- Η ημέρα, της πτώσης της χούντας, είναι ιστορική για δυο λόγους.Έκλεισε η μετεμφυλιακή περίοδος, με τον πιο οδυνηρό τρόπο, ξεκίνησε όμως μια νέα, η καλύτερη από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους.
- Το πραξικόπημα οργανώθηκε και εκτελέστηκε από επίορκους
αξιωματικούς, με ακροδεξιό, εθνικιστικό υπόβαθρο.
-Οι προϋποθέσεις όμως, είχαν δημιουργηθεί από την πολιτική και θεσμική κρίση, που ξεκίνησε με τα Ιουλιανά, την οικονομική στασιμότητα, που εντάθηκε από την επερχόμενη πετρελαϊκή κρίση, προέκταση της σύγκρουσης στην Μέση Ανατολή.
- Κρίσιμα κέντρα στην Ουάσιγκτον, λόγω της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου και της αστάθειας στην Μέση Ανατολή, ευνόησαν και στήριξαν το χουντικό πραξικόπημα.
Η χούντα έπεσε, από τα αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε στο εσωτερικό, από την αντίσταση σημαντικής μερίδας των πολιτών, την απομόνωση της από την Ευρώπη και κυρίως, από το βίαιο πραξικόπημα στην Κύπρο, που οδήγησε στην Τουρκική εισβολή και έφερε γυμνή την Ελλάδα, στα πρόθυρα ενός καταστροφικού και ταπεινωτικού πολέμου.
Η αντίσταση στην χούντα μπορεί να μην ήταν καθολική, είχε όμως καθοριστικές στιγμές, όπως η φοιτητική εξέγερση στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβρη του '73 και η βίαιη καταστολή της.
Η εξέγερση στο Πολυτεχνείο, αφύπνισε την ελληνική κοινωνία, συγκίνησε την διεθνή κοινότητα, κυρίως όμως αποκάλυψε τις εσωτερικές αντιφάσεις της χούντας.
Με πρόσχημα την εξέγερση, η "σκληρότερη" πλευρά Ιωαννίδη, ακύρωσε την απόπειρα θεσμικής και πολιτικής νομιμοποίησης της χούντας, με την επιλογή Μαρκεζίνη .
Η καταρρέουσα χούντα, επιχείρησε μέσα από το πραξικόπημα στην Κύπρο και την προβολή του αιτήματος για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, να πετύχει την δική της νομιμοποίηση.
Η επιλογή ήταν απολύτως τυχοδιωκτική και εθνικά εγκληματική, γιατί δεν υπήρχε καμία προϋπόθεση επιτυχίας.
- Η Τουρκία, βρήκε την Ελλάδα και απομονωμένη και αδύναμη και τον Ελληνισμό διχασμένο. Επικαλούμενη τον ρόλο της συνεγγυήτριας δύναμης, υλοποίησε εύκολα τα σχέδιά της, που χρόνια είχε, αλλά δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει.
Οι άφρονες χουντικοί προκάλεσαν την μεγαλύτερη εθνική καταστροφή, μετά το '22.
Η περίοδος, που ξεκίνησε με την πτώση της χούντας, η αποκαλούμενη Μεταπολίτευση, χτίστηκε με πολύ δουλειά των κυβερνήσεων, των κομμάτων και πρωτίστως των πολιτών.
Χτίστηκε πάνω στην πραγματικότητα και σε μύθους.
Πάνω σε εμπνευσμένες επιλογές και αντιφάσεις.
Πάνω σε εμπνευσμένες επιλογές και αντιφάσεις.
Μαζί με την ολοκλήρωση της Κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, την μεγάλη ανάπτυξη, την γεωστρατηγική της αναβάθμιση, την ασφάλεια της Κύπρου με την ένταξη στην ΕΕ και την υψηλή ευημερία μεγάλου μέρους της κοινωνίας, διογκώθηκαν παθογένειες του παρελθόντος και δημιουργήθηκαν νέες.
Οι θεσμοί της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης ατρόφησαν και απαξιώθηκαν.
Οι πολιτικές, οικονομικές, συνδικαλιστικές, πνευματικές και μιντιακές ελίτ έχασαν τον δημιουργικό τους ρόλο, κοιτώντας μόνο την αναπαραγωγή τους, πολλές φορές με αδιαφανείς μεθόδους και όχι τα ευρύτερα συμφέροντα της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνίας.
Η κρίση, που ξέσπασε το 2008 και προκάλεσε τα πρωτοφανή οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα στις αρχές του 2010, έκλεισε βίαια τον κύκλο της Μεταπολίτευσης.
Η αποκάλυψη της τραγικής πλευράς της Μεταπολίτευσης, αντί να οδηγήσει στην ωρίμανση των πολιτικών και των πολιτών, βύθισε στην ανυποληψία τους πολιτικούς και στην απόγνωση τους πολίτες.
Μύθοι κατέρρευσαν και αντί να κερδίσει η λογική και ο πραγματισμός, κέρδισαν κάθε είδους θεωρία συνομωσιων .
Ο τελευταίος μύθος ήταν, της "Πρώτης φοράς Αριστεράς", που προσπαθεί να διασωθεί, με την πρόσφατη θεωρία της "Αυταπάτης".
Η δημοκρατία, ασφαλώς και δεν κινδυνεύει.
Δεν είναι όμως ελκυστική στους πολίτες, ούτε δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας νέας αφετηρίας, για την ανάταξη της ίδιας και της χώρας.
Η Ελλάδα δεν θα χαθεί, χάνεται όμως το ορατό της μέλλον, χάνει την δημιουργική παρουσία των νέων της.
Η αυτογνωσία, χωρίς προσχήματα και νέες φαντασιώσεις, είναι το ζητούμενο σήμερα.
Τα σημερινά δεδομένα όμως, δεν τροφοδοτούν την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθηση της κοινωνίας.
Το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, που δηλητηριάστηκε συνειδητά, στις πλατείες των "Αγανακτισμένων" το 2011, ανατροφοδοτείται με μίσος, από την ανεπάρκεια των ανθρώπων της εξουσίας, το ηθικό τους υπόστρωμα και την αγωνία μπροστά στην προσωπική τους ήττα.
Η σημερινή ημέρα, πρέπει να είναι ημέρα περισυλλογής, αναστοχασμου και ευθύ
νης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου