«Αλέξη, μην μας φέρεις τη Μαριλίζα και τον Τσούκαλη!»

Η στρατηγική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να απευθύνει πρόσκληση συνεργασίας σε δυνάμεις που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη ΔΗΜΑΡ προκειμένου να συγκροτηθεί έστω και τώρα ένα κοινό μέτωπο κατά των μνημονίων και να πέσει η κυβέρνηση, εγκρίθηκε μεν από την κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο οι
επιφυλάξεις στο εσωτερικό του κόμματος είναι κάτι παραπάνω από έντονες.

Στην γενική του περιγραφή αυτό το σχέδιο μπορεί να έχει την έγκριση της κεντρικής επιτροπής, όταν όμως εξειδικεύεται σε πρόσωπα και συγκεκριμένες κινήσεις αρχίζουν τα προβλήματα. Εν ολίγοις δηλαδή, η ηγεσία πρέπει να είναι αρκετά προσεκτική για τις επιλογές προσώπων που θα κάνει κατά τη διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων συνεργασίας. Πρόσωπα δηλαδή που ταυτίστηκαν με κομματικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, ήταν υπουργοί, μετείχαν ενεργά στη λήψη αποφάσεων και στην εφαρμογή πολιτικών και πάντως σηματοδοτούν το παλιό πολιτικό σύστημα δεν θα είναι εύκολο να περάσουν στην κομματική βάση. Το παράδειγμα με τον Οδυσσέα Βουδούρη στοιχειώνει την Κουμουνδούρου: Η ηγεσία τον επέλεξε και τον επέβαλε μεν στην κεντρική επιτροπή προ μηνών για την υποψηφιότητα στην περιφέρεια της Πελοποννήσου, αλλά η βάση του κόμματος δεν ανταποκρίθηκε.

Στέλεχος, που ανήκε στην προεδρική πλειοψηφία, αλλά εσχάτως τηρεί αποστάσεις από χειρισμούς της – δεν είναι καν δηλαδή στην αριστερή πτέρυγα του Παναγιώτη Λαφαζάνη που αντιδρά συνολικά στο άνοιγμα προς την κεντροαριστερά– ανέλαβε να προειδοποιήσει σαφώς και ρητώς την ηγεσία να μην ανοίξει τις πόρτες της Κουμουνδούρου σε αμφιλεγόμενα πρόσωπα: «Τολμήστε να φέρετε τη Μαριζίλα και τη Μιλένα και θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Ή πιστεύετε ότι εάν βάλετε τον Τσούκαλη στην Αχαΐα θα τον ψηφίσει ο κόσμος μας;» ήταν μια χαρακτηριστική αποστροφή του, όταν άρχισε να ανάβει η συζήτηση κατά την προχθεσινή συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής. Εννοούσε την Μαριλίζα ξενογιαννακοπούλου, την Μιλένα Αποστολάκη (τις γνωστές του ΠΑΣΟΚ) και τον βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Νίκο Τσούκαλη. Βέβαια για την κυρία Αποστολάκη δεν έχει γίνει ποτέ συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ για την πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ είχε κυκλοφορήσει κάποια στιγμή έντονη φημολογία, χωρίς συνέχεια. Απλά οι αναφορές με τα τραβηγμένα αυτά παραδείγματα έγιναν για να καταδειχθεί το κλίμα που υπάρχει στις οργανώσεις.

Η αντιπαράθεση αυτή ξέσπασε όταν στελέχη της ηγεσίας (Φλαμπουράρης και άλλοι) απείλησαν έμμεσα με συνέδριο ή εσωκομματικό δημοψήφισμα, που θα αποφασίσει για την πολιτική των συμμαχιών. «Αν υπάρχει μεγάλο ζήτημα, τότε να μιλήσουν τα μέλη» ήταν η κεκαλυμμένη «απειλή» της ηγετικής ομάδας, που όμως απαντήθηκε με αυτό τον τρόπο από το συγκεκριμένο στέλεχος, για να κλείσει οριστικά η σχετική συζήτηση.

Έτσι πιθανόν να εξηγείται και ο εκνευρισμός του κ. Τσίπρα, ο οποίος κατά το κλείσιμο της επεισοδιακής συνεδρίασης (η οποία του έδωσε με λιγότερο από 60% την έγκριση προχωρήσει σε ανοίγματα προς την κεντροαριστερά) ζήτησε «να σταματήσει η πλάκα».

Επί της ουσίας η στρατηγική των ανοιγμάτων του κ. Τσίπρα θα κριθεί στην πράξη και με το συγκεκριμένο περιεχόμενο που θα λάβει. Εάν οι προσκλήσεις για συνεργασίες αφορούν ενδιαφέρουσες περιπτώσεις και υπάρξουν προσεκτικοί χειρισμοί, δεν θα προκύψει μεγάλο πρόβλημα, καθώς η δυναμική της εξουσίας συνήθως μειώνει τις αντιδράσεις. Εάν όμως συμπεριλάβουν αμφιλεγόμενα πρόσωπα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνουν εκρήξεις.