Παύλος Γερουλάνος: Να τελειώνουμε με υποψηφίους από συμφωνίες κάτω από το τραπέζι!

«Κι εγώ έχω φοβηθεί στο κέντρο της Αθήνας, όπως όλοι», παραδέχεται ο Παύλος Γερουλάνος, που θα διεκδικήσει τη δημαρχία της Αθήνας στις εκλογές του Μαΐου. Αποφεύγοντας να σχολιάσει άμεσα τον Κώστα Μπακογιάννη, ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ καυτηριάζει τις συμφωνίες «που γίνονται κάτω από το τραπέζι και μοιράζουν αρμοδιότητες».

Στη δική του καμπάνια το σύνθημα είναι «Η Αθήνα είσαι εσύ. Ξεκινάμε!», ρίχνοντας το βάρος του στον πολίτη, τον οποίο και καλεί να «γράψουν μαζί την επόμενη σελίδα». Ηδη στα πρώτα φυλλάδια που έχει εκδώσει και στα e-mails που στέλνει κυριαρχεί το ερώτημα «Εσύ τι θα άλλαζες στην πόλη;».

- Κύριε Γερουλάνε, εσείς τι θα αλλάζατε στην πόλη; Ποιο είνα το top 3 στις προτεραιότητές σας; 

«Ασφάλεια, καθαριότητα και ένα τρίτο, που δεν το ακούς αλλά είναι σημαντικό να ειπωθεί με τον σωστό τρόπο, είναι κατά πόσον ο δήμος έρχεται να γίνει υποστηρικτής στα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πολίτης και δεν είναι στην αυστηρή αρμοδιότητα του δήμου. Πώς να τα αναδείξουμε, να λειτουργήσουμε ως μοχλός πίεσης, να σταθούμε στο πλευρό του πολίτη.

»Θέλω να εξηγήσω ότι την καθαριότητα ο δήμος την βλέπει μόνον ως συλλογή σκουπιδιών. Ο πολίτης όμως, όταν μιλάει για καθαριότητα μιλάει για ένα ευρύτερο πρόβλημα. Από τις αφισοκολλήσεις, τα γραφήματα στους τοίχους, τα σπασμένα πεζοδρόμια, όλα αυτά συμβάλουν στο να αισθανόμαστε ότι ζούμε σε μια πόλη που δεν νοιάζεται για εμάς. Το ονομάζουμε καθαριότητα, αλλά στην ουσία εννοούμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε ως πολίτες αυτής της πόλης. Κι είναι τεράστιο θέμα». 

- Τι σας οδήγησε στην υποψηφιότητά σας; 

«Η ζωή στην Αθήνα. Διότι έχει φτάσει σε ένα σημείο αρκετά δύσκολο. Ζώντας το και μέσα από τα μάτια των παιδιών μου, έχω δύο κόρες 13 και 16 χρόνων και θέλω να βλέπουν την Αθήνα ως τον τόπο που θα ζήσουν, καταλαβαίνει κανείς πόσο σκληρή μπορεί να είναι η ζωή στην Αθήνα. Και πόσο σημαντικό είναι να γίνει και πάλι φιλική. Γιατί η Αθήνα είναι φιλική για τους επισκέπτες της που την χαρακτηρίζουν lovable (σ.σ. = αξιαγάπητη), ενώ για τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται εδώ δεν είναι, όπως λένε, livable (σ.σ. = βιώσιμη). Είναι μια σημαντική συγκυρία να αποκτήσει η πόλη δήμαρχο που έχει ως στόχο να την κάνει φιλική στους κατοίκους».

- Τίνος ήταν η πρωτοβουλία;  

«Αυτά δεν έχουν ποτέ καθαρές διαδρομές. Ο ένας ενισχύει τον άλλον σε μια ιδέα. Το σκεφτόμουν μέσα στο εξής πλαίσιο. Σε όλα τα παλιά μου κείμενα εστίαζα στη σημασία μιας πολύ ισχυρής αποσυγκέντρωσης της κεντρικής κρατικής εξουσίας. Και το πιστεύω. Τίποτα δεν μπορεί να προοδεύσει στην Ελλάδα γιατί το κεντρικό πολιτικό σύστημα παραμένει στην ίδια νοοτροπία, όσα κόμματα κι αν αλλάξει. Πάντα πίστευα ότι η διεκδίκηση μιας άλλης κεντρικής εξουσίας πρέπει να γίνει από ανθρώπους που θέλουν να την αλλάξουν. Σήμερα αυτό που ωρίμασε μέσα στον χρόνο είναι ότι πολλά από αυτά που μπορείς να κάνεις για την αποσυγκέντρωση της εξουσίας μπορείς να τα κάνεις στο επίπεδο του δήμου. Οσο αυτό γινόταν πιο απτό, τόσο πιο ενδιαφέρουσα γινόταν η πρόταση να το κάνω πράξη στο επίπεδο του δήμου. Γιατί εκεί είσαι σε επαφή με τον πολίτη». 

- Ο δήμος έχει την δυνατότητα να δώσει λύσεις ή τελικά οι αρμοδιότητές του κοντράρουν με την περιφέρεια και τα υπουργεία;

«Νομίζω ότι και μπορεί να λύσει θέματα ο δήμος και  να τα αναδείξει. Σήμερα επειδή οι δήμοι κοιτούν προς το κεντρικό κράτος και όχι προς τον πολίτη, ο πολίτης αισθάνεται μόνος και εγκαταλελειμμένος, μπλεγμένος σε αφόρητες γραφειοκρατίες. Αν μπορούσε κανείς να αλλάξει τη νοοτροπία του δήμου, έτσι ώστε να νοιώσει ο πολίτης τον δήμο δίπλα του, ακόμα και σε πράγματα που δεν έχει αρμοδιότητα, επειδή όμως τα αναδεικνύει και κυνηγάει το κεντρικό κράτος να δώσει λύσεις, τότε ο ρόλος του παίρνει  ενδιαφέρουσες διαστάσεις και επανασυνδέει τη σχέση του πολίτη με την πολιτική. Από την άλλη οι αρμοδιότητες κοντράρουν ακόμα και μέσα στον δήμο. Αρα θέλουμε ένα δήμο που αντί να κοιτάει προς τα πάνω, την κεντρική διοίκηση, να κοιτάξει προς τα κάτω από εκεί που έρχεται η πραγματική δύναμη». 

- Η καμπάνια σας ξεκινά με μια δόση ρομαντισμού θα έλεγα, ενώ την ίδια στιγμή το κέντρο της Αθήνας είναι επικίνδυνο, προκαλεί ανασφάλεια... 

«Πρέπει να επιστρέψει λίγο ο ρομαντισμός στην πολιτική γιατί τον έχουμε χάσει, εφόσον αυτό δεν μας εμποδίζει από τα λύνουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας. Για τον ξένο, τον επισκέπτη είναι μια ρομαντική πόλη. Για όλους εμάς που την ζούμε στην καθημερινότητά μας, η Αθήνα γίνεται εντελώς αφόρητη. Αυτό που γίνεται κάτω από την Ομόνοια και όχι μόνον είναι ότι δημιουργούνται πυρήνες ανομίας παντού που κάνουν τον Αθηναίο να φοβάται να περπατήσει στον δρόμο. Το να είσαι γυναίκα και να ζεις στην Αθήνα, σημαίνει ότι συνεχώς κοιτάς πίσω από τον ώμο σου. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Κι εκεί δεν θέλει ρομαντισμό αλλά πολύ αποφασιστικές κινήσεις που σε συντονισμό με το κράτος και τους πολίτες, μπορεί να αρχίσει να δίνει λύσεις στα προβλήματα. Θέλει μια καλή συνεργασία των τριών κι αυτό είναι σήμερα το ζητούμενο».

- Εσείς φοβάστε στο κέντρο της Αθήνας;

«Βέβαια, βέβαια. Ολοι έχουμε περάσει μια εμπειρία που σε κάνει να αισθάνεσαι μια ανασφάλεια στην Αθήνα».

- Οι περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχουν ένα ασφαλές κέντρο. Στην Αθήνα συμβαίνει το αντίθετο. Πώς θα το αντιμετωπίσετε;

«Ολιστικά. Τα ναρκωτικά, για παράδειγμα, δεν θέλεις να φύγουν από το κέντρο και να πάνε σε ένα παράκεντρο. Το θέμα είναι να υπάρχουν προγράμματα απεξάρτησης των ναρκομανών, ώστε να βρουν αυτοί οι άνθρωποι την θαλπωρή που χρειάζονται από την πολιτεία για να βγουν από το δράμα που ζουν. Δεν το πετυχαίνεις αυτό αν λες τι είναι και τι δεν είναι αρμοδιότητά μου. Γι΄ αυτό λέω ότι χρειάζονται συνεργασίες. Αν τώρα κάποιοι βλέπουν την συνεργασία σαν κάτι ρομαντικό επειδή στην πολιτική σπάνια συνεργαζόμαστε, ναι, ας αλλάξουμε τον τρόπο που κάναμε τα πράγματα. Κι εδώ θα πω ότι η απλή αναλογική μπορεί να συμβάλει στο να συνεργαστούμε και να συνδέσει την πολιτική με τον πολίτη, που είναι απαραίτητο. Δεν γίνεται να μην βάλεις τον πολίτη στο κόλπο. Το δύσκολο είναι, και με την κρίση που έχουμε περάσει, να σε εμπιστευτεί ο πολίτης».

- Γιατί να σας ψηφίσει ο Αθηναίος; 

«Αυτή τη στιγμή αυτό που φέρνει η καμπάνια στο τραπέζι είναι ότι ο πολίτης θα έχει λέγειν σε οτιδήποτε γίνει από εδώ και πέρα. Ξέρετε, όπου υπάρχουν στις γειτονιές εστίες με τη συμμετοχή των πολιτών, τα θέματα λύνονται πιο γρήγορα. Σωστός δήμαρχος είσαι όταν συνεργάζεσαι με τους δημότες. Πιστεύω ότι ο δήμαρχος πρέπει να δουλέψει σε επίπεδο γειτονιάς.

»Στα θέματα ασφάλειας για παράδειγμα και το πως αντιμετωπίστηκαν από άλλες πόλεις, βλέπουμε ότι δημιουργούνται ομάδες στις γειτονιές, αποτελούμενες από κοινωνιολόγους, ψυχολόγους και άλλους, που γίνονται σύμμαχοι του δήμου. Ενα πλέγμα πολιτών που θα κάνει μια μεγάλη συμμαχία με τον δήμο». 

- Μήπως η υποψηφιότητά σας ήταν και μια καλή αφορμή για πιο ηχηρή επιστροφή στην πολιτική;

«Καταλαβαίνω την δυσπιστία του κόσμου. Η οικογένειά μου είναι εδώ και πέντε-έξι γενιές στα κοινά και βλέπουμε την πολιτική πολύ διαφορετικά. Είναι μια διάθεση προσφοράς στα κοινά, όπου νομίζεις ότι μπορείς να έχεις το μεγαλύτερο αποτέλεσμα. Εγώ, όταν έφυγα από την πολιτική, γύρισα μεν στα ιχθυοτροφεία, αλλά βοηθούσα και το Μουσείο Μπενάκη να δικτυωθεί στην Αμερική και να βρει ανθρώπους να το στηρίξουν, εφτιαξα και μια ΜΚΟ. Για μένα ο δήμος είναι ένας χώρος στον οποίο μπορώ να προσφέρω το maximum, δεν είναι σκαλοπάτι. Ο Εμμανουήλ Μπενάκης ήταν δήμαρχος Αθηναίων _δεν πήρε ποτέ μεγαλύτερο αξίωμα από αυτό. Στο κάτω-κάτω υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού ήμουν, κάτι που για μένα ήταν η μεγαλύτερη τιμή. Στον δήμο έχεις την δυνατότητα να προσφέρεις στην καθημερινότητα του άλλου, άμεσα». 

- Γιατί να ψηφίσουν εσάς και όχι τον Κώστα Μπακογιάννη; Εχετε πολλά κοινά στο προφίλ σας... 

«Δεν θα ήθελα να σχολιάσω μια υποψηφιότητα που δεν είναι επίσημη. Γενικά δεν μου αρέσει να σχολιάζω πολιτικούς σε προσωπικό επίπεδο αλλά να φέρνω σε αντιπαράθεση προγράμματα. Θεωρώ ότι αυτό που είναι προβληματικό δεν είναι οι υποψηφιότητες, αλλά η εσωτερική διαπραγμάτευση που κάνουν τα κόμματα χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και μοιράζουν αρμοδιότητες. Κι αυτή είναι μια διαδικασία εξαιρετικά απαξιωτική απέναντι στον πολίτη και τον θεσμό. Και πρέπει να τελειώνουμε. Εγώ βγήκα και είπα είμαι υποψήφιος, βεβαίως θα χαρώ τη στήριξη όποιου φορέα αλλά δεν θα μπω σε διαπραγμάτευση».

- Εννοείται τους χειρισμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη στο δίδυμο Μπακογιάννη – Πατούλη;

«Και όχι μόνον. Είναι μια τακτική κι άλλων πολιτικών κομμάτων».  

- Δεν είστε ένας μέσος έλληνας. Ενας πολίτης θα μπορούσε να σας πει «και τι ξέρεις εσύ από προβλήματα»... 

«Προφανώς. Και γι΄αυτό δεν είμαι ο πολιτικός που λέει "νοιώθω τον πόνο σου". Είναι οξύμωρο να μιλάς με αυτούς τους όρους. Αυτό που μπορείς να κάνεις όμως είναι να συμβάλεις με την δική σου πείρα, με τα δικά σου βιώματα, με αυτά που έχεις σπουδάσει, να καταλάβεις το πρόβλημα και να το λύσεις με τον καλύτερο τρόπο. Δεν σημαίνει ότι αυτός που βιώνει ένα πρόβλημα το λύνει με τον καλύτερο τρόπο». 

- Η στήριξη στη δική σας υποψηφιότητα ξεκινά από το ΚΙΝΑΛ;  

«Δεν παίρνω τίποτα σαν δεδομένο. Ως τη στιγμή που μιλάμε το ΚΙΝΑΛ δεν έχει πάρει τις αποφάσεις του. Υπάρχει μια θετική διάθεση. Θεωρώ ότι η στήριξη και της κεντρικής πολιτικής σκηνής και συλλογικοτήτων που θέλουν να εκφραστούν απέναντι σε μια τέτοια μάχη, είναι θετική. Το θέμα είναι με τι όρους γίνεται. Αν είναι με όρους διαπραγμάτευσης δεν είναι καλό. Αν είναι με όρους πολιτικούς, τότε είναι ευπρόσδεκτοι».

- Δεν έχετε συζητήσει άμεσα, οι δυό σας, με την Φώφη Γεννηματά γι΄αυτή την υποψηφιότητα;

«Εχω μιλήσει γενικά με το ΚΙΝΑΛ γι΄ αυτή την υποψηφιότητα κι έχω εισπράξει ένα θετικό κλίμα. Δεν προϊδεάζω τις αποφάσεις τους γιατί υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που διεκδικούν από τον ευρύτερο δικό μας χώρο να κατέβουν. Κι εκεί το ΚΙΝΑΛ πρέπει να κάνει τη δική του διαδικασία και να πάρει τις αποφάσεις του».

- Σας επηρεάζουν δημοσιεύματα που αναφέρονται στον συνυποψήφιό σας ως το απόλυτο φαβορί; 

«Ας αφήσουμε τον χρόνο να μιλήσει»...

 iefimerida.gr