόνο όταν μπορείς να την θεμελιώνεις στην πράξη και όταν τα «μοντέλα» της βελτιώνουν τις καθημερινές πρακτικές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου