Τον Μάρτιο του 2014 ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταθέτει πρόταση δυσπιστίας κατά του υπ. Οικονομικών «του κύριου εκτελεστή του συμβολαίου θανάτου κ. Γιάννη Στουρνάρα». Τον Ιανουάριο του 2015 ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει στις εκλογές με βασικό σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί». Τον Σεπτέμβριο του 2015 το σύνθημα εξελίσσεται στο «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας
τελειώσουν». Σήμερα ως πρωθυπουργός έχει φιλικό γεύμα με τον κ. Στουρνάρα και ζητά στήριξη από τα άλλα κόμματα, από αγωνία για την κυβερνητική του πλειοψηφία Ετσι όμως γίνεται πολιτικά και ηθικά εφικτή η συναίνεση σ' αυτήν τη χώρα; Η εύλογη απάντηση είναι όχι ή εξαιρετικά δύσκολο. Αν όμως πρόκειται για κρίσιμο εθνικό θέμα, η απάντηση θα έπρεπε να είναι ναι. Ως λογικοί άνθρωποι, για να συμφωνήσουμε στο ναι, θα πρέπει να δούμε τις προϋποθέσεις.
Η συναίνεση μεταξύ κομμάτων είναι μία βαθιά πολιτική διαδικασία η οποία απαιτεί συμφωνία επί αρχών και αξιών, τεχνοκρατική προετοιμασία, θεσμική λειτουργία, χρονοδιάγραμμα και αξιόπιστα πρόσωπα. Για να είναι δε αποτελεσματική, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή εμπειρία, απαιτεί δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων. Το θέμα είναι τεράστιο. Ολα όμως ξεκινούν από τα πρόσωπα, γι' αυτό και θα σταθώ στους κεντρικούς πρωταγωνιστές: τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό. Ο πρωθυπουργός οφείλει να εξηγήσει πολιτικά την αλλαγή από πολέμιο σε υπέρμαχο της συναίνεσης, να διατυπώσει δημοσίως τις αρχές και τις αξίες των μεταρρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία, και άλλα μείζονα θέματα και να καταργήσει όλες τις τροπολογίες και ιδεοληπτικές παρεμβάσεις που πέρασε νύχτα από τη Βουλή, χωρίς στοιχειώδη διαβούλευση. Σε ό,τι αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χωρίς συνταγματική αρμοδιότητα, ζητείται να κτίσει κλίμα εμπιστοσύνης στη βάση μιας «πρακτικής» σύγκλησης συμβουλίων αρχηγών που εφαρμόζεται από το 1992.
Δυστυχώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μέσα στους λίγους μήνες της θητείας του, έχει δώσει σαφή δείγματα εμπλοκής στις πολιτικές διενέξεις, προσεταιριζόμενος κυβερνητικές θέσεις. Η ακατανόητη παρουσία του στην Επιτροπή για τον έλεγχο του λογιστικού χρέους, η υπογραφή από μέρους του -χωρίς να είναι υποχρεωμένος- Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου για την κατάργηση άρθρων του πλέον συναινετικού νόμου για την Παιδεία και άλλων ρυθμίσεων, ούτε εξαιρετικά επειγουσών ούτε απροβλέπτων, και οι εσφαλμένες δηλώσεις του για τον ρόλο του PSI στα ασφαλιστικά ταμεία καλλιεργούν καχυποψία και αμφιβολία για τη δυνατότητά του να εξασφαλίσει κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ των κομμάτων. Η εποχή απαιτεί ηγέτες που θα σφραγίσουν ιστορικές συναινέσεις και σήμερα πρέπει πρώτα να κλείσει το χάσμα, ώστε από «αδύναμοι να αιτούνται» να γίνουν «επιδέξιοι να επιτυγχάνουν» συναινέσεις. Χρειάζεται πρώτα να αλλάξουν οι ίδιοι. Είναι η προϋπόθεση για να ελπίζουμε στη βοήθεια όλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου