Ακόμη μια εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, με θέμα την πρωτοβουλία της κυβέρνησης να παραχωρήσει για χρήση και για 99 χρόνια ένα σημαντικό τμήμα του στρατοπέδου Κόδρα στον Δήμο Καλαμαριάς.Κάτι αντίστοιχο έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις σε ανάλογες παραχωρήσεις, μόνο που η σημερινή, ίσως λόγω του ότι δεν έχει
ξεκινήσει κάποιο σημαντικό έργο, το επαναλαμβάνει πέραν της μιας φοράς και ενίοτε με την παρουσία και του πρωθυπουργού, όπως στην παραχώρηση του στρατοπέδου Παύλου Μελά, στον οικείο δήμο.
Όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα, σπάνια συζητάμε για το συνολικό σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης ενός δήμου, μιας περιφέρειας και φυσικά της χώρας, εκτός από τις φιέστες, όπου κυβέρνηση και αντιπολίτευση συναγωνίζονται στις διοργανώσεις, με παράλληλους μονολόγους και μεγάλα λόγια.
Οι εκδηλώσεις αυτές θα έχουν ουσιαστικό νόημα εάν παρουσιάζεται ένα συνολικό σχέδιο για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη του δήμου στο πλαίσια της ευρύτερης περιφερειακής ενότητας της Θεσσαλονίκης και φυσικά της περιφέρειας και μέσα σε αυτό να εντάσσεται και η σχετική παραχώρηση.
Πολύ περισσότερο, που μικρή σημασία έχει, αν ένα στρατόπεδο ιδιοκτησιακά, ή για χρήση, ανήκει στην κεντρική κυβέρνηση, ή στον δήμο, αφού και οι δύο είναι φορείς του δημοσίου και η χρήση και αξιοποίηση των χώρων αυτών προσδιορίζεται από διαχρονικές αποφάσεις και κυρίως από το ΓΠΣ του δήμου Καλαμαριάς.
Το στρατόπεδο Κόδρα, είναι χωροθετημένο, ως υπερτοπικό πάρκο και η ανάπλασή του απαιτεί υψηλούς πόρους που μόνο η κυβέρνηση και η περιφέρεια διαθέτουν.
Ειδικά για την Καλαμαριά, που βρίσκεται σε προνομιούχο περιοχή της Θεσσαλονίκης, το κυρίως ζητούμενο δεν είναι να προσθέσεις μόνο μερικά στρέμματα πράσινου, αλλά να αξιοποιήσεις τα μεγάλα πλεονεκτήματά της, τόσο για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της όσο και για την οικονομική και κοινωνική της ανάπτυξη, που μπορεί να συμπαρασύρει μπροστά και την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης.
Αυτό το σχέδιο δεν υπάρχει από κανέναν φορέα, παρότι η περιοχή τα προηγούμενα χρόνια υποστηρίχθηκε από τις κυβερνήσεις με σημαντικές επενδύσεις σε αναπτυξιακές, συγκοινωνιακές, εκπαιδευτικές και αθλητικές υποδομές και αναπλάσεις χώρων, όπως η Μεταμορφώσεως και η Κομνηνών.
Επίσης έχουν κατασκευαστεί σημαντικά αντιπλημμυρικά έργα και νέα είναι σε μελέτη, παρότι έχουν σημειωθεί καθυστερήσεις.
Η κρίση που ξεκίνησε το 2008 βρήκε την Καλαμαριά σε οικονομική υποχώρηση, με τα καταστήματα, κυρίως στο παραλιακό της μέτωπο, να κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Η συρρίκνωση των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης, που αποτελεί την πλειονότητα των κατοίκων της, έφερε τον μαρασμό των νησίδων οικονομικής δραστηριότητας της πόλης, το χτύπημα ήταν ισχυρότερο από την ανάπτυξη των δύο μεγάλων εμπορικών κέντρων στις ανατολικές παρυφές της.
Τα εμπορικά ακίνητα έχασαν την αξία τους, ολόκληρες περιοχές ερήμωσαν, χάθηκαν πολλές θέσεις απασχόλησης, όπως και έσοδα για τον δήμο.
Όμως οι σημαντικές υποδομές της, μοναδικές στη Θεσσαλονίκη, μπορούν να αντιστρέψουν την κατηφορική πορεία της εύκολα και γρήγορα για τους ανθρώπους της και τη Θεσσαλονίκη.
Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης της Καλαμαριάς πρέπει να στηριχτεί στις τρεις σημαντικές περιοχές που διαθέτει και οι οποίες προσφέρουν ισχυρά κίνητρα ανάπτυξης.
Η πρώτη υπάρχει, από τη φυσική θέση της και τις υποδομές που ανέπτυξε η πολιτεία τις δεκαετίας του ’60 και του ’70 και είναι το παραλιακό μέτωπο, που ξεκινά λίγο μετά το Μέγαρο Μουσικής και φτάνει μέχρι τις αθλητικές εγκαταστάσεις της Μίκρας και τη Σχολή Δικαστών.
Η δεύτερη περιοχή είναι η ζώνη που εκτείνεται σε απόσταση τουλάχιστον ενός χιλιομέτρου, ένθεν κακείθεν της γραμμής του μετρό, και η οποία αποκτά ήδη υψηλή προστιθεμένη αξία τόσο στα ακίνητά της όσο και ως ζώνη οικονομικής ανάπτυξης.
Η τρίτη είναι αυτή που έχει στο κέντρο της το δημαρχείο και τους πεζοδρόμους της Κομνηνών και Μεταμορφώσεως και περικλείεται από τέσσερις σημαντικούς οδικούς και εμπορικούς άξονες, την Πόντου, την Πασαλίδου, τη Μεταμορφώσεως με την προέκτασή της, τη Χηλής και τη Μουδανίων.
Απαιτούνται γρήγορες και αποφασιστικές επιλογές, διαφορετικά μπορεί η γραμμή του μετρό της Καλαμαριάς να βοηθήσει στη γρήγορη, φθηνή και ασφαλή μετακίνηση των κατοίκων της προς το κέντρο, μπορεί όμως να δώσει και το οριστικό χτύπημα σε κάθε οικονομική και επαγγελματική δραστηριότητα που έχει απομείνει, ενισχύοντας τις αντίστοιχες του κέντρου της Θεσσαλονίκης, ενώ πρέπει να επιδιωχθεί το αντίστροφο.
Το παραλιακό μέτωπο, τόπος ισχυρής ιστορικής μνήμης, αφού εκεί έπιασαν τα καράβια με τους πρόσφυγες από τις αλησμόνητες πατρίδες, υπήρξε για τρεις και πλέον δεκαετίες το σύμβολο ανάπτυξης της Καλαμαριάς και της Θεσσαλονίκης και τις τελευταίες δεκαετίες δυστυχώς αποκαλύπτει την εγκατάλειψη και την παρακμή.
Το παράλιο τμήμα λίγο μετά το Μέγαρο Μουσικής, το εμβληματικό Παλατάκι, η μοναδική πλαζ, η πρώτη μαρίνα της Βόρειας Ελλάδας και οι αναξιοποίητες παράλιες εκτάσεις μέχρι την αποσπασματική ανάπτυξη των αθλητικών υποδομών της Μίκρας, όλα ιδιοκτησίας του δημοσίου και των φορέων τους, όπως το ΥΜΑΘ, ο ΕΟΤ, το ΤΑΙΠΕΔ και η ΓΓΑ, μαρτυρούν την αδιαφορία των κυβερνήσεων, αλλά και την έλλειψη σχεδίου και οράματος των τοπικών και περιφερειακών αρχών και τις χρόνιες ιδεοληψίες μικρών κοινωνικών συσπειρώσεων.
Σε αυτήν τη ζώνη ανήκει και το στρατόπεδο Κόδρα, γι’ αυτό πρέπει ενιαία να σχεδιαστεί η ανάπλαση και η αξιοποίησή του, με σημαντικές πτυχές τον αρχαιολογικό χώρο και το σημαντικό διατηρητέο οικιστικό απόθεμά του.
Το σχέδιο αυτό μπορεί να έχει δεκαετή ορίζοντα και απαιτεί τη συνεργασία της κυβέρνησης, της Περιφέρειας και του δήμου∙ απαιτεί όμως και συμφωνημένο πλαίσιο χρηματοδότησης με εθνικούς, κοινοτικούς και ιδιωτικούς πόρους.
Ειδικά το παραλιακό μέτωπο, με τις σημαντικές αναπτυξιακές υποδομές του και το ξεχωριστό φυσικό κάλλος, με σεβασμό στις προβλέψεις του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, απαιτεί τη γρήγορη αξιοποίησή του με την σύμπραξη του ιδιωτικού τομέα, μακριά από ξεπερασμένες νοοτροπίες και παλαιοκομματικές κρατικίστικες, μίζερες επιλογές.
Το παραλιακό μέτωπο της ευρύτερης περιοχής Θεσσαλονίκης, μέρος του οποίου είναι της Καλαμαριάς, πέρα από τα λόγια και τις ατέλειωτες και αναποτελεσματικές συσκέψεις που εξυπηρετούν τις επικοινωνιακές ανάγκες των αρμοδίων και συχνά συγκαλύπτουν τις διαχρονικές αβελτηρίες τους, απαιτεί έναν ευέλικτο και αποτελεσματικό φορέα διαχείρισης, όπως είναι η Εγνατία ΑΕ και τον οποίο δυστυχώς αρνείται να αξιοποιήσει η κυβέρνηση, ενώ για ήσσονος σημασίας παρεμβάσεις στην Αθήνα νομοθέτησε πρόσφατα νέο ανάλογο φορέα.
Δυστυχώς όμως και η Περιφέρεια, χωρίς σχέδιο και ικανό μηχανισμό, αναλίσκεται σε διαρκείς ανακοινώσεις προθέσεων, που είναι μακριά από το μέγεθος των αναγκών ενός τόσο σημαντικού και πολύπλοκου εγχειρήματος.
Αρκετός χρόνος χάθηκε, η Καλαμαριά δεν μπορεί άλλο να χάνει τις ευκαιρίες και να παρακολουθεί από το περιθώριο τις μικρές και μεγάλες φιέστες των αρμοδίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου