Πριν μερικά χρόνια ο Μίμης Ανδρουλάκης είχε δεσμευτεί ότι στα πενήντα χρόνια από την εξέγερση του
Πολυτεχνείου θα αποκαλύψει μεγάλα μυστικά της περιόδου της δικτατορίας.
Το μυαλό όλων πήγαινε στο Πολυτεχνείο. Το άλλοτε (;) “τρομερό παιδί” της αριστεράς, όμως, αναφερόταν πρωτίστως στο Κίνημα του Ναυτικού της 23ης Μαΐου του 1973, οπότε και στασίασαν 207 συνολικά αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, με στόχο την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος. Ένα Κίνημα που προδόθηκε μια ημέρα πριν την εκδήλωσή του, που καταπνίγηκε εν τη γενέσει του, με τη σύλληψη όλων των μυημένων, μεταξύ των οποίων και ο Σπύρος Μουστακλής που βασανίστηκε απάνθρωπα μένοντας ανάπηρος για τη συνέχεια της ζωής του. Δυο ημέρες μετά την καταστολή του Κινήματος, το αντιτορπιλικό “Βέλος” και με κυβερνήτη τον εκ των πρωτεργατών του Κινήματος, τον πλωτάρχη τότε Νίκο Παππά, εγκατέλειψε το σχηματισμό που συμμετείχε σε άσκηση του ΝΑΤΟ στα ανοιχτά της Σαρδηνίας και προσορμίστηκε στο Φιουμιτσίνο, όπου 7 αξιωματικοί -μεταξύ των οποίων και ο Ν. Παππάς- ζήτησαν άσυλο στην Ιταλία, που τελικά, μετά από μεγάλη ταλαιπωρία, τους παραχωρήθηκε, με αποτέλεσμα να πληγεί καίρια το γόητρο της χούντας.
Στο βιβλίο του “ΑΓΑΠΗ ΜΕΔΟΥΣΑΣ” -Ιστορική προδοσία γραμμένη στο κύμα- ο Μίμης Ανδρουλάκης αποκαλύπτει πώς 25-30 αντιτορπιλικά, τορπιλάκατοι, αρματαγωγά είχαν αποφασίσει να προχωρήσουν σε ανταρσία, καταλαμβάνοντας τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, το αεροδρόμιο του Ελληνικού, ενώ θα βομβάρδιζαν και τις κεραίες της τηλεόρασης.
Η προδοσία έγινε δυο ημέρες πριν, στις 21 Μαΐου, την εορτή Κωνσταντίνου και Ελένης. Πρωταγωνιστές του βιβλίου δυο ζευγάρια, του πιλότου και του πλωτάρχη, κυρίως δυο ξεχωριστές γυναίκες, η Μαρίνα, η “ανιψιά” του Σεφέρη και του Καρίμπαλη και η Έλλη, που θρηνεί πως “η αγάπη μου, είναι αγάπη της Μέδουσας”. Και δυο φοιτητές, επίσης, ο Παύλος και ο Δημήτρης, εμπλεκόμενοι στη δεύτερη, τη μυστική ζωή τους.
Ποιος πρόδωσε το Κίνημα; Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος συνήθιζε να ‘δίνει” άλλους, για να προστατεύει τους “ανθρώπους” του! Ο πραγματικός καταδότης φέρεται να ήταν βιομήχανος, με δραστηριότητα αργότερα στο εσωτερικό, σήμερα μάλιστα είναι εν ζωή! Καθοριστικό ρόλο παίζει ο ισραηλίτης γαμπρός του Ιωαννίδη, ο Ζακ Αλαζάρκης, κλινικάρχης, ενώ αποκαλύπτεται ότι εβραϊκής καταγωγής ήταν και ο ίδιος ο Ιωαννίδης, από το Ρωμανιώτη Ιωαννίνων- ο πατέρας του, μάλιστα, ήταν “βενιζελικός”, συμμετέχοντας στο Κίνημα του ‘35!
Το βιβλίο, με το μυθιστορηματικό τρόπο που αναδεικνύει τα ιστορικά γεγονότα ο συγγραφέας τα τελευταία 10 χρόνια του, αναφέρεται και στην επέτειο του Πολυτεχνείου (οι δε φοιτητές Παύλος και Δημήτρης αποτελούν μια σύνθεση χαρακτήρων και με αυτοβιογραφικά στοιχεία του ιδίου του Μίμη Ανδρουλάκη), αλλά και στο Κυπριακό, όπου πρωταγωνιστούν ο Μάνος (πιλότος στο Φάντομ που πήγε να βομβαρδίσει στην Κύπρο, αλλά επέστρεψε άπραγο στην Ελλάδα) και ο Κώστας (ηγέτης σε τορπιλάκατο).
Τι ανάγκασε όμως τον Μίμη Ανδρουλάκη να επιταχύνει τη συγγραφή του βιβλίου του και να πατήσει τον παλαιό του όρκο για έκδοση στα 50χρονα του Πολυτεχνείου; Αντί για το 2023 να το πράξει το 2019; Μια επιστολή της Μαρίνας, που σύμφωνα με τον συγγραφέα, “ανοίγει το κουτί της Πανδώρας”.
“Δίχως την προδοσία του Κινήματος του Ναυτικού δεν θα φτάναμε στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, στην τραγωδία της Κύπρου και τα επακόλουθά τους στις μέρες μας. Δεκάδες εξεγερμένα πλοία, όπως το “Βέλος”, θα εξανάγκαζαν τη χούντα σε παραίτηση”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου