Κάθε ημέρα ακούμε και διαβάζουμε πλήθος δηλώσεων και άρθρα για την ενότητα της κεντροαριστεράς, του προοδευτικού ή ριζοσπαστικού ή μεταρρυθμιστικού κέντρου, των σοσιαλδημοκρατών, των σοσιαλιστών, αυτών της ανανεωτικής αριστεράς ή και της πολιτικής οικολογίας. Τις κάνουν ή τα γράφουν άλλοι από πραγματικό ενδιαφέρον και άλλοι στοχεύοντας στην προσωπική πολιτική τους
επιβίωση. Όλοι όμως έχουν έναν κοινό παρανομαστή. Μιλούν για τη δική τους μοναδική αλήθεια, ως τη μοναδική λύση για την αντιμετώπιση του κατακερματισμού και της ανυποληψίας του χώρου.
Αποτέλεσμα αυτού, όπως είναι φυσικό, είναι οι παράλληλοι μονόλογοι να μην οδηγούν πουθενά και οι δημοκρατικοί πολίτες με όποιο επίθετο από τα παραπάνω τους επισυνάψει κανείς, να παρακολουθούν αποσβολωμένοι τις “αυθεντίες” να μονολογούν αυτάρεσκα, αδιαφορώντας για τους κανόνες των μαθηματικών που καθορίζουν ως σημεία επαφής τα σημεία που οι ευθείες τέμνονται και ότι οι παράλληλες ευθείες δεν συναντώνται ποτέ. Προφανώς δεν έχουν ακούσει ποτέ και για τον ορισμό του κοινού τόπου.
Πρέπει όμως, τουλάχιστον όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τη χώρα και την παράταξη, να βρεθούν και να θεωρήσουν ως βάση συζήτησης τα κοινά σημεία, ώστε να επιτευχθεί μία αρχή για την πολυπόθητη ουσιαστική ενότητα. Υπάρχουν κοινά σημεία. Υπάρχει συμφωνία στο γιατί βρισκόμαστε σήμερα σε αυτήν την κατάσταση. Συμφωνούμε ότι η περίοδος από το 1974 έως σήμερα είναι η καλύτερη δημοκρατική περίοδος που διήνυσε η χώρα από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Ότι οι κυριότερες παθογένειες της περιόδου που πρέπει να αντιμετωπισθούν είναι η αποσάθρωση της παραγωγικής οικονομίας και το πελατειακό κράτος.
Γνωρίζουμε ότι έχει τρωθεί η ηθική υπόσταση και η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και ότι πρέπει με το παράδειγμά μας, με τη στάση μας και τη δράση μας να αποκαταστήσουμε στα μάτια και την καρδιά των πολιτών την παράταξή μας. Γνωρίζουμε τι αρχές και μεταρρυθμίσεις πρέπει να προταχθούν, για να γίνουμε ένα σύγχρονο και παραγωγικό κράτος.
Ακόμη γνωρίζουμε ότι για να πετύχει οποιοδήποτε εγχείρημα δεν αρκεί να θεωρητικολογούμε από καθέδρας, αλλά να πείσουμε ότι είμαστε χρήσιμοι, ότι προτείνουμε ρεαλιστικό σχέδιο διεξόδου αλλά και προόδου της χώρας, των πολιτών της και κυρίως αυτών που θέλουμε να υπηρετήσουμε.
Τους δημιουργικούς και παραγωγικούς ανθρώπους, τα λαϊκά στρώματα, τους μη προνομιούχους της εποχής μας προτείνοντας λύσεις για την ανάπτυξη, την ανεργία και για την προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Μία προϋπόθεση υπάρχει για να πετύχουμε. Να είναι η όποια πρότασή μας αποτέλεσμα επικοινωνίας και συνδιαμόρφωσης, χωρίς λαϊκισμούς, με το λαό, την κοινωνία των πολιτών. Με ανοιχτό κάλεσμα σε όλους τους πολίτες που πιστεύουν στη δημοκρατία και έχουν προοδευτική σκέψη μπορούμε να ξανακτίσουμε τη δημοκρατική παράταξη, το χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού που διαχρονικά έχει αποδείξει ότι η ύπαρξή του είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επάνοδο της πατρίδας μας στην πρόοδο μέσα από την καλύτερη οργάνωση του κράτους και τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις με κοινωνική συνοχή.
Μέχρι τώρα κυρίως μέσα από το εγχείρημα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης βλέπουμε συνεννοήσεις κομμάτων, κινήσεων, παραγόντων. Κυρίως όμως αυτές αφορούν τους ίδιους ή απευθύνονται στο εσωτερικό των κομμάτων ή των κινήσεων. Είναι θετικό ότι υπάρχει αυτή η πρωτοβουλία και, κατά την γνώμη μου, είναι στη σωστή κατεύθυνση. Δίνει όμως την εντύπωση αθροίσματος μικρών συντελεστών και δεν δημιουργεί κίνηση, επιτάχυνση, δυναμική. Στη χημεία καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν οι καταλύτες που παρεμβαίνουν καθοριστικά, επιταχύνουν και αναβαθμίζουν την αποδοτικότητα μίας χημικής αντίδρασης. Για την ανάταξη της δημοκρατικής παράταξης υπάρχουν και οι χημικές ενώσεις, τα αντιδρώντα, γνωρίζουμε και τους καταλύτες.
Υπάρχουν οι αρχές, οι αξίες, υπάρχει και η κοινωνία, ο λαός. Καταλύτες μπορούν να αποδειχτούν ένα παραγωγικό, κοινωνικό σχέδιο που θα έχει ως βάση αυτές τις αρχές και οι πρωτοβουλίες βάσης σε κάθε δήμο, διαμέρισμα και χώρο δουλειάς ή διαβούλευσης, που θα το συζητήσουν και θα το εμπλουτίσουν, διαμορφώνοντάς το στην τελική του μορφή. Είναι πάντα επίκαιρες οι ιδέες της παραγωγικής δίκαιης οικονομίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, τα ων ίσων ευκαιριών, της ισονομίας, της αξιοκρατίας, της διαφάνειας, της αλληλεγγύης αλλά και της εθνικής ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας.
Με άξονα αυτό το υπόβαθρο μπορούμε να διαμορφώσουμε θέσεις-απαντήσεις στα προβλήματα της δύσκολης περιόδου που διανύουμε. Όπως αυτά που αναδεικνύονται καθημερινά. Της εθνικής ακεραιότητας, της ανάπτυξης, της κρίσης αντιπροσώπευσης και λειτουργίας της δημοκρατίας μας, της κοινωνικής συνοχής. Να συζητήσουμε αυτά τα ζητήματα με τους πολίτες, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς προαπαιτούμενα από κανένα σε ανοιχτές διαδικασίες.
Να επιδειχθεί από όλους γενναιότητα. Η φύση απεχθάνεται το κενό. Αν δεν το κάνουμε εμείς, τότε οι πολίτες θα στραφούν αλλού. Ας μην αποδειχθούμε κατώτεροι των περιστάσεων. Το θέλουμε; Θα το κάνουμε; Ε, τότε ας μπουν τα μαχαίρια στις θήκες και ας στρατευθούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου