Νεφέλη Λυγερού : Ο «μικρός ΣΥΡΙΖΑ» γκρινιάζει για το άνοιγμα στην Κεντροαριστερά

Γκρίνια και αμηχανία επικρατεί μεταξύ παραδοσιακών στελεχών της Κουμουνδούρου (ο «μικρός ΣΥΡΙΖΑ») για την εν εξελίξει διεύρυνση του προς την Κεντροαριστερά. Για την ακρίβεια, αν και θεωρητικά κανείς δεν εκφράζει την ευθεία αντίθεσή του στο πολιτικό σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα για το άνοιγμα του κόμματος στους όμορους χώρους, κυρίως προς την

Κεντροαριστερά, το τελευταίο διάστημα εντός των κομματικών τειχών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ένας άτυπος πόλεμος.

Αυτός, ωστόσο, παραμένει αθέατος, με την έννοια ότι δεν κατατέθηκαν ανοικτά αντιρρήσεις για την πολιτική ανοιχτών θυρών που έχει υιοθετηθεί ενόψει των ευρωεκλογών από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα, όμως, ο κομματικός μηχανισμός έχει χωριστεί στα δύο: από την μία ο παλαιός, μικρός και ιδεολογικά “αμόλυντος” ΣΥΡΙΖΑ, στην κορυφή του οποίου βρίσκονται και κάποιοι από τους “βαρόνους”, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Νίκος Φίλης. Από την άλλη, είναι το πρωθυπουργικό επιτελείο και βέβαια οι “έποικοι” από το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Περιττό να ειπωθεί ότι οι μεν προκαλούν πολιτική αναφυλαξία στους δε και τούμπαλιν.

Τι κι αν το Μέγαρο Μαξίμου και η Κουμουνδούρου προχώρησαν σε συντονισμένες διαρροές, διαφημίζοντας έτσι την επιτυχία του εγχειρήματος στο Ολυμπιακό Γυμναστήριο Γαλατσίου. Εκεί που υπογράφηκε η ληξιαρχική πράξη γεννήσεως της Προοδευτικής Συμμαχίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Η εσωκομματική αντίθεση, πάντως, οξύνεται. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει κρατήσει αποστάσεις από τη «βίαιη μετάλλαξη που δρομολογεί μονομερώς το Μέγαρο Μαξίμου», όπως χαρακτηριστικά μας είπε κομματικό στέλεχος.

Στην πραγματικότητα η βασική αυτή αντίθεση έχει ενεργοποιήσει και επιμέρους μέτωπα. Ο Πάνος Σκουρλέτης έχει στοχοποιήσει στελέχη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, με πρώτο και καλύτερο τον υπουργό Επικρατείας Χριστόφορο Βερναρδάκη. Παράλληλα, ο Φώτης Κουβέλης ένιωσε παραγκωνισμένος από την υποδοχή που επεφύλαξε ο πρωθυπουργός στον Θανάση Θεοχαρόπουλο.

Τον Θεοχαρόπουλο κοιτάνε με μισό μάτι και πολλά κορυφαία στελέχη. Όχι τόσο διότι η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε εξαγριώσει τότε πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως διότι δεν κατανοούν σε τί αποσκοπεί το κόκκινο χαλί που έστρωσε στον Θεοχαρόπουλο το Μέγαρο Μαξίμου, όταν το πολιτικό μέγεθος αυτού που προσκόμισε στην Προοδευτική Συμμαχία είναι από αμελητέο έως ανύπαρκτο.

Διαμαρτυρία και από πρώην ΠΑΣΟΚ

Σαν να μην έφταναν αυτά, όλοι σχεδόν τα έχουν βάλει με τον Παναγιώτη Κουρουμπλή για τη φωτογραφία του με τον ακραίο μητροπολίτη Αμβρόσιο, αναζωπυρώνοντας τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των παραδοσιακών συριζαίων και προσχωρησάντων πρώην πασόκων. Εξίσου ενοχλημένοι για τη στάση που τηρεί το κλειστό κλαμπ της Κουμουνδούρου εμφανίζονται και μέλη της κίνησης “Γέφυρα”. Ενδεικτική η απόφαση της Μαρίας Ρεπούση να μην κατέβει στις ευρωεκλογές, καθώς έφαγε πόρτα από τον κομματικό μηχανισμό.

Πνέουν μένεα και κάποια από τα παλαιότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που εντάχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2015, λόγω της άφιξης του Γιάννη Ραγκούση. Ενώ, δυσαρεστημένος εμφανίζεται και ο Νίκος Κοτζιάς και τα στελέχη του Πράττω με την κατάσταση που διαμορφώνονται.

Παλαιότερα, το ζήτημα ήταν οι κατά κανόνα αριστερές και ακροαριστερές ολιγάριθμες συνιστώσες. Τώρα το ζήτημα είναι οι διάφορες “φυλές” της κατακερματισμένης κεντροαριστεράς. Το κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο πάντως, φρόντισε να δημοσιοποιήσει την ατάκα του Πάνου Σκουρλέτη, ο οποίος απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό στην εκδήλωση στο Γαλάτσι είπε «με τέτοιο κόσμο μπορείς να κάνεις εκλογές ανά πάσα στιγμή».

Βαθαίνει το ρήγμα

Η πραγματικότητα, ωστόσο, διαφέρει, καθώς αυτή η προεκλογική εκδήλωση πυροδότησε την μέχρι τότε παρασκηνιακή αντίθεση των δύο στρατοπέδων που έχουν από καιρό σχηματιστεί. Όσο, μάλιστα, πλησιάζουν οι ευρωεκλογές, μοιάζει να βαθαίνει το μεταξύ τους ρήγμα. Ο “μικρός”, ο “ορθόδοξος”, ή αλλιώς ο “βαθύς ΣΥΡΙΖΑ” βλέπει με δυσαρέσκεια την σύμπλευση με τους κάθε λογής νεοφερμένους.

Ενδεικτική η διαδικτυακή παρέμβαση του Πάνου Λάμπρου, ο οποίος έγραψε στα social media  «δεν είμαι γενικώς προοδευτικός, είμαι αριστερός», ή του επικεφαλής της εσωκομματικής ομάδας των “53+” και υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου που δήλωσε φανερά ενοχλημένος ότι «η Ευρώπη έχει ανάγκη τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο αν παραμείνει Αριστερά». Από την άλλη, είναι το “φρέσκο” αίμα των διαφορετικών πολιτικών καταβολών και φιλοδοξιών νεοπροσερχομένων, κοινός παρονομαστής των οποίων είναι η πρόσφατη συμπόρευση με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έτσι γίνεται το σημείο αναφοράς και ως εκ τούτου ενισχύεται στο πλαίσιο του “μεγάλου ΣΥΡΙΖΑ”.

Στην πραγματικότητα, τα στελέχη που έχουν ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και στη νεόδμητη Προοδευτική Συμμαχία –κατά κανόνα πασοκικής προέλευσης– είναι μία πολιτική δύναμη «κομμένη και ραμμένη στα μέτρα και στις ανάγκες του πρωθυπουργού», όπως είπε κυβερνητικό στέλεχος. Και τούτο όσον αφορά τους εσωτερικούς συσχετισμούς, αλλά και στην ευρύτερη πολιτική σκηνή.

Το Γαλάτσι και η Κεντροαριστερά

Το γεγονός, ότι στην εκδήλωση στο Γαλάτσι, άτομα όπως ο Πέτρος Κόκκαλης, ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, η Ραλλία Χρηστίδου και άλλοι βρέθηκαν σε πρώτο πλάνο, μονοπωλώντας το ενδιαφέρον του Αλέξη Τσίπρα, δεν έμεινε ασχολίαστο από την παλιά φρουρά. Αυτή που σχημάτισαν κάποια από τα ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ακόμα και κατά τη διάρκεια της ομιλίας του πρωθυπουργού δεν σταμάτησαν να σχολιάζουν καυστικά τις νέες μεταγραφές. «Κοίτα πρώτη μούρη η Έλενα», είπε ένα αρκετά προβεβλημένο μέλος των “53”.

Παρόμοια και πιο σκληρά ακόμα σχόλια ακούστηκαν εκείνη την πανηγυρική κατά τα άλλα βραδιά. Την επόμενη ημέρα τα παράπονα για τις διόλου τυχαίες αναφορές του πρωθυπουργού στους «προοδευτικούς πολίτες» και στην «προοδευτική παράταξη», οι οποίες και υπερτέρησαν έναντι των αναφορών στον παραδοσιακό ΣΥΡΙΖΑ, έπεσαν βροχή. Το δίπολο αυτό, αποτυπώνεται έντονα στο ψηφοδέλτιο του κυβερνώντος κόμματος για το Ευρωκοινοβούλιο.

Οι εσωκομματικοί κραδασμοί έχουν περάσει, μάλιστα, από το παρασκήνιο στο προσκήνιο. Μόνο τυχαία δεν ήταν η επίθεση που πραγματοποίησε ο Κώστας Αρβανίτης στον συνυποψήφιό του στο ευρωψηφοδέλτιο Παναγιώτη Κουρουμπλή. «Το θέμα είναι για τον κ. Κουρουμπλή. Γιατί είναι μαζί μας; Εγώ είμαι στον ΣΥΡΙΖΑ». Ο μέχρι πρότινος δημοσιογράφος της ΕΡΤ δεν είναι ο μόνος που ανησυχεί γι’ αυτό που όλοι οι ομοϊδεάτες του χαρακτηρίζουν «δεξιά διεύρυνση».

Για του λόγου το αληθές, ήταν τέτοιες οι αντιδράσεις που ανάγκασαν τον γραμματέα του κόμματος Πάνο Σκουρλέτη να τηλεφωνήσει εξοργισμένος στον υποψήφιο ευρωβουλευτή για να του ζητήσει εξηγήσεις. Κοινό μυστικό, άλλωστε, αποτελεί ότι απετράπη στο παρά πέντε η έξωση του Παναγιώτη Κουρουμπλή από το ευρωψηφοδέλτιο. Στην πραγματικότητα, η υπόθεση Κουρουμπλή ήταν μία αφορμή για να τεθεί επί τάπητος το ευρύτερο ζήτημα. Εξ ου και από τότε στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζονται επιφυλάξεις και ενδοιασμοί για την συνεργασία με πασοκογενείς, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλονται από το Μεγάρου Μαξίμου να φιλοτεχνήσει ένα αφήγημα ενότητας.

Δυσφορία της Κουμουνδούρου

Το ευρωψηφοδέλτιο έχει εντείνει την δυσφορία της Κουμουνδούρου. Εξάλλου, τον πρώτο λόγο τόσο για την επιλογή υποψηφίων όσο και για τις συνεργασίες µε κινήσεις από τον χώρο της Κεντροαριστεράς τον είχαν στελέχη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Την κριτική, μάλιστα, που διατυπώθηκε στους κόλπους της Κουμουνδούρου ανέλαβε να συνοψίσει –εκφράζοντας προφανώς μεγάλη μερίδα του κόμματος– ο Παύλος Κλαυδιανός, επικεφαλής της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας “Εποχή”.

MuteΗ υποψηφιότητα του αμφιλεγόμενου Παναγιώτη Λάμπρου στο ευρωψηφοδέλτιο ήταν μία προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να ικανοποιήσει τον παραδοσιακό κομματικό ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου, ο Τσίπρας ως άλλος Ιανός, αν και δημιουργός της Προοδευτικής Συμμαχίας, παραμένει όχι απλά, αλλά και ηγέτης του “αριστερού ΣΥΡΙΖΑ”. Το παρελθόν του Παναγιώτη Λάμπρου δεν τον εμποδίζει να απολαμβάνει της συμπάθειας των συντρόφων του για τους αγώνες του και τα κομματικά του ένσημα. Όλων εκείνων που παρακολουθούν μουδιασμένοι τα ανοίγματα του πρωθυπουργού, θεωρώντας που αλλοιώνεται η ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. «Ειδικά όταν εμείς καλούμαστε να δώσουμε µάχες οπισθοφυλακής για τη διατήρηση της αριστερής και κινηματικής φυσιογνωμίας», σχολιάζει ιστορικό στέλεχος.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο σχηματισμός αυτού του ιδιότυπου πολιτικού μωσαϊκού, λίγα κοινά έχει πλέον με την προς ετών ριζοσπαστική Αριστερά. Αυτό σε συνδυασμό με τις δυσοίωνες δημοσκοπήσεις και τις ακόμη πιο αρνητικές εκτιμήσεις για την τύχη που θα έχουν υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές έχει ανάψει τα αίματα, τροφοδοτώντας τις εσωτερικές αντιθέσεις. Ως γνωστόν, η φτώχεια φέρνει γκρίνια.