Η απάντηση είναι κατηγορηματικά «ΟΧΙ».
-Οι σχέσεις των δυο κομμάτων είναι ξανά απολύτως ανταγωνιστικές, καθώς όποιο από τα δυο κόμματα βγει δεύτερο στις ευρωεκλογές θα έχει το πάνω χέρι στη μεταξύ τους σχέση και τις περισσότερες πιθανότητες να είναι ο «ανταγωνιστικός αντίπαλος» της ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, άλλωστε, δύσκολα το κρύβει πως πραγματικός του στόχος είναι η δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές, ώστε το ΠΑΣΟΚ να προσπεράσει για πρώτη φορά τον ΣΥΡΙΖΑ και να ηγηθεί η Χαριλάου Τρικούπη ξανά της προοδευτικής παράταξης, για πρώτη φορά από το 2012! Κοινή δε είναι η εκτίμηση πως εάν το ΠΑΣΟΚ ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, ίσως η σειρά στον μεταξύ τους ανταγωνισμό να καταστεί μη αναστρέψιμη, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει απαραίτητα πως θα υπάρξει ανταγωνισμός με τη ΝΔ για την πρώτη θέση. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μάλιστα, έχει αποφασίσει να είναι απέναντι και στον Στέφανο Κασσελάκη το επόμενο διάστημα («είναι τοξικός» λένε στη Χαριλάου Τρικούπη), χωρίς προοπτικά (κυρίως μετά τις ευρωεκλογές) να αποκλείει ανοίγματα προς τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ - αντίθετα τα προγραμματίζει!
-Το εκλογικό σύστημα αποκλείει πλέον κάθε προεκλογική σύμπραξη κομμάτων, ακόμα και στην περίπτωση που οι ηγεσίες τους την ήθελαν προεκλογικά. Με την ενισχυμένη αναλογική που ψήφισαν Μητσοτάκης με Βελόπουλο, με το κλιμακωτό μπόνους των 40 εδρών στον νικητή των εκλογών, στις βουλευτικές κάλπες σημασία έχει μόνο η πρώτη θέση.
Στο πλαίσιο αυτό, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ή να παραγνωριστεί από κανένα:Δύσκολα γίνεται κατανοητή η πρόταση της Κουμουνδούρου προς τη Χαριλάου για «συνεργασία» και πολύ περισσότερο η φράση για «νέα προοδευτική παράταξη», ιδίως εάν ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει αποκλείσει και επί Αλέξη Τσίπρα, τότε που η απλή αναλογική έθετε το θέμα στην ημερήσια διάταξη, μια τέτοια εξέλιξη. Από τους ψηφοφόρους εκλαμβάνεται είτε ως αμηχανία, είτε ως αδυναμία - και τα δυο μόνο θετικά δεν είναι.
Η πρόταση του Χρήστου Σπίρτζη για συνένωση των δυο κομμάτων, με εκλογή νέου αρχηγού από τη βάση, έχει πολιτική λογική και ίσως στο μέλλον, εφόσον ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ δείξουν πως δεν μπορούν να κερδίσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενδεχομένως λάβει διαστάσεις. Στην παρούσα φάση, πάντως, δεν δείχνει ρεαλιστική! Ούτε ο Στέφανος Κασσελάκης, ούτε (πολύ περισσότερο) ο Νίκος Ανδρουλάκης θα παραδώσουν την ηγεσία του κόμματός τους, πολύ περισσότερο καθώς έχουν κάθε δικαίωμα να κριθούν στις εθνικές εκλογές, όποτε και αυτές γίνουν.
Προσοχή, όμως: Το ότι δεν μπορεί να υπάρξει κοινή κάθοδος ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να έχουν κοινή στάση στη Βουλή, να έχουν κοινές πρωτοβουλίες και συνεργασία επί του πεδίου που είναι πρωτίστως τα λαϊκά προβλήματα εντός και κυρίως εκτός Κοινοβουλίου. Η συνεργασία τη δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών, που πρώτος έθεσε στο τραπέζι ο Γιάννης Ραγκούσης και στην πράξη προσωποποιήθηκε στον Κώστα Ζαχαριάδη στον Δήμο Αθηναίων. Η στάση του Στέφανου Κασσελάκη στη συνεργασία υπήρξε απολύτως ειλικρινής και ολοκληρωμένη.
ΥΓ1: Το μεγαλύτερο κόμμα ίσως είναι οι «άστεγοι» του χώρου της λεγόμενης «προοδευτικής παράταξης». Όποιος μιλάει για μελλοντικές εξελίξεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ χωρίς να τους λαμβάνει υπόψη «δεν ξέρει πού πατά και τι γυρεύει» που λέει και το άσμα ενός παλιού αμφισβητία που εδώ και χρόνια ανακάλυψε το... «Μητσοτάκ».
ΥΓ2: Είναι ανιστόρητο ότι μπορεί να ενοποιηθούν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Αν, πράγματι, έχουν διαφορετικές ιστορικές καταβολές.
ΥΓ3: Και κυριότερο: Σε μια συζήτηση συνεργασίας ή και συγχώνευσης πολιτικά χαμένος είναι όποιος δεν έχει ακόμα συγκεκριμένη ταυτότητα. Αυτός κινδυνεύει ακόμα και με πολιτική εξαΰλωση. Και όλοι καταλαβαίνουμε ποιο πολιτικό σχήμα βρίσκεται σε αυτή τη θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου