Απόσπασμα από τη σημερινή ομιλία μου στο 12ο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ:
Αύριο γιορτάζουμε μια ενδιαφέρουσα επέτειο – κάτι το
οποίο θυμήθηκα κοιτάζοντας ένα αφιέρωμα στα σημερινά «Νέα».
Γιατί η 6η Οκτωβρίου είναι μια συμβολική ημέρα.
Είναι η ημέρα που τόσο ο Ελευθέριος Βενιζέλος όσο και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανέλαβαν για πρώτη φορά την Πρωθυπουργία – ο ένας το 1910 ο άλλος το 1955.
Τα δύο αυτά πρόσωπα σημάδεψαν τον ελληνικό εικοστό αιώνα. Και οι δυο γεννήθηκαν ως υπήκοοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τη στιγμή που ο ένας έφευγε, ο άλλος ξεκινόυσε, μπαίνοντας το 1935 για πρώτη φορά στη Βουλή. Κατοχύρωσαν την εδαφική και θεσμική ολοκλήρωση της Ελλάδας και την τοποθέτησή της στον Ευρωπαϊκό πυρήνα.
Δεν ήταν όλο αυτό όμως ζήτημα μόνο δυο προσώπων.
Δεν ήταν μόνο «η πνοή του ενός» όπως έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Ούτε ήταν μόνο η «ικανότητα των ολίγων», των συνεργατών που εκείνοι επέλεξαν.
Ήταν, εν τέλει, «η ψήφος και η βούληση των πολλών». Γιατί, ήταν, για παράδειγμα, μια ολόκληρη γενιά εκείνη η οποία μετά τον πόλεμο έχτισε την Ελλάδα. Μια γενιά στης οποίας τα πόδια μεγαλώσαμε και την οποία οφείλουμε να κάνουμε περήφανη.
Και αυτό, νομίζω, ότι είναι εν τέλει και το μεγάλο διακύβευμα για όλους εμάς.
Αυτή είναι η στιγμή μας. Η στιγμή μιας γενιάς να ορθώσει ανάστημα. Η στιγμή μιας γενιάς να ανατρέψει τα δεδομένα, να ξαναφτιάξει το κράτος, να κατοχυρώσει και να διασφαλίσει την προοπτική της χώρας. Να ορίσει ότι η Ελληνική κρίση δε θα μετατραπεί σε ελληνική παρακμή – αλλά σε μια αφορμή αλλαγής, ανατροπής και ανάπτυξης.
Η ευθύνη είναι πάνω μας.
Και το αποτέλεσμα είναι στα χέρια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου