Tης Αγγελικής Σπανού : Σε ποιον ανήκει το ΚΙΝΑΛ? ?

Δεν είναι σύνηθες να «μετριούνται» πρόσωπα για μια μάχη ηγεσίας χωρίς να έχουν δηλώσει καν ότι ενδιαφέρονται. Ούτε είναι αυτονόητο ότι αρχίζει η κούρσα της διαδοχής έναν χρόνο πριν το προγραμματισμένο ορόσημο (τον Νοέμβριο του 2021) και μέσα στην έξαρση της απόλυτης αβεβαιότητας που συνδέεται με τη συνθήκη της πανδημίας.

Στην περίπτωση του Κινήματος Αλλαγής, αυτά τα παράδοξα ανακύπτουν με τον πλέον φυσικό τρόπο. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Ανδρέας Λοβέρδος παρουσιάζεται ως φαβορί στην πρώτη δημοσκόπηση (της Opinion Poll για την ηλεκτρονική εφημερίδα Political) χωρίς ο ίδιος να έχει δηλώσει ότι έχει τέτοιες φιλοδοξίες. 

Η καλή επίδοση του ευρωβουλευτή Νίκου Ανδρουλάκη είναι αναμενόμενη, αφού αυτός είναι ο δεδομένος αντίπαλος της Φ. Γεννηματά με βάση την προηγούμενη αναμέτρηση, ενώ η υστέρηση της προέδρου του ΚΙΝΑΛ έναντι των δύο ούτε είχε προβλεφθεί από το επιτελείο της ούτε μπορεί να αφομοιωθεί από την Χαριλάου Τρικούπη.


Τι ακριβώς συμβαίνει;


Η Φ. Γεννηματά έκανε λάθος που άνοιξε τόσο νωρίς το παιχνίδι δηλώνοντας ότι θα διεκδικήσει εκ νέου την αρχηγία. Σε ένα κόμμα - ομοσπονδία φιλοδοξιών και προσωπικών στρατηγικών, ήταν η σπίθα που θα έφερνε πυρκαγιά.

Για την τύχη του ΚΙΝΑΛ ενδιαφέρονται πολιτικά, οικονομικά και άλλα εξωθεσμικά κέντρα που βλέπουν το κόμμα σαν εφεδρεία για τη διάσωση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, εφόσον η κυβέρνηση βρεθεί σε αδιέξοδο.

Η κοινοβουλευτική ομάδα και η βάση των ψηφοφόρων είναι πλειοψηφικά αντιΣΥΡΙΖΑ αλλά η προσπάθεια αύξησης του εκλογικού ποσοστού εκ των πραγμάτων συνδέεται με την αξιοποίηση της φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ και επομένως με αντιδεξιά ατζέντα.

Ποιος ωφελείται;

Σίγουρα η ΝΔ που βλέπει τους αντιΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστές του ΚΙΝΑΛ να ενισχύουν την επιρροή τους και να πιέζουν την Φ. Γεννηματά να εγκαταλείψει την, έτσι κι αλλιώς δημοσκοπικά αδιέξοδη, τακτική των ίσων αποστάσεων.

Ως έναν βαθμό και ο ΣΥΡΙΖΑ που κερδίζει χρόνο από την εσωστρέφεια του ΚΙΝΑΛ για να ξεμπλέξει από τη δική του και δεν έχει δίπλα του ένα ευθέως ανταγωνιστικό κόμμα απέναντι στους αντιδεξιούς ψηφοφόρους.

Οι έξω και πάνω από το ΚΙΝΑΛ (Σημίτης, Βενιζέλος, Αλιβιζάτος κα) που αγωνιούν για το μέλλον της κεντροαριστεράς προτάσσοντας την πολιτική σταθερότητα και δεν θέλουν σε καμία περίπτωση σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ιστορικοί κηδεμόνες του "χώρου", επιχειρηματίες, μιντιάρχες, μεγαλο-διαμορφωτές της κοινής γνώμης, που θέλουν το ΚΙΝΑΛ ως εταίρο-άλλοθι της Δεξιάς και ως ανώδυνη πολιτική δύναμη τρυφερής κριτικής στην κυβέρνηση για να μην διολισθήσει δεξιότερα.

Η μάχη που θα δοθεί στο Κίνημα Αλλαγής το επόμενο διάστημα μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην αποσύνθεσή του. Δεν έχουν ισχυρές πολιτικές αντοχές για συγκρούσεις κορυφής, δεν ξέρουν καν πότε θα γίνουν εθνικές εκλογές και μήπως τους προλάβουν οι εξελίξεις, έχουν γερασμένο ακροατήριο, μια μακρά παράδοση διαπλοκής με μικρά και μεγάλα συμφέροντα, και είναι εγκλωβισμένοι σε μια συμπαθητική αντιπολίτευση που κάτι πάει να πει αλλά δεν το λέει.

Το χειρότερο γι αυτούς: Ο Κ. Μητσοτάκης έχει τη δυνατότητα να προσφέρει θέσεις, στην κυβέρνηση και στα ψηφοδέλτια, γνωρίζοντας ότι το στελεχιακό δυναμικό τους ήταν πάντα ενδοτικό στον πειρασμό της εξουσίας. 

Για να έχει πολιτικό μέλλον το ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να ξεκαθαρίσει σε ποιον ανήκει. Αλλά αυτή είναι μια ερώτηση που ούτε καν θα τεθεί.

tvxs.gr