Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία μετασχηματίζεται σε κορμό της σύγχρονης προοδευτικής πλειοψηφίας στην ελληνική κοινωνία. Και αυτό όπως είναι φυσικό αυξάνει ευθύνες και υποχρεώσεις. Με τις αρχές και τις αξίες της, η σύγχρονη πληθυντική αριστερά, επιθυμεί μέσω μιας αμφίδρομης συνεχούς σχέσης με την ελληνική κοινωνία, να εμπλουτίζεται ιδελολογικοπολιτικά. Και αυτό αφορά και τον πλούτο των ρευμάτων σκέψης και αξιών που συνθέτουν ιστορικά το νήμα εξέλιξης της.
Ακριβώς γι αυτό το λόγο το Συνέδριό του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία καλείται να κορυφώσει με «ζωντανό» διάλογο προβληματισμού, θέσεις για ένα σύγχρονο, ριζοσπαστικό και προοδευτικό κόμμα που θα δίνει διέξοδο ελπίδας και πλαίσιο ποιότητας ζωής στις ανάγκες των ανθρώπων και της κοινωνίας.
Οι θεματικές τις οποίες καλείται να διατρέξει ο προσυνεδριακός διάλογος ενός μεγάλου κόμματος της κυβερνητικής αριστεράς, αυτονόητα πρέπει να αφορούν όλες τις δυναμικές που αναπτύσσονται στην κοινωνία. Ζητούμενο και προσανατολισμός παραμένει η συμβολή σε μια σύγχρονη φυσιογνωμία του κόμματος, η οποία θα διαμορφώνει διαύλους συμπόρευσης με κοινωνικά στρώματα που έχουν λόγους να διεκδικήσουν σε κοινούς αγώνες αλλαγές για μια κοινωνία με επίκεντρο τον άνθρωπο που σέβεται το περιβάλλον. Μια κοινωνία που αναπτύσσεται χωρίς εκπτώσεις στις ανθρώπινες αξίες.
Ανάμεσα στις θεματικές που εκ των πραγμάτων τίθενται , είναι απαραίτητο να περιληφθεί όχι μόνο το θέμα σχετικά με τις σύγχρονες σχέσεις του κράτους με την Εκκλησία αλλά και αυτή των σχέσεων της κυβερνώσας αριστεράς με την Εκκλησία.
Γιατί η Εκκλησία ανεξαρτήτως της θρησκευτικής πίστης, που είναι προσωπική υπόθεση του καθενός , είναι ένας οργανισμός με μεγάλη κοινωνική και πολιτισμική αναφορά. Με σύστημα αρχών, κανόνων και πολιτισμικών αξιών που στο πυρήνα της διαμορφώνει πλαίσια αξιών στα μέλη της, άρα επηρεάζει σε αρκετές περιπτώσεις καθοριστικά και τις πολιτικές αποφάσεις.
Διανύουμε μια περίοδο πυκνών εξελίξεων που στο όνομα του άνευ όρων ανταγωνισμού θίγουν πολύπλευρα την αυταξία του ανθρώπινου γένους αλλά και την ύπαρξη του. Και γι αυτό το λόγο όχι μόνο η αριστερά αλλά και η Εκκλησία καλούνται να έχουν λόγους , απότοκο θεώρησης τους για τον κόσμο, να πάρουν θέση και να δράσουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει λόγους να θέσει ως προτεραιότητα την επεξεργασία σύγχρονων πολιτικών στα ζητήματα όχι μόνο των σχέσεών του με την ιεραρχία της Εκκλησίας αλλά και πολιτικών πλαισίων σε συναφή θέματα όπως μεταξύ των άλλων είναι η εκκλησιαστική και θρησκευτική διπλωματία, ο διαθρησκειακός διάλογος κ.α.
Η επιτυχημένη προσπάθεια διεθνοποίησης του προσφυγικού ζητήματος το 2016 όπου με πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα υπήρξε από κοινού συνάντηση του στο νησί της Λέσβου με τον οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, όσο και οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στη Συνταγματική αναθεώρηση αλλά και στην επίλυση ζητημάτων πολιτείας και Ελλαδικής εκκλησίας καθώς και η διεξαγωγή συνεδρίου υπό την αιγίδα του υπουργείου εξωτερικών για την χάραξη στρατηγικής στην άσκηση θρησκευτικής και Εκκλησιαστικής διπλωματίας, ενισχύουν την άποψη ότι έχει έρθει η ώρα η σύγχρονη κυβερνητική αριστερά να συζητήσει σε επίπεδο βάσης.
Ο ρόλος της Εκκλησίας στη κοινωνία, είναι υπαρκτός και μ αυτή την έννοια δεν πρέπει να προσπεραστεί. Γιατί από τη μια πλευρά πρέπει, με βάση το ανθρωποκεντρικό αξιακό της πλαίσιο για τον κόσμο, να αναζητηθεί η συμπόρευση στην αλληλέγγυα δράση και γενικά η συνεισφορά της στον συνάνθρωπο, στην και από την άλλη να ανοίξει ένας ειλικρινής διάλογος προκειμένου να διαμορφωθεί με αξιόπιστους όρους η σχέση διακριτής αυτοτέλειας της διοικητικής δομής της εκκλησίας από το κοσμικό κράτος.
Η αριστερά είχε πάντα μια επιφυλακτική σχέση με το αντικείμενο αυτό. Η διστακτική στάση καλλιεργήθηκε λόγω κυρίως συγκεκριμένων συμπεριφορών που σχετίστηκαν με κάποιους ηγετικούς κύκλους της ιεραρχίας οι οποίοι για θέματα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ταυτίστηκαν με ακραίους συντηρητικούς κύκλους όπου στη κρατική εξουσία σε αρκετές περιπτώσεις λειτούργησαν αυταρχικά.
Στις πυκνές διεργασίες που παράγει η πολύπλευρη κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει πολλούς λόγους να διαμορφώσει ένα στερεό πολιτικό λόγο, να συγκροτήσει μια ενιαία πολιτική τακτική και να επεξεργαστεί ένα σχέδιο διαχείρισης των σχέσεων με την εκκλησία.
Γιατί με βάση αυτές τις θέσεις μπορεί να διαμορφωθεί μια κοινωνική πλειοψηφία που θα έχει στον πυρήνα των αξιών της τη δικαιοσύνη την αλληλεγγύη και τη δημοκρατία. Τα προβλήματα που οξύνονται στην κοινωνία, μπορεί να γίνουν το γόνιμο έδαφος για ένα ειλικρινή διάλογο και να αναπτυχθούν δράσεις με την Εκκλησία προς όφελος του συνανθρώπου.
Με όριο τον σεβασμό στους διακριτούς ρόλους και στις αποστολές ανάμεσα στους δύο θεσμούς, τα επίδικα της σημερινής συγκυρίας για τον εμπερίστατο πολίτη είναι πολύ συγκεκριμένα:
οι ολοένα αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες,
η καθολική και ακώλυτη πρόσβαση στα κοινωνικά και δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία, ενέργεια, νερό),
η πράσινη και δίκαιη ανάπτυξη,
η κλιματική αλλαγή,
η ενίσχυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
η εμβάθυνση της Δημοκρατίας
ο ρόλος των νέων τεχνολογιών,
το παγκόσμιο φιλειρηνικό κίνημα
η διαμόρφωση μιας νέας τάξης επισφαλών και ανασφάλιστων εργαζομένων,
οι μεταναστευτικές –προσφυγικές ροές,
ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός,
οι επιπτώσεις της πανδημίας
οι όψεις του σύγχρονου και του παραδοσιακού πολιτισμού κτλ
Πάνω σε αυτά τα θεμελιώδη ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία μέσα σε ένα παγκοσμοιοποιημένο περιβάλλον, θα πρέπει να τολμήσει η σύγχρονη πληθυντική Αριστερά και γενικότερα η προοδευτική σκέψη, να αναπτύξει έναν ουσιαστικό γόνιμο διάλογο και να αναζητηθούν οι κοινοί τόποι και να επιδιωχθούν εκείνες οι συγκλίσεις και οι δράσεις με γνώμονα τον άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες.
Χάρης Τσιόκας πτυχιούχος θεολογικής Σχολής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονικης ,Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Γιάννης Βουλγαράκης πολιτικός επιστήμονας, Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου