ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΙΛΚΙΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ : Διακήρυξη Θέσεων -Ονόματα

Μετά από έξι χρόνια βύθισης της ελληνικής οικονομίας, έχουν αναδυθεί στην επιφάνεια όλα τα πολιτικά και πνευματικά κενά των προηγούμενων δεκαετιών. Για την κάλυψη αυτών των κενών, χρειάζεται ένα ρεύμα πολιτικής, πολιτιστικής, ηθικής και διανοητικής μεταρρύθμισης στην ελληνική κοινωνία.  Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται
ΑΛΛΑΓΗ ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ. Χρειάζεται ρήξη με το παρελθόν για την προοδευτική ανασυγκρότηση της χώρας με κοινωνική ευθύνη, για να προλάβει τρεις απειλές: Τη συρρίκνωση της Δημοκρατίας, την υπέρμετρη οικονομική και πολιτιστική – ηθική επιβάρυνση των επόμενων γενεών και την αποδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος, που νομοτελειακά οδηγεί στην καταστροφή της συνοχής της κοινωνίας.

Είναι αλήθεια πως η συνοχή της κοινωνίας δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται  σκληρά. Η  κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία οδήγησε ευρύτερα τμήματά της σε οικονομική και κοινωνική περιθωριοποίηση. Η εσωτερική υποτίμηση, η παρατεταμένη λιτότητα, οι απολύσεις, η σάρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων διέλυσαν την, έτσι κι αλλιώς, ευάλωτη ελληνική οικονομία. Η διακριτή μεσαία τάξη εξαφανίζεται, οδηγώντας στη ριζοσπαστικοποίησή της, γεγονός που αμβλύνει τις ανοχές στην εμφάνιση του τέρατος του φασισμού, το οποίο εξ ορισμού απειλεί τη δημοκρατία.

Η οικονομική κρίση και οι πολιτικές που υιοθετήθηκαν για την αντιμετώπισή της και την  αποφυγή της βίαιης χρεοκοπίας,  έφεραν την κοινωνική  κρίση, την κρίση του πολιτικού συστήματος και του κράτους. Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, ακόμη και προ της κρίσης, έχασε κάθε αξιοπιστία, υποκύπτοντας  στο «λαϊκισμό». Ο «λαϊκισμός» του πολιτικού μας συστήματος αποτέλεσε το βασικό παράγοντα υστέρησης της προσαρμοστικής ικανότητας της χώρας στον πολύπλοκο και πολυπαραγοντικό κόσμο που ζούμε. Συνέβαλλε στην κρίση, καθώς ανέθρεψε τις μεγάλες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς, «επιβραβεύεται» ακόμη και σήμερα, καθώς συνεχίζει να διατρέχει κάθε κομματική σκέψη και δράση. Οι πελατειακοί διορισμοί, η γραφειοκρατία, η προστασία των «δικών μας»  συντεχνιών, οι  ιδιωτικοποιήσεις χωρίς σχέδιο που προσφέρουν ευκαιρίες σπατάλης του δημοσίου χρήματος και της πολιτικής διαφθοράς θα εξαλειφθούν μόνο και όταν το πολιτικό σύστημα αποφασίσει να εργαστεί για περισσότερη διαφάνεια, θεσμική εξυγίανση και αποκατάσταση της νομιμότητας. 

Ταυτόχρονα, ένα αίσθημα παραίτησης και συνθηκολόγησης διαπερνά τον απλό άνθρωπο, ότι «τίποτα δεν αλλάζει», ότι «το σύστημα είναι παντοδύναμο», ότι «όλοι ίδιοι είναι», ότι «πολιτική και διαφθορά ταυτίζονται» και ότι οι μόνες λύσεις είναι οι προσωπικές, δηλαδή η ιδιώτευση. Η επικίνδυνη σκέψη που συγκροτείται στη συνείδηση των απλών ελλήνων είναι πως η πολιτική είναι περιττή ή και επιζήμια. Πως οι πολιτικοί πρέπει να φύγουν από τη μέση και να συκοφαντηθούν ως εμπόδιο στην πρόοδο. Δυστυχώς για την εδραίωση των παραπάνω σκέψεων εργάζονται με υπερβάλλοντα ζήλο «επαγγελματίες» πολιτικοί, διαχειριστές και διεκπεραιωτές της πολιτικής, χωρίς πνοή, έτοιμοι, μοιραίοι για κάθε συμβιβασμό. Από «υπηρέτες» του ελληνικού λαού μετατράπηκαν σε «δυνάστες» του. Οι αποφάσεις τους, ανεξαρτήτως κοινοβουλευτικού κόμματος,  υπαγορεύονται πάντα από την κατοχύρωση και διαιώνιση των προνομίων τους, αδιαφορώντας για την ποιότητα ζωής αυτών που υπηρετούν. 

 Ακόμη και οι αποφάσεις που δεν σχετίζονται με τα προνόμιά τους, αλλά με τις εκάστοτε κομματικές σκοπιμότητες, συνεκτιμούν το πολιτικό κόστος, στερώντας έτσι την πιθανότητα λήψης σωστών και δίκαιων αποφάσεων που θα επέτρεπαν την κατοχύρωση ενός δίκαιου κράτους στη συνείδηση των πολιτών. Επιπλέον, η δυνατότητα να αναλαμβάνει εκτελεστική εξουσία υπουργός στην κυβέρνηση, σε ένα υπουργείο «βιλαέτι» και ταυτόχρονα να νομοθετεί, ως εκλεγμένος βουλευτής με σταυροδοσία, ενισχύει τη διαπλοκή και τη διαφθορά των πολιτικών από τα ιδιωτικά συμφέροντα, πράγμα που οδηγεί στην άλωση του κράτους.  

Η ιδιοποίηση του δημοσίου χρήματος από ομάδες συμφερόντων για ιδιοτελείς σκοπούς, με την παράλληλη απουσία και αδυναμία του κράτους στο ρόλο του δίκαιου «διαιτητή» αντικρουόμενων συλλογικών συμφερόντων, κρατούν ακόμα τη χώρα μας βυθισμένη στην ύφεση. Ο συνδυασμός των παραπάνω δεν επιτρέπει τις αναγκαίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία. Δεν επιτρέπει την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, της λειτουργίας της δικαιοσύνης, των θεσμών ελέγχου του πολιτικού συστήματος και των σχέσεων του πολιτικού συστήματος με το κράτος, των αγορών και γενικότερα του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας. Η έλλειψη των παραπάνω ενισχύει την πολιτική κουλτούρα που μας οδήγησε στην κρίση και δεν απελευθερώνει τις υγιείς και δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας μας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Η πλέον μορφωμένη νέα γενιά στην ιστορία της χώρας μας έχει να αντιμετωπίσει εκρηκτική ανεργία και ένα παραγωγικό μοντέλο, το οποίο ήταν προβληματικό και πριν από την κρίση.  

Τώρα, κάτω από το βάρος της συνολικής μνημονιακής πολιτικής, η οποία καταστρέφει τον εναπομείναντα παραγωγικό, ζωντανό και υγιή ιστό συνεχώς και με ραγδαίους ρυθμούς, η νέα γενιά θα πληρώσει τα σοβαρά λάθη της προηγούμενης γενιάς, χωρίς να ευθύνεται. Η νέα γενιά απειλείται από την υπέρμετρη οικονομική και πολιτιστική – ηθική επιβάρυνση, εάν δεν δρομολογηθεί εγκαίρως η πραγματική αλλαγή στο κράτος και τους θεσμούς, με τη στήριξη ενός νέου παραγωγικού μοντέλου με αιχμή την παραγωγικότητα, την ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή, το σύγχρονο και αποτελεσματικό Κράτος.

Η χώρας μας τώρα  βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο πολιτικό, οικονομικό  και κοινωνικό κύκλο. Παραδοσιακοί ψηφοφόροι  δημοκρατικών κομμάτων, οργισμένοι για τη μαζική ανεργία, τις περικοπές και τη φτώχεια έχουν μετακινηθεί σε κόμματα διαμαρτυρίας της ριζοσπαστικής Αριστεράς ή της Ακροδεξιάς, πυροδοτώντας την κατάρρευση του δικομματισμού, γεγονός που διευκολύνει το πέρασμα από τις μονοκομματικές κυβερνήσεις σε μια εποχή κυβερνήσεων συνεργασίας. Καθώς η χώρα μας θα απομακρύνεται από την εποχή του «μνημονίου», αυτές οι πολιτικές συνεργασίες θα αφορούν συγκλίσεις πάνω σε προγραμματικές επεξεργασίες και δε θα φέρουν χαρακτήρα «εθνικής ανάγκης», όπως σήμερα. Οι δύο ισχυροί πόλοι κυβερνητικής εξουσίας θα είναι παρελθόν και μια νέα ισορροπία πολιτικών δυνάμεων θα διαμορφωθεί στο τέλος της πολιτικής ρευστότητας που επικρατεί σήμερα.  

Σύντομα, οι νέες γενιές θα αναγκαστούν να εμπλακούν στη πολιτική, καταλαμβάνοντας τον απαραίτητο πολιτικό χώρο, για να προσδιορίσουν το δικό τους μέλλον, σε μια νέα Ελλάδα. Η Ελλάδα της επόμενης ημέρας θα είναι μια χώρα που ανοίγει βηματισμό για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης. Μια Ελλάδα που δε θα στηρίζεται σε δανεικά, αλλά στους περιβαλλοντικούς και ανθρώπινους πόρους της, διεκδικώντας το μέλλον που της αξίζει. Το πολιτικό σκηνικό της επόμενης ημέρας δε θα προσδιορίζεται από τον άξονα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο», αλλά από το περισσότερο ελπιδοφόρο ερώτημα, «ποιο σχέδιο και ποια Ελλάδα οραματιζόμαστε;» Σταδιακά, το κέντρο βάρους της πολιτικής αντιπαράθεσης θα μετατίθεται στο τι είδους χώρα θέλουμε. Σταδιακά, δυναμικά κοινωνικά στρώματα, θα αναζητούν ένα στέρεο πολιτικό σχέδιο, που δε θα εξαντλείται στην αντιμετώπιση των δανειστών. Θα απαιτούν την εκπόνηση ενός αξιόπιστου αναπτυξιακού σχεδίου που θα περιλαμβάνει την επαναθεμελίωση του κοινωνικού κράτους και την ανασύνταξη της δημόσιας διοίκησης.

Με στόχο να συμβάλλουμε στη συγκρότηση της ριζοσπαστικής πλατιάς κοινωνικής πλειοψηφίας που θα απαιτήσει και θα στηρίξει τα παραπάνω, όλοι εμείς οι δημοκράτες - σοσιαλιστές πολίτες του νομού Κιλκίς, αντιλαμβανόμενοι την αδυναμία μας για τον προσδιορισμό των πολιτικών εξελίξεων σε εθνικό επίπεδο, αλλά συναισθανόμενοι το χρέος μας προς τις επόμενες γενιές, αναλαμβάνουμε πολιτική πρωτοβουλία. Συγκροτούμε την «Κεντροαριστερή Κίνηση Κιλκίς Ελπίδας & Προοπτικής»(Κ.Κ.Κ.Ε.Π.) , η οποία αποτελεί πολιτική κίνηση σε επίπεδο νομού Κιλκίς και εντάσσεται στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της σύγχρονης κεντροαριστεράς. Η «Κεντροαριστερή Κίνηση Κιλκίς Ελπίδας & Προοπτικής» (Κ.Κ.Κ.Ε.Π.) υιοθετεί ανεπιφύλακτα τις παρακάτω παραδοχές, οι οποίες προσδιορίζουν το πολιτικό της στίγμα.

·       Πολλά από τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η χώρα μας έχουν μόνο ευρωπαϊκές λύσεις.  Η Ευρώπη είναι ασθενής και ιδιαίτερα οι οικονομίες του νότου. Η ευρωπαϊκή ένωση θα μπορούσε να ξεπεράσει την ύφεση με μια επενδυτική βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, με την αρωγή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Θα μπορούσε να αναλάβει τη διαχείριση ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της Ευρώπης και να επιταχύνει τις διεργασίες για μια πραγματική τραπεζική ενοποίηση. Όλα τα παραπάνω  θα βοηθούσαν τις χώρες του νότου και μεταξύ αυτών και τη χώρα μας να αντιμετωπίσουν δυναμικά τη «Γερμανική Ευρώπη». Σήμερα, βρίσκουμε μπροστά μας τις εσωτερικές αντιφάσεις μιας Νομισματικής Ένωσης, η οποία θέλει να είναι μόνο νομισματική και τίποτε περισσότερο. Ο πολυδιαφημισμένος πραγματισμός της Άγκελα Μέρκελ που επιβάλλει με προτεσταντική ευλάβεια τη δημοσιονομική πειθαρχία, αποδεικνύεται οφθαλμαπάτη. Η μείωση του ρυθμού ανάπτυξης στις χώρες της ευρωζώνης είναι γεγονός και η λύση του χρέους που επιβάλλεται απλώς επιτρέπει τη μεταφορά του από  τη μία γωνία του συστήματος στην άλλη.

·     Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και οι αδυναμίες της. Είναι αλήθεια, πως στις τελευταίες δεκαετίες η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, πνιγμένη από τα κύματα της παγκοσμιοποίησης, της μετανάστευσης, της ανεργίας και της ύφεσης, δε μπόρεσε να αποτελέσει πολιτικό αντίβαρο στα κύματα νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων. Τις περισσότερες φορές υιοθέτησε μια πολιτισμικά διακριτή, αλλά σε κρίσιμα σημεία, παρόμοια ατζέντα, με αυτή των κεντροδεξιών και συντηρητικών δυνάμεων. Αποδείχθηκε ικανή στην προοδευτική συνθηματολογία, αλλά άναβε φλάς για «Αριστερά» και έστριβε «Δεξιά». Μοιραία θα υπάρξει μια νέα σοσιαλδημοκρατία με νέα πρόταση που θα μετατοπίσει το κέντρο βάρους της πολιτικής ξανά προς την ευρωπαϊκή αριστερά.

·       
   Η χρεωκοπία έφερε το μνημόνιο. Το μνημόνιο έφερε την βαθιά ύφεση που βιώνουμε σήμερα και της οποίας τις συνέπειες  θα ζούμε για αρκετά χρόνια. Δεν θα βγούμε από τη κρίση, εάν δεν απορρίψουμε την πολιτική κουλτούρα που μας οδήγησε σε αυτήν. Τα θεσμικά προβλήματα της Ελλάδας, από τη λειτουργία της δικαιοσύνης έως τη γραφειοκρατία, τα οποία γέννησαν την κρίση, καθιστούν απαραίτητη τη σταθερή μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας. Με λύπη μας όμως διαπιστώνουμε πως οι αναγκαίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία, ούτε προχώρησαν με τους ρυθμούς που απαιτούσε η εποχή ούτε απέκτησαν το βάθος που έπρεπε ούτε ποτέ ολοκληρώθηκαν.

·       
   Η  επίτευξη δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Με στόχο τη δημοσιονομική πειθαρχία, διαμορφώθηκαν δημοσιονομικοί δείκτες που αποτυπώνουν μια λογιστικά αποδεκτή εικόνα, με τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος για τους πολίτες. Μια εικόνα που διαμορφώθηκε με τις θυσίες των χαμηλών οικονομικών – κοινωνικών στρωμάτων. Η άρση των αδικών και η κοινωνική αποκατάσταση αυτών των στρωμάτων προβάλλουν ως στοιχειώδη ενέργεια, για την προστασία της κοινωνικής συνοχής. Ζητούμενο είναι αυτή η κοινωνική αποκατάσταση να είναι υγιής και να στηρίζεται σε μια πραγματική δημοσιονομική βάση και όχι στην πλασματική αναδιανομή των δανεικών.  Για την επανεκκίνηση της οικονομίας χρειάζεται μια νέα αντίληψη. Χρειάζεται μια νέα εθνική συμφωνία, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα περιλαμβάνει μία νέα δημιουργική σχέση μεταξύ της επιχειρηματικότητας, της εργασίας και του κοινωνικού κράτους, τόσο σε εθνικό επίπεδο, όσο και σε περιφερειακό.

·       
   Απαιτείται ανανέωση της πολιτικής με τη διατύπωση μιας νέας πολιτικής. Έχουμε την ευκαιρία να πλάσουμε ένα νέο θετικό ελπιδοφόρο πρόγραμμα για το μέλλον, με δικούς μας όρους. Ένα πρόγραμμα που θα διαμορφωθεί από τις αξίες της σοσιαλδημοκρατίας  και το ένστικτο της κεντροαριστεράς που θα εφαρμοστεί σε έναν νέο κόσμο ραγδαίων αλλαγών. Χρειάζονται πολιτικά πρόσωπα που θα υπηρετούν πολιτικές, οι οποίες θα στοχεύουν στην παραγωγή και όχι στον παρασιτισμό. Στο κοινωνικό κράτος και όχι στο πελατειακό κράτος. Στο συμφέρον των πολιτών και όχι στα κέρδη των τραπεζών. Στις απαραίτητες πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και όχι στον λαϊκισμό. Χρειάζονται νέοι άνθρωποι σε ιδέες και όχι κατ’  ανάγκην σε ηλικία, οι οποίοι θα υπηρετήσουν την εναλλακτική προοδευτική πολιτική.

·         
   Ποιά προβλήματα θα λύσει η κεντροαριστερά και γιατί χρειάζεται στην κοινωνία. Η κεντροαριστερά συνιστά το πολιτικό εμπόδιο στην εκλογική επέκταση του αριστερού εθνικολαϊκισμού, αλλά και ανάχωμα απέναντι στην ανερχόμενη νεοναζιστική απειλή. Η κεντροαριστερά θα αντιπαλέψει την πιθανότητα να βγούμε από την κρίση, χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει ανάπτυξη σε ένα κράτος δικαίου με κοινωνική δικαιοσύνη που θα επιφέρει την δικαιότερη κατανομή πλούτου. Η κεντροαριστερά επιδιώκει την εδραίωση ενός επιτελικού κράτους που θα θέτει τους κανόνες της αγοράς και θα επιτρέπει τον υγιή ανταγωνισμό του δημοσίου τομέα με τον ιδιωτικό, αποφεύγοντας τα κρατικά μονοπώλια, αλλά και αρνούμενο και τη λογική της ιδιωτικοποίησης των πάντων. Ένα ευέλικτο κράτος με αποκεντρωμένες τις εξουσίες του, διατηρώντας για το ίδιο τον στρατηγικό του ρόλο, θα διασφαλίζει τα αναγκαία κοινωνικά αγαθά, χωρίς μονοπωλιακές αντιλήψεις και θα στοχεύει στη στήριξη των βιώσιμων  παραγωγικών και κρατικών δομών. 

  Οι τελευταίες θα λειτουργούν παρέχοντας ποιοτικές υπηρεσίες στους πολίτες αυτής της χώρας, ανεξαρτήτως κοινωνικής προέλευσης και εισοδήματος. Η κεντροαριστερά στοχεύει σε ένα δίκαιο, αναλογικό, απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα με βάση το περιουσιολόγιο, ώστε οι πολίτες να πληρώνουν αναλογικά, βάσει του εισοδήματος, αλλά και της περιουσίας. Ένα φορολογικό σύστημα που θα διευκολύνει τις επενδύσεις, αλλά θα δυσκολεύει τις τριγωνικές συναλλαγές και το λαθρεμπόριο.   
   
  Ένα φορολογικό σύστημα που θα υιοθετεί προτάσεις των Ευρωπαίων σοσιαλιστών για το φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και τον έλεγχο των ενδοομιλικών συναλλαγών. Η κεντροαριστερά επιδιώκει την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος με σεβασμό στην προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ελευθερίας. Την αποτελεσματική αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Τη συγκρότηση θεσμών δημόσιας διαβούλευσης και συμμετοχικής δημοκρατίας. Τη συγκρότηση ενός Κράτους Πρόνοιας που θα φροντίζει τους αδύναμους πολίτες με υγιείς πόρους.

·        
  Η διαχρονική έκφραση της κεντροαριστεράς, Η κεντροαριστερά, αυτό που ονομάζουμε Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, αποτελεί και αποτελούσε τη μεγαλύτερη πολιτική οικογένεια. Η διαχρονική της έκφραση επιτυγχάνεται μέσα από το Κόμμα των Φιλελευθέρων, έπειτα από την Ένωση Κέντρου και μετά το 1974 από το ΠΑΣΟΚ, αποτελώντας  τον καλύτερο δυνητικό εκφραστή της πλειοψηφίας, εκφράζοντας τη μεσαία τάξη και πυροδοτώντας την «κοινωνική κινητικότητα» που τόσο είχε ανάγκη η χώρας μας.

·         
   Η σύγχρονη έκφραση της κεντροαριστεράς. Η κεντροαριστερά εκφράζει την εκσυγχρονισμένη σοσιαλδημοκρατία, προσηλωμένη με πάθος στην κοινωνική δικαιοσύνη. Μια ενιαία κεντροαριστερά που θα συμπεριλαμβάνει τις δυνάμεις που προσδιορίζονται σήμερα “γεωγραφικά”, στο ΠΑΣΟΚ, στο Ποτάμι, στο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς (ΔΗΜΑΡ, και άλλες κινήσεις) αλλά και στο φιλοευρωπαϊκό – θεσμικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, στις Κινήσεις και στα κόμματα που κινούνται στο χώρο της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, θα συμπορευτούν, με στόχο τη σύγχρονη εκδοχή της Ένωσης Κέντρου του 21ου αιώνα, στους κόλπους της οποίας θα συνεργαστούν δυνάμεις από το φιλελεύθερο κέντρο μέχρι και την ευρωπαϊκή αριστερά.  

·       
  Έχει μέλλον η κεντροαριστερά;
   Η κεντροαριστερά είναι ζωντανή, ανασυγκροτείται και επεκτείνεται πολιτικά. Στο ρευστό πολιτικό τοπίο που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας, η κεντροαριστερά ως πολιτική κίνηση είναι μια αναγκαιότητα. Ως πολιτικός χώρος, στον οποίο συστρατεύονται  δημοκρατικές – σοσιαλιστικές δυνάμεις, βρίσκεται σε «ζύμωση». Αρχηγικές φιλοδοξίες και προσωπικές στρατηγικές νομοτελειακά θα υποχωρήσουν. Μετά από αυτό, το μέλλον της κρύβεται σε δύο σημεία. Στην πολιτική της κατεύθυνση και στην οργανωτική της μορφή. Οι πολιτικές εξελίξεις θα υποχρεώσουν την κεντροαριστερά να καθορίσει την πολιτική της κατεύθυνση. Ο κίνδυνος βρίσκεται στον ετεροκαθορισμό της. Δεν πρέπει να περιοριστεί στο ρόλο «σταθεροποιητή» ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να αυτοπροσδιοριστεί προγραμματικά, ιδεολογικά και πολιτικά, έτσι ώστε να ανακτήσει την πολιτική πρωτοκαθεδρία. Επιπλέον, οι πολιτικές εξελίξεις θα υποχρεώσουν την κεντροαριστερά σε μια οργανωτική μορφή. 
  
  Tο είδος της οργανωτικής της δομής θα επιτρέψει τη διεισδυτικότητά της στην κοινωνία. Στηριζόμενη σε δομές  αυτοργάνωσης – αποκέντρωσης και όχι σε ξεπερασμένες κάθετες κομματικές δομές, θα επιτρέψει την εύκολη προσέγγιση των πολιτών, οι οποίοι θα αισθάνονται την παρεμβατική τους ικανότητα αυξημένη σε γενικότερα πολιτικά ζητήματα, αλλά και σε τοπικά προβλήματα. Με την κατοχύρωση της εσωτερικής συλλογικής δημοκρατίας, θα επιτρέπεται η ανάδειξη ταλαντούχων νέων και η προώθησή τους στις επιτελικές θέσεις, διαμορφώνοντας μια νέα ηθική αντίληψη για την προσφορά των κομμάτων στην κοινοβουλευτική μας δημοκρατία.   

Όλοι εμείς, οι πολιτικά ευαισθητοποιημένοι πολίτες του νομού Κιλκίς, που νιώθουμε πως ανήκουμε στην μεγάλη οικογένεια της σύγχρονης κεντροαριστεράς και μοιραζόμαστε τα οράματα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, πιστεύουμε:

·  Πως οι δικαιολογίες του πολιτικού συστήματος και της ελίτ που διαπλέκεται μαζί του πρέπει να σταματήσουν. Πρέπει να πάψουν να διαχειρίζονται την καθημερινότητα των πολιτών, αποφεύγοντας τα απαραίτητα μέτρα  και να αρχίζουν να κυβερνούν, με γνώμονα την πολιτική και κοινωνική ευθύνη που λέει τις αλήθειες που χρειάζονται, χωρίς να υπολογίζεται το πολιτικό κόστος. 

·   Σήμερα, κανένας από τους δύο προς το παρόν κυριάρχους πολιτικούς σχηματισμούς δε φαίνεται να αναπτύσσει ορατή δυναμική, με την οποία θα κάλυπτε το πολιτικό κενό για μια εναλλακτική προοδευτική λύση. Αυτή η εναλλακτική προοδευτική λύση που περιμένει η χώρα μας θα πυροδοτήσει την αλλαγή πολιτικής, η οποία θα φέρει στο προσκήνιο τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη.

·  Το περιεχόμενο αυτής της πολιτικής αλλαγής θα πρέπει να εμπνέει ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, εφαρμόζοντας τους παρακάτω στόχους:

o Το μέλλον της χώρας δεν επιδέχεται ερωτηματικά για την ευρωπαϊκή της πορεία. Η Ελλάδα θα πρέπει να πορευθεί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση,  χωρίς αμφισημίες για το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο της.

o  Ανασυγκρότηση της οικονομίας συνδυάζοντας την ανάγκη για μείωση του χρέους, με την επέκταση της παραγωγικής βάσης.

o Καταπολέμηση της ανεργίας και στήριξη του εισοδήματος των νέων και των οικογενειών που οριακά επιβιώνουν.

o  Στήσιμο ενός Κράτους Πρόνοιας, βιώσιμο για το μέλλον, κόντρα στις επιταγές της συρρίκνωσής του.

o  Πυροδότηση αλλαγών που πρέπει να γίνουν στο πολιτικό σύστημα και τις αναγκαίες προσαρμογές του εκλογικού συστήματος στις τρέχουσες συνθήκες του πολυκομματικού κοινοβουλευτισμού.

o Η λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας θα έρθει μέσα από την πολιτική. Μια πολιτική που θα ασκείται από μια ηγεσία, η οποία θα αντιλαμβάνεται τα κοινωνικά και θεσμικά αδιέξοδα, καθώς θα διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με την κοινωνία.

Η «Κεντροαριστερή Κίνηση Κιλκίς Ελπίδας & Προοπτικής» (Κ.Κ.Κ.Ε.Π.) αποτελεί συλλογικότητα και για αυτό διέπεται από τις παρακάτω πολιτικές πεποιθήσεις - αξίες.

·  Ο κυνισμός, η μοιρολατρία, η προκατάληψη και η κοινωνική απομόνωση είναι εχθροί του ταλέντου και της φιλοδοξίας, της προσδοκίας και της επιτυχίας.

·        Δεν αποδεχόμαστε :

o Τον κυνισμό, ο οποίος υποστηρίζει πως η πολιτική και ο δημόσιος τομέας δεν μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής.

o Τη μοιρολατρία, η οποία υποστηρίζει, πως η παγκόσμια αγορά ελέγχει την οικονομία, χωρίς δυνατότητα παρέμβασης από τους πολίτες.

o Την προκατάληψη, η οποία αρνείται την ισότητα και προωθεί την υπεροψία και την ξενοφοβία.  

o Τον κοινωνικό αποκλεισμό, ο οποίος μειώνει ή και καταπνιγεί ευκαιρίες σε βαθμό απαράδεκτο για μια ακριβοδίκαιη ανοικτή κοινωνία.


Σήμερα, όλοι εμείς, παλιοί και νέοι σοσιαλδημοκράτες, που θέλουμε να προσδιορίζουμε το ζωτικό πολιτικό μας χώρο και την ποιότητα ζωής μας, δεν έχουμε την πολυτέλεια της αναμονής και της πολιτικής αδράνειας. Αναγνωρίζοντας πως ο ελληνικός λαός έχει κουραστεί να ακούει γενικόλογες πολιτικές προσεγγίσεις, στοχεύουμε σε ένα προγραμματικό πλαίσιο, ως το επόμενο βήμα, στο οποίο θα καταγραφούν οι πολιτικές επιδιώξεις της «Κεντροαριστερής Κίνησης Κιλκίς Ελπίδας & Προοπτικής» (Κ.Κ.Κ.Ε.Π.). Βασική επιδίωξή μας είναι να καταστήσουμε την  «Κεντροαριστερή Κίνηση Κιλκίς Ελπίδας & Προοπτικής» (Κ.Κ.Κ.Ε.Π.) σημαντικό πολιτικό-κοινωνικό φορέα, με αυξημένη παρεμβατικότητα στα τοπικά ζητήματα, με στόχο την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη του νομού μας.

Όλοι εμείς, πολίτες του Κιλκίς, που λέμε «τέλος στην αδράνεια, τέλος στην αποχή και τέλος στην ανοχή», φιλοδοξούμε να πυροδοτήσουμε, τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο, μια διαρκή πολιτική κινητικότητα. Επειδή πιστεύουμε πως η οικονομική ευημερία και η ποιότητα ζωής δε χαρίζονται, αλλά αποτελούν συλλογική κατάκτηση, με διαδικασίες συμμετοχής των απλών πολιτών, απευθυνόμαστε με σεβασμό σε όλα τα πρόσωπα και τις συλλογικότητες του νομού Κιλκίς. Ευελπιστούμε, με τη συμπαράταξη των πολιτών του νομού μας και των συλλογικών φορέων της τοπικής κοινωνίας, να καταστήσουμε τον ακριτικό μας νομό ένα πολιτικό εργαστήρι.

Υπογράφουν τη Διακήρυξη Θέσεων :

           1.  Αλατζόγλου      Αθανάσιος (μέλος ΝΕ ΠΑΣΟΚ Κιλκίς)

2.  Αμοιρίδης         Νικόλαος   (πρ.Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Κιλκίς)

3.  Αριστείδου        Κωνσταντίνος (μέλος ΝΕ ΠΑΣΟΚ Κιλκίς)

4.  Γιαννουλίδης     Ιωάννης       (Τοπικός Σύμβουλος Κοινότητας Ηλιολούστου)

5.  Δημητριάδης     Λεωνίδας     (πρ.Γραμματέας ΝΕ ΠΑΣΟΚ Κιλκίς)

6.  Κοτανίδης         Φίλιππας      (Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Χέρσου)

7.  Καλάθιας            Ελευθέριος  (Ελευθερος Επαγγελματίας)

8.  Μάλγαρης          Στέφανος     (πρ. Δήμαρχος Γαλλικού)

9. Μαλάτος             Παύλος       (Αγροτοκτηνοτρόφος)

10. Μουρτετζίκογλου  Γιώργος   (πρ. Πρόεδρος Τ.Ε.Ε Κιλκίς)

11. Οργιανέλης         Θόδωρος     (πληροφορική )


12. Παζαρτζικλής    Λάζαρος      (Αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Κιλκίς)

13. Παπασταικούδης Αθανάσιος

14. Πεολίδης            Δημήτρης    (Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Μανδρών)

15. Ρωσίδης              Γιώργος     (Διευθυντικό Στέλεχος Ασφαλιστικής Εταιρείας

16. Σαπλατέρα          Βασιλική   (Υπ. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Κιλκίς)

17. Σαρβανίδης         Χρυσοβαλάντης (Μηχανικός)

18. Στεφούδης           Γιώργος     (Υπ. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Κιλκίς)

19. Σταμπουλίδου     Τζένη         ( πρ. Αν.Γραμματέας Δ.Ο ΠΑΣΟΚ Παιονίας)

20. Σκαντζούρης        Λάμπρος   (πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Παιονίας)

21. Τερσινίδης           Ιωάννης

22. Τσιτιρίδης            Νικόλαος    (Υπ. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Κιλκίς)

23. Τσιρόπουλος       Δημήτριος   (πρ. Γραμματέας Δ.Ο ΠΑΣΟΚ Παιονίας)