Τράβηξα την αντιμνημονιακη στρατηγική μέχρι τα άκρα, το δημοψηφισμα.
Μόλις κατάλαβα ότι, αν συνέχιζα θα έκανα κακό στην χώρα, συμβιβαστηκα και υπέγραψα μνημόνιο.
Θεωρώ θετική την ομολογία Τσιπρα, για το αδιέξοδο της αντιμνημονιακης του στρατηγικής.
Το ίδιο έκανε και ο Σαμαράς, με το mea culpa, της δικής του
αντιμνημονιακης στρατηγικής και των Ζαπειων, μπροστά στην Μερκελ, στο Βερολίνο.
Όμως αρκουν αυτες οι ομολογιες, για να δικαιολογησουν την ζημιά που υπεστει η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία;
Σκεφτονται καθόλου την ζημια που εκαναν ,εμποδίζοντας την χώρα να βγει απο την κριση, για να γινουν πρωθυπουργοι ;
Κατανοουν, ποσο δηλητηριασαν την κοινωνια, για να καταχτησουν την εξουσια και μετα να ανακαλυψουν την πραγματικοτητα ;
Μετά όλα αυτά, η χώρα βρίσκεται μπροστά σε ακόμη πιο μεγάλα αδιέξοδα, οικονομικά και κοινωνικά .
Αδιέξοδα, που γίνονται εκρηκτικά, με την προσθήκη του προσφυγικου.
Μπορούν τώρα να καταλάβουν, ότι μόνο η εθνική συνεννόηση και συνεργασία μπορεί να αποτρέψει μοιραιες εξελίξεις, ή χρειάζεται η απόλυτη καταστροφή για να καταλάβουν Συριζα και ΝΔ ότι ήταν λάθος, ο νέος διχασμός που χτίζουν;
Μπήκαμε στον Μάρτη και πρέπει να θυμηθούν , "ΤΙΣ ΕΙΔΟΥΣ ΜΑΡΤΙΟΥ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου