«Θα μπορούσε να τεθεί βέτο για το πρόσωπο του Πρωθυπουργού μιας κυβέρνησης συνεργασίας» παρατηρεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα της Κυριακής». Απαντά έτσι στο βέτο που έθεσε για εκείνον ο Αλέξης Τσίπρας σε τυχόν συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠαΣοΚ, προτάσσει την ανάγκη κυβερνήσεων συνεργασίας,
ζητεί να ενισχυθεί η συμπαράταξη ΠαΣοΚ - ΔΗΜΑΡ και εκφράζει την άποψή του για τον κ. Τσίπρα και για τον κ. Μεϊμαράκη.
- Το βασικό προεκλογικό επιχείρημα του Αλέξη Τσίπρα είναι η διάκριση μεταξύ παλαιού και νέου και προσωποποιεί εσάς ως εκφραστή του παλιού. Πώς το σχολιάζετε;
«Σας θυμίζω ότι κάποτε ο μακαρίτης ο Μένιος Κουτσόγιωργας είχε αναπτύξει τη θεωρία της σύγκρουσης του φωτός με το σκότος. Και εγώ είχα αναφερθεί πρόσφατα σε ένα ανατριχιαστικό για την ακρίβειά του ποίημα του Μπρεχτ, γραμμένο το 1938, για την εμφάνιση του παλιού ως νέου, το οποίο όμως είναι επικίνδυνα αυταρχικό και επιβάλλει μια ολοκληρωτική αντίληψη. Στην πραγματικότητα, η επίθεση στο παλιό είναι επίθεση στο άλλο, στο διαφορετικό, στην πολυφωνία και στον πλουραλισμό. Μόλις ξύσεις λίγο τη επιφάνεια του δήθεν προοδευτικού ριζοσπαστισμού, του παλαιότερα αντιμνημονιακού και τώρα νεομνημονιακού λόγου του κ. Τσίπρα, από κάτω βρίσκεις τα κλασικά μοτίβα του σταλινισμού. Το επιχείρημα του κ. Τσίπρα ότι “ήμουν αντιμνημονιακός, έγινα νεομνημονιακός, άρα, εφόσον έχω την ευθύνη για αυτή την πολύ μεγάλη διάψευση, ας είναι πλεονέκτημά μου το γεγονός ότι είμαι νέος σε ηλικία και στη διαχείριση της κρατικής εξουσίας”. Όμως ένας νέος μπορεί να προκαλέσει σε λίγο χρόνο μεγάλη βλάβη».
- Δηλαδή θεωρείτε ότι δεν έχει αλλάξει, δεν έχει ωριμάσει, δεν μετακινείται σε πιο κεντρώες θέσεις;
«Θεωρώ ότι έχει γίνει πολύ πιο ωμός και επικίνδυνος, διότι η συνύπαρξη με τον κ. Λαφαζάνη και τις σημερινές δυνάμεις της Λαϊκής Ενότητας δημιουργούσε ένα αμάλγαμα όπου θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπήρχαν – έστω προσχηματικά – και ορισμένες ριζοσπαστικές αναφορές και αξίες. Τώρα δεν υπάρχει ούτε αυτό. Η μόνη συγκολλητική ουσία του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ είναι η διεκδίκηση και η άσκηση της εξουσίας. Και φυσικά, επειδή αυτό συνιστά μια δραματική επιβεβαίωση όσων έλεγα στις κοινοβουλευτικές μάχες του τελευταίου επταμήνου, αλλά και στη μάχη της διαπραγμάτευσης και της διαχείρισης της κρίσης τα τελευταία πέντε χρόνια, τους ενοχλεί πάρα πολύ η υπενθύμιση του λόγου μου και η παρουσία μου αυτή καθαυτή».
- Προσωπικά σάς ενοχλεί που γίνατε στόχος;
«Όχι, καθόλου. Με κολακεύει. Ο καθένας πρέπει να απαντήσει στο μεγάλο συνειδησιακό δίλημμα, αν θα πάρει μέρος στον πόλεμο της γενιάς του ή αν θα απαλλαχθεί από τη στράτευση. Τη δική μου απάντηση την έδωσα εμπράκτως προτάσσοντας το εθνικό συμφέρον, το “εμείς”».
- Ο κ. Τσίπρας πάντως διεκδικεί την αυτοδυναμία και δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για ευρύτερες συνεργασίες.
«Μετά την εμπειρία της εθνικολαϊκιστικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, το να εμφανίζεται ο κ. Τσίπρας και να λέει ότι πρώτος μου στόχος είναι η αυτοδυναμία ή η επανάληψη της συνεργασίας μόνο με τους ΑΝΕΛ, ενώ έχουμε ζήσει τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη να ψηφιστούν οι δύσκολοι νόμοι του καλοκαιριού με τις ψήφους της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, είναι παραπάνω από αλαζονικό. Αγγίζει τα όρια του πολιτικά και εθνικά ανήθικου, γιατί, όταν βρέθηκε στην ανάγκη, κατέφυγε στις ψήφους της αντιπολίτευσης για να διαφυλαχθεί η χώρα από τις επιπτώσεις των δικών τους ανακολουθιών. Δεν αντιλαμβάνεται ότι η μεγάλη συστράτευση που έγινε από ανάγκη στην προηγούμενη Βουλή πρέπει να επαναληφθεί και στην επόμενη, ώστε να μπορέσει η χώρα να φύγει από την περιδίνηση στην οποία περιήλθε λόγω του ΣΥΡΙΖΑ και να βγει στην ομαλότητα, έστω με καθυστέρηση τριών ετών που προκαλεί το Μνημόνιο Τσίπρα. Η αλαζονεία του ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στο σημείο να λέει ο κ. Τσίπρας στη ΔΕΘ “και τι θα συμβεί αν μου λείπουν λίγες έδρες; Θα αναγκαστούν το Ποτάμι και το ΠαΣοΚ να ψηφίζουν τους νόμους μου, να μου δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης ή ψήφο ανοχής”. Νομίζει ότι με τέτοια κολοβά σχήματα, προσωρινά, ασταθή, θα προχωρήσει η χώρα. Δηλαδή ξαναδημιουργεί ζήτημα πολικής αστάθειας και αβεβαιότητας που υπονομεύει την οικονομία, ενώ ξέρει ότι η πρώτη προϋπόθεση οικονομικής ανάταξης είναι να υπάρχει πολιτική σταθερότητα».
- Φαίνεται ότι αποκλείει και εσάς προκειμένου να επιτευχθεί συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠαΣοΚ.
«Όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια προτάσσω πάντα το εθνικό συμφέρον και αναλαμβάνω μεγάλο πολιτικό κόστος που δεν μου αναλογεί προσωπικά και ιστορικά. Θα μπορούσε άλλωστε να τεθεί από διάφορες πλευρές βέτο για το πρόσωπο του Πρωθυπουργού μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Έχει σημασία να δούμε αν, για παράδειγμα, ο κ. Τσίπρας είναι και αυτός έτοιμος για προσωπικές υποχωρήσεις προκειμένου να υπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον. Ο κ. Μεϊμαράκης σημείωσα ότι έκανε μια θαρραλέα δήλωση για το ζήτημα αυτό. Αυτά όμως έπονται των εκλογών. Τώρα το ζητούμενο είναι το εκλογικό σώμα να ψηφίσει έτσι ώστε να καθίσταται αναγκαία και εφικτή η συνεργασία όλων των δυνάμεων που αποδέχονται – επιτέλους – τη μόνη εφικτή εθνική στρατηγική, το ευρωπαϊκό πλαίσιο».
- Η άποψή σας για τον κ. Τσίπρα είναι σαφής. Για τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη;
«Είναι πολύ ικανός και “αγώγιμος” εκφραστής των απόψεων της παράταξής του».
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ
- Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεύτερο κόμμα, πώς θα πιεστεί να συμμετάσχει σε ένα ευρύτερο κυβερνητικό σχήμα;
«Τα δύο πρώτα κόμματα διατυπώνουν τελείως διαφορετικό λόγο για το μετεκλογικό σκηνικό. Σημασία όμως έχει ποια είναι η πολιτική πρόταση που διατυπώνουμε εμείς. Είναι αυτή που είχαμε κάνει και το 2012 και τον Ιανουάριο, στην οποία προσφάτως προσχώρησε και η ΝΔ, και αυτό είναι θετικό. Λέμε ότι χρειάζεται ευρύτατη συνεργασία όλων των δημοκρατικών ευρωπαϊκών δυνάμεων, στις οποίες συγκαταλέγουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα μετά τη στροφή και τη διάσπαση. Αρκεί να το πιστέψουν και να το θελήσουν. Και χρειάζεται εθνική ομάδα, όχι πλέον διαπραγμάτευσης, αλλά προετοιμασίας και εφαρμογής του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης».
- Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπαινίσσεται ότι οι εταίροι πιστεύουν πως εκείνος θα διαχειριστεί καλύτερα το Μνημόνιο.
«Αν ο κ. Τσίπρας θέλει να επικαλείται πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης και καλής διαγωγής των ευρωπαίων εταίρων ή του ΔΝΤ, μπορεί να το κάνει. Βεβαίως, είναι μια καρικατούρα του ριζοσπαστικού εαυτού του η επίκληση αυτών των πιστοποιητικών. Σημασία όμως έχει πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς τη δική μας πορεία και το δικό μας εθνικό συμφέρον που επιβάλλει τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ στην ευθύνη της επόμενης περιόδου. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τη ΝΔ, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτος. Αυτή τη στιγμή, ο μόνος τρόπος για να επιβάλει αυτή τη λύση ο ελληνικός λαός είναι να ενισχύσει τη συμπαράταξη ΠαΣοΚ - ΔΗΜΑΡ, ώστε να μπορεί να ασκηθεί αποτελεσματική πίεση, προκειμένου να διαμορφωθεί το σχήμα της ευρύτατης συνεργασίας. Η τυχόν εμπλοκή δημιουργείται λόγω της διατήρησης του μπόνους των 50 εδρών. Το ΠαΣοΚ κατέθεσε πρόταση νόμου για την κατάργησή του, αλλά η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησαν να διατηρήσουν τα ίχνη ενός δικομματισμού, σε μεγάλο βαθμό τεχνητού».
- Άρα το παλιό είναι και χρήσιμο.
«Αν τα κόμματα που κυβέρνησαν στη Μεταπολίτευση εκφράζουν το παλιό, αυτοί που φαντασιώνονται την εποχή του Εμφυλίου ή του μετεμφυλιακού κράτους εκφράζουν το παμπάλαιο. Η διαφορά δεν είναι τι ιστορικά βάρη έχει κάθε κόμμα, αλλά πόσο είναι έτοιμο να δεχθεί θεμελιώδεις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού όπως είναι η πολυφωνία, η ανεκτικότητα, ο σεβασμός στη Δημοκρατία και στο κράτος δικαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις διασπάστηκε θεωρούσε οχυρό του το Μέγαρο Μαξίμου ως κυβέρνηση χωρίς δεδηλωμένη και η ΛΑΕ του κ. Λαφαζάνη τη Βουλή που συνεδρίαζε με βουλευτές μόνο αυτού του κόμματος! Τέτοια απόπειρα ιδιοποίησης των θεσμών δεν έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα
e-giakoumis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου