Όσα πολιτικά λάθη και αν του καταλογίζονται από πολλούς, σε κάθε δημόσια εμφάνισή του ενεργοποιούνται όλα τα μέτρα σύγκρισης που μπορούν να υπάρχουν στην πολιτική και προκύπτει το συμπέρασμα: Πολιτικός με τα προσόντα του Βενιζέλου δεν υπάρχει στη σημερινή Βουλη.
Αυτή τη φορά, μια συνέντευξη του σε ένα οικονομικό περιοδικό ήταν αρκετή για να θυμηθούν οι παλαιοί και να μάθουν οι νέοι τι σημαίνει πολιτικός λόγος. Ο εισηγητής του όρου «μεταπολιτική» στον δημοσιο βίο έκανε χαλκομανία οσους τον παπαγαλίζουν εσχάτως, αβασάνιστα. Μεταπολιτικά κινείσαι ««όταν κάνεις μια διαδρομή στην πολιτική και μετά λες απαλλάσσομαι από τους καταναγκασμούς της εκλογικής διαδικασίας και του εκλογικού κόστους».
Η βολή είναι ευθεία και ο στόχος ευδιάκριτος: Για να κάνεις μεταπολιτική, πρώτα πρέπει να κάνεις πολιτική. Μεταπολιτική «δεν είναι να κάνω πολιτική ως επικοινωνία, πολιτική του προφίλ: είμαι συμπαθής, αγαπώ τα ζώα, είμαι γυμνασμένος, έχω φοιτήσει σε καλά σχολεία». Για όσους δεν κατάλαβαν: «Αυτό είναι αφυδάτωση της πολιτικής όχι από αξιολογικά ή ιδεολογικά στοιχεία, αλλά και από ένα σύνολο προγραμματικών προτάσεων και δεσμεύσεων». Δεν έχει λόγο να δώσει ονόματα και διευθύνσεις – όλοι έπιασαν το υπονοούμενο.
Η ευθύνη για την απουσία του Βαγγέλη Βενιζέλου από τη Βουλή βαρύνει προσωπικά τους δύο προκάτοχους του: Τη Φώφη Γεννηματά και τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον οποίο είχε ευεργετήσει παρ' αξίαν και του έδωσε πολιτική υπόσταση. Τον απέκλεισαν …διοικητικά, από συμπλέγματα κατωτερότητας, απέναντί του. Τουλάχιστον ο ΓΑΠ είχε βρει πιο έξυπνο τρόπο να απαλλαγεί από τα ιδια σύνδρομα: Τον έκανε αντιπρόεδρό του!
Η απουσία του Βαγγέλη Βενιζέλου από την ενεργό πολιτική δεν περιόρισε το πολιτικό ταλέντο του. Αν μπουν από τη μια πλευρά της ζυγαριάς μαζί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, Στέφανος Κασσελάκης, ο Νίκος Ανδρουλακης, θα ζυγίζουν λιγότερο από μια αγόρευσή του στη Βουλή.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος αυτοχειριάσθηκε επειδή μετέφρασε στενά τη συγκυρία σε συγκεκριμένες στιγμές. Έκανε όσα δεν έπρεπε να κάνει και δεν έκανε ό,τι μπορούσε – από την ώρα που εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ ως δελφίνος. Αν δεν άφηνε τον Γιώργο Παπανδρέου να στήσει την παρωδία της εκλογής από τη βάση το 2004, αν δεν πήγαινε στο Ζάππειο εκείνο το βράδυ του 2007, αν δεν έμπαινε στην κυβέρνησή του στη συνέχεια, αν τον διέγραφε όταν έστηνε τη διάσπαση…
Αν είχε συναίσθηση τίνος κομματος ηγείται και δεν το οδηγούσε στη συγκυβέρνηση με τον Αντώνη Σαμαρά, αν δε κάλυπτε τις αθλιότητες Ανδρέα Λοβέρδου – Άδωνι Γεωργιάδη, στη συγκάλυψη της Novartis, αν δεν «μιλούσε με την Ιστορία»…
Αν, αν, αν…
H βιοποικιλότητα sτην πολιτική ζωή θα είχε άλλη ποιότητα σήμερα. Μόνο με την κοινοβουλευτική παρουσία του, ο Βαγγέλης Βενιζέλος έβαζε ψηλά τον πήχη της πολιτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου