Ο εκ των κορυφαίων καθηγητών Ξενοφών Κοντιάδης με ανάρτησή του στο f/b τοποθετείται λεπτομερώς στο θέμα και το Redcarpet αναδημοσιεύει την πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση:
Ρωτήθηκα από φίλους για τη συνταγματικότητα της διαδικασίας ανάληψης των αρμοδιοτήτων του Υπουργού Μεταφορών από τον κ. Γεραπετρίτη και οφείλω να απαντήσω, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι είμαι συντάκτης της αναλυτικής ερμηνείας του κρίσιμου άρθρου 37 του Συντάγματος τόσο στην έκδοση της κατ΄άρθρο ερμηνείας του Συντάγματος το 2017, με τη συνεργασία τότε σε εκείνο το ογκώδες βιβλίο και του κ. Γεραπετρίτη (πριν γίνει πολιτικός), όσο και της πρόσφατης ηλεκτρονικής κατ΄άρθρο ερμηνείας του Συντάγματος που αναρτήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στην ιστοσελίδα syntagmawatch.gr με ελεύθερη πρόσβαση για κάθε ενδιαφερόμενο (έχει σημασία αυτό ώστε να μπορεί κάθε πολίτης να έχει πρόσβαση στην ερμηνεία και την εφαρμογή του Συντάγματος από διακεκριμένους επιστήμονες).
Όπως προκύπτει από την απλή ανάγνωση του άρθρου 37 παρ. 1 του Συντάγματος, οι Υπουργοί και οι Υφυπουργοί διορίζονται και παύονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού, άρα απαιτείται η έκδοση προεδρικού διατάγματος. Αυτό δεν έγινε στην περίπτωση της ανάληψης των κύριων αρμοδιοτήτων του Υπουργού Μεταφορών από τον κ. Γεραπετρίτη, ο οποίος παραμένει Υπουργός Επικρατείας με αρμοδιότητες του Υπουργείου Μεταφορών να έχουν μεταφερθεί σε αυτόν με απόφαση του πρωθυπουργού. Η επίσημη εξήγηση είναι ότι ο κ. Γεραπετρίτης έχει ήδη διοριστεί Υπουργός το 2019--χωρίς πάντως χαρτοφυλάκιο. Όμως το κρίσιμο είναι εδώ ότι δεν διορίστηκε στο Υπουργείο Μεταφορών.
Αυτό σημαίνει ότι το Υπουργείο Μεταφορών παραμένει διοικητικά ακέφαλο, χωρίς Υπουργό, με Υφυπουργούς στους οποίους ανατέθηκαν όσες αρμοδιότητες δεν δόθηκαν στον κ.Γεραπετρίτη. Ερωτάται επίσης, από ποιον Υπουργό μεταφέρθηκαν οι σχετικές αρμοδιότητες στον Υπουργό Επικρατείας, αφού τέτοιος δεν υπάρχει μετά την παραίτηση του κ. Καραμανλή; Και γιατί έμεινε χωρίς Υπουργό το Μεταφορών, το οποίο ούτε καταργήθηκε ούτε συγχωνεύτηκε με άλλο Υπουργείο; Ποιος θα έχει τώρα τη νομοθετική πρωτοβουλία; Ο κ. Γεραπετρίτης; Μήπως αυτή η επιλογή αποσκοπεί στην απαλλαγή του κ. Γεραπετρίτη από τυχόν μελλοντικές πολιτικές και ποινικές ευθύνες, όπως υποστηρίχθηκε; Όμως, αφού του ανατέθηκαν οι αρμοδιότητες, πώς θα απαλλαγεί από τέτοιες ευθύνες αν ο μη γένοιτο συμβεί ένα νέο δυστύχημα;
Θεωρώ συνεπώς ότι η πρακτική που ακολουθήθηκε δεν είναι η προβλεπόμενη στο Σύνταγμα. Το ορθό θα ήταν να έχει διοριστεί με προεδρικό διάταγμα ο κ. Γεραπετρίτης ή άλλο πρόσωπο ως Υπουργός Μεταφορών, διατηρώντας (αν ο εκλεκτός ήταν ο κ. Γεραπετρίτης) και τις αρμοδιότητες που έχει ως Υπουργός Επικρατείας ή μεταβιβάζοντάς τες σε άλλο όργανο. Αν κάποιες από τις αρμόδιότητές του έκρινε ο πρωθυπουργός ότι πρέπει να ανατεθούν στον Υπουργό Επικρατείας, αυτό θα μπορούσε να γίνει αμέσως μετά τον διορισμό του Υπουργού με απόφαση του Πρωθυπουργού. Σημειωτέον ότι η ορθή διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς καμία απολύτως καθυστέρηση, άρα τυχόν επίκληση του επείγοντος δεν ευσταθεί.
Θα πει κανείς ότι μπροστά σε άλλα και άλλα, αυτή η συνταγματική παρατυπία είναι το έλασσον. Θα διαφωνήσω, επειδή πρόκειται για το συγκεκριμένο Υπουργείο, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, μετά από ένα συγκλονιστικό γεγονός. Εδώ δεν θα έπρεπε να αυτοσχεδιάζει η Κυβέρνηση, ακολουθώντας καινοφανείς και αμφίβολης συνταγματικότητας πρακτικές, αλλά να ακολουθήσει πιστά το γράμμα του Συντάγματος και την πάγια πρακτική διορισμού των Υπουργών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου