ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ : ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΔΙΕΞΟΔΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΝΔ ;

Η συνάντηση κομμάτων και κινήσεων, του χώρου του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας στην Αθήνα, στις 23/11, ήταν ουσιαστική.Οργανώθηκε από δύο φορείς την ΑΚΤΙΔΑ και την ΕΔΕΜ, που περίπου, εδώ και δύο χρόνια, είχαν αξιόλογη πολιτική δράση, για την προγραμματική ανανέωση του ευρύτερου

δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου και την σύγκλιση των δυνάμεων του.

Στην συνάντηση, προσκλήθηκε και η ΝΕΑ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, την οποία εκπροσώπησα.

Η ΝΕΑ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, όπως γνωρίζουν οι φίλοι, είναι μια ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ της Κεντρικής Μακεδονίας, που δραστηριοποιείται, από το Φθινόπωρο του 2014, με στόχο την ανασύνθεση του χώρου του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου και της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας.

Προωθεί τον στόχο της με :
-Ανοικτές εκδηλώσεις και την συμμετοχή εκπροσώπων των κομμάτων.

-Συναντήσεις με τις ηγεσίες και τα στελέχη των κομμάτων του χώρου, όπως και με ανέντακτους πολίτες.

-Συνεντεύξεις, άρθρα και δημόσιες παρεμβάσεις.

Φυσικά δεν είναι κόμμα, ούτε θα γίνει, αντίθετα επιδιώκει να βοηθήσει στην σύγκλιση, την συνεργασία και την ενοποίηση του πολιτικού μας χώρου.

Στην παρέμβασή μου, στην συνάντηση που οργάνωσαν ΑΚΤΙΔΑ και ΕΔΕΜ μαζί, μεταξύ άλλων, τόνισα:

α ) Η συνάντηση είναι θετική, όπως και κάθε ανάλογη, αν σκεφτούμε, ότι πολλές φορές ηγεσίες, στελέχη και μέλη, που μέχρι πριν λίγα χρόνια και για πολλά χρόνια, ανήκαν στο ίδιο κόμμα, δεν μπορούσαν και μερικά δεν μπορούν ακόμα να πουν και μια καλημέρα μεταξύ τους.

β) Δυστυχώς, όλα τα κόμματα στην Ελλάδα, δεν ενσωματώνουν στις αναλύσεις και τις προτάσεις τους,  τις διεθνείς εξελίξεις και τα σαρωτικά ρεύματα της Παγκοσμιοποίησης, που επηρεάζουν άμεσα και καθολικά τις Ευρωπαϊκές εξελίξεις, αλλά και τις εσωτερικές.

Η αμηχανία των ελληνικών κομμάτων, κατά την παρουσία του ΟΜΠΑΜΑ στην Ελλάδα και η αδυναμία τους να αξιοποιήσουν, το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ που κατέθεσε για την νέα εποχή, που έγινε δραματικά ορατή με την εκλογή του ΤΡΑΜΠ και την άνοδο των ακραίων, κυρίως δεξιών κομμάτων, στην Ευρώπη, αποκαλύπτουν τους λόγους των αδιεξόδων που ζούμε, στην χώρα μας.

γ) Ο κοινωνικός χώρος του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου και της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας υπάρχει, παρ’οτι είναι συρρικνωμένος, τόσο από το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, που εντάθηκε την προηγούμενη δεκαετία, όσο και από την πολύπλευρη κρίση της τελευταίας.

δ) Η μεγάλη συμμαχία των στρωμάτων της παλιάς μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας, των νέων μεσοστρωμάτων στον χώρο των υπηρεσιών, της Μεταπολίτευσης, με τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, όπως και με τους αγρότες, που εξέφρασε το ΠΑΣΟΚ, έχει διαρραγεί.

Είναι εμφανές, ότι στο σύνολό τους τα στρώματα αυτά έχουν πληγεί, όμως ο βαθμός είναι πολύ διαφορετικός.

Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, έχουν τις μεγαλύτερες απώλειες, αφού πολλοί βρέθηκαν στην ανεργία, χωρίς πιθανότητα να βρουν δουλειά και αυτοί που συνεχίζουν να εργάζονται ζουν σε καθεστώς αβεβαιότητας, με  συρρικνωμένα εισοδήματα και αφόρητες εργασιακές σχέσεις.

Οι νέοι, στην πλειοψηφία τους, δεν έχουν άμεση προοπτική έναρξης του εργασιακού και επαγγελματικού τους βίου και οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, όσοι δεν έκλεισαν την επιχείρησή τους, έχουν πολύ χαμηλό βαθμό αισιοδοξίας.

Η νέα συμμαχία πρέπει να χτιστεί, με νέους όρους και κάτω από τις πολύ δύσκολες συνθήκες που δημιούργησε και δημιουργεί η κρίση.

Και αυτό απαιτεί:

– Δραστική αλλαγή του αναπτυξιακού σχεδιασμού, βασισμένο στα νέα δεδομένα.

– Διαφορετική φορολογική πολιτική και διαφορετική κατανομή των δημοσίων δαπανών.

-Ένα εμπροσθοβαρές συνεκτικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στην οικονομία το κράτος και το πολιτικό σύστημα.

ε) Οι πολιτικές εξελίξεις, θα είναι γρήγορες, φοβάμαι και βίαιες.

Η κυβέρνηση, αν εφαρμόσει αυτά που ψήφισε και ψηφίσει αυτά που προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο, τότε θα καταρρεύσει, όχι τόσο γιατί θα χάσει την δεδηλωμένη στην βουλή, αλλά γιατί θα χάσει κάθε υποστήριξη, έστω με ανοχή, στην κοινωνία. Όλα δείχνουν ότι διαπραγματεύεται μια πρόσθετη παράταση εφαρμογής τους, τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι, που λήγει η δεύτερη κοινοβουλευτική περίοδος, μετά το σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΝΕΛ, για ευνόητους λόγους.

Το δίλλημα τους πλέον, είναι, διάλυση των κομμάτων τους, ή επένδυση στην δεξιά παρένθεση.
Πιστεύω, θα επιλέξουν το δεύτερο και σύντομα θα έχουμε εκλογές.

Είτε η μία επιλογή, είτε η άλλη, είναι αδιέξοδες και είναι αναπόφευκτες, γιατί δεν υπάρχει ισχυρό κοινωνικό ρεύμα αποτροπής, ούτε πολιτικό κόμμα να το διαμορφώσει.

στ ) Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από τον πολιτικό χώρο της ευθύνης και της μετριοπάθειας.

Στο χώρο αυτό, υπάρχει μεγάλη κινητικότητα κομμάτων και  στελεχών, που μπορεί να αλλάξει την φορά των γεγονότων, δεν υπάρχει όμως παραγωγική ενεργητικότητα, τόσο αυτών, όσο και της πλειοψηφίας των πολιτών.

Αυτό θα συμβεί μόνο αν υπάρξουν:
-Περίσσευμα γενναιοδωρίας των ηγεσιών και των στελεχών, αντί για πλεόνασμα αυταρέσκειας και φιλοδοξιών.

-Μεγαλύτερη προσπάθεια, για την κατανόηση των νέων δεδομένων και ανάλογη προγραμματική ανανέωση και  σαφήνεια.