Έτσι το εθνικό θέμα αντιμετωπίστηκε και πάλι με διχαστικό τρόπο, στον βωμό του κομματικού συμφέροντος.Η κυβέρνηση έχει την πρώτη ευθύνη ‒ και η αντιπολίτευση όμως, και κυρίως η ΝΔ, την ακολούθησε με τον ίδιο ζήλο.
Η συμφωνία των Πρεσπών είναι ετεροβαρής∙ μας δίνουν το σύνθετο όνομα και μερικές αυτονόητες ‒για υποψήφιο μέλος των
ευρατλαντικών θεσμών‒ τροποποιήσεις του συντάγματος και τους δίνουμε ‒στην καλύτερη περίπτωση για μας‒ έμμεσα τη μακεδονική ταυτότητα.
Πιστεύω ότι τέτοια θέματα με μεγάλο ιστορικό και συναισθηματικό φορτίο και ισχυρή γεωπολιτική σημασία δεν μπορούν να λυθούν με συμφωνίες-πακέτο∙ χρειάζονται σταθερά βήματα και δεσμευτικοί οδικοί χάρτες, όπως η ενδιάμεση συμφωνία του 1995, η οποία έδωσε τη δυνατότητα, ακόμη και με τις πιο ακραίες κυβερνήσεις στη FYROM, να προχωρήσουν σε βάθος οι σχέσεις των δύο χωρών σε όλους τους τομείς.
Όπως ισχυριζόμουν από την αρχή, και αποκάλυψε προχθές ο κ. Καμμένος, η επισπεύδουσα της συμφωνίας ήταν για δικούς της λόγους η ελληνική κυβέρνηση και όχι ο διεθνής παράγοντας.
Σε κάθε περίπτωση, έπρεπε να προχωρήσουμε τη συμφωνία σε δύο στάδια. Το πρώτο να περιείχε το όνομα με αντάλλαγμα την ένταξη στο ΝΑΤΟ και το δεύτερο έναν οδικό χάρτη 15 χρόνων ένταξης στην ΕΕ, που θα περιελάμβανε τα θέματα γλώσσας, εθνότητας-υπηκοότητας, εμπορικά σήματα, εκπαιδευτικά εγχειρίδια κ.λπ. Το πρώτο θα έλυνε τα θέματα ασφάλειας και γεωστρατηγικής, που ενδιαφέρουν τον διεθνή παράγοντα. Το δεύτερο είναι που θέλουν πιο πολύ οι γείτονές μας και η δική μας πλευρά μπορεί να το διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά.
Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα και στα πολύπλοκα εθνικά θέματα σκέφτεται και αποφασίζει απλοϊκά χωρίς ολοκληρωμένες αναλύσεις, με βασικό κίνητρο το προσωρινό κομματικό και προσωπικό συμφέρον, αδιαφορώντας για την επόμενη ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου