Του Γ. Λακόπουλου : Η κυβερνητική και δημοσιογραφική υποκρισία στη σύγκρουση με τον Ψυχάρη

Ένας επιχειρηματίας –εν προκειμένω ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης- δανειοδοτήθηκε από μια τράπεζα προ ετών. Σήμερα ανακύπτει ότι ενδεχομένως η  δανειοδότηση πάσχει νομικά. Αυτό είναι θέμα που αφορά την Τράπεζα και τον πελάτη της από τη μια πλευρά και από την  άλλη τη Δικαιοσύνη και την Τράπεζα. Η κυβέρνηση ως τι εμπλέκεται;

Ένας από τους πολίτες που έχουν υποχρέωση κατάθεσης δήλωσης ‘Πόθεν έσχες’-εν προκειμένω ο Σταύρος Ψυχάρης-  ενδεχομένως κατέθεσε προβληματικές δηλώσεις. Αυτό είναι θέμα που αφορά τον ίδιο και την αρμόδια αρχή που παραλαμβάνει και ελέγχει το «πόθεν έσχες’. Η Βουλή ως τι εμπλέκεται;  Ειδικά όταν τις αποφάσεις λαμβάνει η κυβερνητική πλειοψηφία που έχει ήδη εκφραστεί.

Αυτές οι δυο παρατηρήσεις δείχνουν ότι στην περίπτωση  Ψυχάρη δεν έχουμε μια τυπική υπόθεση εφαρμογής του νόμου που θα κρίνει  η Δικαιοσύνη,  αλλά για αναμέτρηση ενός εκδότη με ένα πολιτικό κόμμα -που  είχε επαφές κορυφής με τον εκδότη  όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση.

Σήμερα ως κυβέρνηση το ίδιο κόμμα εκμεταλλεύεται τις νομικές διαφορές του Σταύρου Ψυχάρη με τις αρμόδιες  διοικητικές και δικαστικές αρχές, προτού κριθούν.   Εμπλέκει δύο εντελώς ξεχωριστά πράγματα. Το ένα μια τυπική δικαστική υπόθεση ενός πολίτη.  Το άλλο είναι τι έκανε και τι δεν έκανε ένα εκδοτικό συγκρότημα με  ένα κόμμα, κάτι που φυσικά δεν είναι ποινικό αδίκημα.

Στα θέματα που εμπλέκεται η Δικαιοσύνη υπάρχουν δύο  ενδεχόμενα: καταδίκη ή απαλλαγή. Κανένα από τα δυο δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή. Ο Ψυχάρης ερευνάται, δεν κρίθηκε ένοχος. Δεν είναι καν κατηγορούμενος.

Η  ‘γάτα’ φταίει

Η κυβέρνηση προεξοφλεί την καταδίκη του για να συσκοτίσει τα χαρακτηριστικά της  υπόθεσης’ γάτα Ιμαλαϊων’, στην οποία εμπλέκεται ο ίδιος ο Αλέξης  Τσίπρας.

Αυτή η  υπόθεση δεν βαρύνει με κανένα τρόπο τον Ψυχάρη. Οι εφημερίδες μπορούν να στηρίζουν ή να πολεμούν όποιον κρίνουν και οι επιχειρηματίες των ΜΜΕ να επιδιώκουν το συμφέρον τους. Για τα υπόλοιπα αποφασίζουν οι αναγνώστες, όχι τα κόμματα.

Βαρύνει όμως τον Πρωθυπουργό,  που εμφανίζεται να λέει στους οπαδούς  του ότι θα καταπολεμήσει τη διαπλοκή και ταυτόχρονα διαπραγματεύεται με ένας από τους ‘εκπροσώπους’ της.

Αυτό εξηγεί γιατί η κυβερνητική προπαγάνδα, υποστηριζόμενη προκλητικά από ενημέρωση κάτω από το τραπέζι , με σημειώματα, προσπαθεί να συσχετίσει τα δάνεια και το ‘πόθεν έσχες’ του Ψυχάρη με το ότι δεν βρέθηκε βάση συνεργασίας Τσίπρα- Ψυχάρη.

Η εξήγηση ότι ο εκδότης κατέθεσε αίτημα ευνοϊκής μεταχείρισης -σε κάποιον που δεν ήταν ακόμη σε θέση να το ικανοποιήσει- περιέχει και την πρόθεση του  Τσίπρα να το συζητήσει.

Ένα αίτημα τίθεται στην πρώτη συνάντηση των ενδιαφερομένων να το συζητήσουν και εφόσον απορρίπτεται  η επαφή τελειώνει. Οι πολλές συναντήσεις δείχνουν ότι επρόκειτο για διαπραγμάτευση που δεν ευοδώθηκε.

Βγάζουν το άχτι τους

Είναι αξιοσημείωτο ότι για να θολώσει περισσότερο την εικόνα η κυβερνητική πλευρά βάζει στο σημάδι ολόκληρο τον  ΔΟΛ … από καταβολής του. Οι πρόθυμοι κυβερνητικοί υποστηρικτές  πήγαν πολλές δεκαετίες πίσω για να κατεδαφίσουν εκ των υστέρων το  καλύτερο δημοσιογραφικό συγκρότημα όλων των εποχών -μαζί με την Καθημερινή των Βλάχων.

Παραβλέπουν ότι οι καλύτερες δημοσιογραφικές πένες πέρασαν από εκεί και κάποιες από τις μεγαλύτερες δημοσιογραφικές επιτυχίες  είδαν το φως στις στήλες των εντύπων του. Ως διευθυντής του ‘Βήματος’  ο Ψυχάρης δημιούργησε τη μεγαλύτερη  έγκυρη κυριακάτικη εφημερίδα, χωρίς να κάνει εκπτώσεις στην ποιότητα.

Ο ίδιος ο Τσίπρας -πέρα από τις συναντήσεις με τον ιδιοκτήτη του ΔΟΛ- όταν έσπευδε να τον τραπεζώσουν στον ΔΟΛ, όταν συνέτρωγε με τους διευθυντές των εφημερίδων του, όταν έκανε τα στελέχη του βουλευτές, δεν ήξερε ότι … διαπλέκεται;  Ή μήπως απλώς ήθελε να έχει άκρες;

Όταν απευθύνεσαι σε έναν δημοσιογραφικό οργανισμό για να πάρεις  την εξουσία δεν μπορείς να το καταγγέλεις στη συνέχεια.

Στην αναμπουμπούλα βρήκαν αφορμή και κάποιοι δημοσιογράφοι να ξιφουλκήσουν κατά  του ΔΟΛ και των εφημερίδων του -τις οποίες γράφουν οι δημοσιογράφοι ειρήσθω εν παρόδω. Βγάζουν το άχτι τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις κατατάσσονται στην ομάδα ‘όσα δεν φτάνει  η αλεπού…’

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Ούτε για την αλήθεια, ούτε για τη Δικαιοσύνη κόβεται η κυβέρνηση σ’ αυτή την υπόθεση. Συνιστούν υποκρισία οι κορώνες της. Για πολιτικό παιχνίδι πρόκειται.

Το κόμμα που κυβερνάει δεν κατάφερε να συμμαχήσει με έναν εκδότη και μπλέκεται σε μια διαφορά του με τη Δικαιοσύνη για να τον πλήξει.

Η έκβαση όλων των πλευρών αυτής  υπόθεσης είναι ακόμη υπό διαμόρφωση. Απλώς για λόγους που όλοι γνωρίζουν κάποιοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο θεωρούν ότι ο Ψυχάρης είναι ο αδύναμος κρίκος του εκδοτικού συστήματος – καθώς δεν έχει άλλη επιχείρηση ταυτόχρονα- και προσπαθούν να στρατολογήσουν τους υπόλοιπους εναντίον του με λάφυρο τον ίδιο τον ΔΟΛ.  Άλλοι σπεύδουν απλώς γιατί θεωρούν ότι ήλθε η ώρα για το δρυός πεσούσης…

Δεν ξέρουμε αν στο τέλος θα καταφέρουν να εξοντώσουν τον ιδιοκτήτη του ΔΟΛ.  Ξέρουμε όμως ότι για τις μεγάλες εφημερίδες ένας εκδοτικός παράγων συνήθιζε να λέει: ‘Υπήρξαν πριν από  υπουργούς και πρωθυπουργούς και θα υπάρχουν και μετά από αυτούς’.